کیفیت آموزش سرپایی در درمانگاه های بیمارستان الزهرا(س) اصفهان از نگاه کارورزان وکارآموزان

آموزش سرپایی نقش بسزایی در ایجاد توانمندی دانشجویان جهت مواجهه با موردهای شایع مراجعه کننده به درمانگاه ها دارد و طبق مصوبات وزارت خانه بیش از 50 درصد آموزش دانشجویان باید در درمانگاه ها صورت پذیرد. این مطالعه قصد دارد با بررسی و شناسایی وضعیت موجود از میزان آموزش دهی و آموزش گیری کارورزان و کارآموزان در درمانگاه های الزهرا (س) اطلاع یافته و نقایص موجود را برای رفع آن و ارتقاء کیفیت آموزش شناسایی نماید.
مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی و جامعه هدف 180 نفر از کارآموزان و کارورزانی است که به مدت یک ماه در درمانگاه مربوطه حضور داشتند به وسیله پرسشنامه محقق ساخته و خود ایفا که پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی با محاسبه آلفای کرونباخ (92/0=r) محاسبه گردید و روایی ظاهری و محتوایی آن به تایید کارشناسان آموزشی رسیده بود. پرسشنامه تهیه شده شامل شش حوزه بود: کیفیت آموزش اعضاء هیئت علمی، کیفیت اموزش دستیاران، فضای فیزیکی و امکانات آموزشی، حضور کارورز و مدت زمان آموزش درمانگاهی. داده ها جمع آوری شد. اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
براساس نتایج به دست آمده میانگین مجموع امتیازات از دید کارورزان برحسب درصد از این قرار است: حیطه کیفیت آموزش اعضای هیات علمی: 2/55، امکانات و محیط فیزیکی: 54، مسائل مربوط به بیماران: 5/61، حضور کارورزان: 7/62، زمان: 52 و کیفیت آموزش رزیدنت: 4/52. میانگین مجموع امتیازات از دید کارآموزان بر حسب درصد: حیطه نحوه آموزش اعضای هیات علمی: 3/42، امکانات و محیط فیزیکی: 2/45، حضور کارآموزان: 6/56، مسائل مربوط به بیماران: 1/36، زمان: 7/42 و کیفیت آموزش رزیدنت:9/29 گزارش شد. در هر دو گروه کارورز و کارآموز میانگین تعداد مناسب بیماران مراجعه کننده به هر درمانگاه با بیشترین میزان بازدهی آموزشی حداکثر 10 نفر گزارش شد.
برای ارتقای کیفیت آموزش سرپایی لازم است در هر 6 حیطه اهتمام بیشتری صورت گیرد. اساتید محترم با حضور به موقع و منظم خود در درمانگاه و نیز توجه بیشتر به امر آموزش در ارتقای این حیطه کوشا باشند ثانیا بررسی کاملی در مورد امکانات و فضای فیزیکی هر درمانگاه به عمل آید و تغییرات عملی لازم صورت پذیرد.