ارزیابی خستگی مخلوط های آسفالتی بر اساس پارامترهای انرژی

ترک های ناشی از خستگی یکی از رایج ترین خرابی ها در روسازی های آسفالتی هستند. پژوهشگران روش های مختلفی برای ارزیابی عمر خستگی مخلوط های آسفالتی ارائه کرده اند. در آزمایش کرنش ثابت، کاهش سختی به میزان 50٪)معیار قراردادی(به منزله ی معیار شکست آسفالت تعریف شده است. در این نوشتار معیارهای مبتنی بر مفهوم انرژی تلف شده شامل «نسبت انرژی»، «نسبت کاهش انرژی» و «نسبت تغییر انرژی تلف شده» با معیار کاهش سختی اولیه به میزان 50٪ با استفاده از آزمایش تیر خمشی چهارنقطه یی و بارگذاری نیمه سینوسی مقایسه شده اند. نتایج آزمایش های انجام شده در این پژوهش نشان می دهند که عمر خستگی مبتنی بر معیار «نسبت تغییر انرژی تلف شده» ضمن اینکه بیشترین اختلاف را با عمر خستگی بر اساس معیار کاهش سختی به میزان 50٪ دارد، انطباق بیشتری نیز با ضابطه ی شکست تعریف شده برای آن دارد. درحالی که عمر خستگی مبتنی بر سایر معیارها با ضابطه ی شکست تعریف شده برای آن ها متناظر نیست. با توجه به این نتایج، در این نوشتار درصد کاهش سختی معادل با نقطه ی «شکست واقعی» به منزله ی معیار جدید برای تعیین عمر خستگی مخلوط های آسفالتی پیشنهاد شده است