مقایسه روش انعقاد با پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته و فرآیند الکتروکواگولاسیون در حذف سختی از آب شرب

آب سخت مشکلات زیادی را در مصارف خانگی و صنعتی ایجاد می کند. روش های متعددی برای حذف سختی آب با مزیت ها و معایب خاص خودشان وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه حذف سختی آب آشامیدنی بوسیله منعقدکننده های پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته (PÂSÏÇ) و الکتروکواگولاسیون (ËÇ) بود.
این بررسی در تصفیه خانه آب شهر قوچان (شمال شرقی ایران) اجرا گردید. نمونه برداری از آب شرب در فصول زمستان 1388 و بهار 1389انجام گرفت. آزمایشات سختی،کدورت، pH و آلومینیوم باقیمانده بوسیله منعقد کننده های پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته (PÂSÏÇ) و الکتروکواگولاسیون (ËÇ) مورد بررسی قرار گرفت و کارآیی هر یک از روش ها با استفاده از آنالیز کوواریانس و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج بدست آمده نشان داد که منعقد کننده PÂSÏÇ قادر به حذف 75 درصد حذف سختی کل و 70 درصد حذف سختی کلسیمی، 95 درصد کدورت آب خام ورودی در دوزهای بهینه 1 تا 5 میلی گرم در لیتر می باشد. فرآیند الکتروکواگولاسیون نیز قادر به حذف به ترتیب 97 و 95 درصد سختی کل و کلسیمی و50 درصد کدورت می باشد به گونه ای که بیشترین درصد سختی در ولتاژ30 ولت و زمان ماند 60 دقیقه و pH 5/6 تا 5/7 مشاهده گردید.
به نظر می رسد که هر دو فرآیند به لحاظ هزینه و کارایی در حذف سختی و کدورت بسیار مناسب بودند و می توانند در تصفیه خانه های آب شرب استفاده شوند.