ارزیابی شاخص های تاثیرگذار بر مدت زمان ماندگاری در فضاهای سبز شهری (مطالعه موردی: پارک های حاشیه زاینده رود)

پارک ها و فضاهای سبز، علاوه بر زیباسازی چشم انداز شهری، در حفظ سلامت انسان ها تاثیر فراوانی دارند. تنگناهای زندگی شهری، متاثر از محیطی هستند که عناصر مصنوعی و حرکات آن، با آهنگ های بیولوژیک بیگانه بوده، عکس العمل هایی به صورت اضطراب و احساس ناامنی در شهروندان ایجاد می کنند. مردمی که به طور روزافزون مجبورند در فضاهای مکانیزه و محدود زندگی کنند، بیش از پیش به استراحت در محیطی طبیعی نیاز پیدا می کنند. به همین علت، طراحی و احداث پارک ها و فضاهای سبز شهری، اهمیت زیادی دارد که باید به گونه ای مناسب و با کیفیت بالا انجام شود.
شریان مهم و طبیعی رودخانه زاینده رود در شهر اصفهان، زمینه ای عالی برای ایجاد پارک هایی با چشم انداز زیبا فراهم ساخته است که همواره شهروندان بسیاری، اوقات فراغت خود را در آنها می گذرانند. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی شاخص های مهم پارک های حاشیه ی زاینده رود از دیدگاه گردشگران شهری است که توجه به آنها در طراحی سایر پارک ها و فضاهای سبز، بدون شک، در جلب رضایت خاطر شهروندان و گردشگران، مؤثر خواهد بود. روش تحقیق، مطابق با روش تحقیق علمی است که مراحل آن عبارت است از: تعریف مساله، تدوین فرضیه، گردآوری اطلاعات، تجزیه و تحلیل اطلاعات و نتیجه گیری. فرضیه تحقیق بدین شرح است: «به نظر می رسد چگونگی ارزیابی مراجعه کنندگان به پارک های حاشیه زاینده رود در خصوص شاخص های ایمنی، امنیت، تسهیلات رفاهی، روشنایی و امکانات بهداشتی، در میزان مراجعه و مدت زمان ماندگاری در این پارک ها مؤثر است.» جامعه آماری تحقیق را مراجعه کنندگان پارک های حاشیه زاینده رود تشکیل می دهند که از میان آنها 100 خانواده یا فرد، حجم نمونه را تشکیل می دهند. برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از هر دو روش کتابخانه ای و میدانی (مصاحبه و پرسشنامه) استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آمار استنباطی و استفاده از نرم افزارهای Excel و Spss صورت گرفته است. برای این منظور، از مدل رگرسیون خطی چندمتغیره استفاده شده است که درآن، مدت زمان مراجعه و اقامت در پارک، متغیر وابسته، و معیارهای ایمنی، امنیت، تسهیلات رفاهی، روشنایی و امکانات بهداشتی، متغیرهای مستقل هستند. تحلیل های انجام گرفته پیرامون شاخص های مؤثر در مدت زمان ماندگاری پارک های حاشیه زاینده رود (ایمنی، امنیت، تسهیلات رفاهی، روشنایی، امکانات بهداشتی)، بر همبستگی و ارتباط مستقیم این شاخص ها با مدت زمان ماندگاری دلالت می کند(824 /0 R2 =) و بدین ترتیب، فرضیه تحقیق تایید می گردد. این امر، ضرورت توجه بیشتر در ارتقای کیفی و کمی شاخص های مذکور را می نمایاند. شایان ذکر است شاخص ایمنی با 51 درصد، پایین ترین و امنیت با 79 درصد، بالاترین میزان رضایتمندی شهروندان را به خود اختصاص داده است.