مقایسه تاثیر روش های سخنرانی و کار در گروه های کوچک بر یادگیری درس استخوان شناسی سر و گردن در دانشجویان پزشکی

روش های سنتی آموزش قادر به پاسخگویی دانش روز نمی باشد. اما اکنون چالش های فراوانی بین روش سنتی و جدید و حتی ادغام روش ها بین اساتید مختلف در رشته های گوناگون وجود دارد. در این مطالعه اثربخشی دو روش سخنرانی و کار در گروه های کوچک در یادگیری بخشی از آناتومی در بین دانشجویان پزشکی مورد مقایسه قرار گرفته است.
در مطالعه نیمه تجربی، تعداد 54 دانشجوی پزشکی در دو نیمسال تحصیلی که واحد آناتومی سر و گردن را داشته اند به عنوان گروه تجربی انتخاب شدند. چهار جلسه ابتدایی کلاس های تئوری و عملی استخوان شناسی جمجمه به صورت همزمان برای گروه تجربی در گروه های کوچک 5 نفره برگزار گردید. نتایج نمرات استخوان شناسی میان ترم و پایان ترم این گروه از دانشجویان با دانشجویان پزشکی دو نیم سال قبلی که کلاس ها فقط به صورت سخنرانی و بخش های تئوری و عملی به صورت مجزا برگزار می شد (به عنوان گروه شاهد) مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت.
در گروه تجربی که کلاس ها به صورت همزمان تئوری و عملی در گروه های کوچک انجام می شد نمرات آزمون میان ترم و پایان ترم به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل که کلاس های تئوری فقط به صورت سخنرانی و مباحث تئوری و عملی مجزا برگزار می شد بوده است.
در روش کار در گروه های کوچک، میزان یادگیری بیشتر از روش سنتی تدریس آناتومی است. احتمالا وجود حس مشارکت گروهی و ارتباط بیشتر استاد با دانشجو سبب افزایش میزان انگیزش برای مطالعه بیشتر می گردد.