نگرانی های درک شده پرستاران از آشکارسازی خطاهای پرستاری: یک مطالعه کیفی

اظهار خطا به بیمار یک جنبه مهم اخلاقی و ضروری مراقبت است که فواید متعددی برای بیمار، ارایه کننده مراقبت سلامت و سازمان خدمات سلامت دارد. اما همواره نگرانی های فراوانی ارایه کنندگان مراقبت سلامت را از این اقدام ضروری و مهم باز می دارد. این مطالعه با هدف پی بردن به این نگرانی ها از منظر پرستاران انجام شد.
پژوهش به روش کیفی انجام شد. سؤال تحقیق آن بود که پرستاران چه تجارب و ادراکاتی از نگرانی هاشان درباره اظهار خطا به بیمار و خانواده اش دارند و یا چه عواملی را در این نگرانی ها مؤثر می دانند؟ نمونه گیری به صورت هدفمند انجام گردید. داده ها با استفاده از روش بحث متمرکز گروهی نیمه سازمان یافته از 115 پرستار شاغل در دو دانشگاه بزرگ کشور جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل آن ها بر اساس رویکرد تحلیل مضمونی انجام شد.
داده ها در 4 طبقه نگرانی از واکنش بیمار، نگرانی از واکنش مدیران بلافصل، نگرانی از موقعیت شغلی، تجارب منفی از برخوردهای قبلی با گزارش و اظهار خطا به بیمار، قرار گرفت.
با توجه به تاثیر انکارناپذیر اظهار خطا به بیمار و/ خانواده اش بر افزایش مراقبت ایمن و کاهش وقوع خطا لازم است نظام خدمات سلامت نگرانی های ارایه کنندگان مراقبت سلامت را در این زمینه تعدیل نموده و بستر را برای این مداخله مهم مراقبتی فراهم نماید. و البته به موازات آن نه تنها لازم است از طریق آموزش های هدفمند آگاهی ارایه کنندگان مراقبت و به ویژه مدیران خدمات سلامت درباره خطاهای کاری، دلایل آن ها و نیز فواید آشکارسازی خطا افزایش یابد بلکه ضروری است قوانین و مقررات مرتبط با آشکارسازی نیز وضع گردد و به تمامی سازمان های ارایه کننده خدمات سلامت جهت اجرا ابلاغ گردد.