اثر حاد دیازینون بر سیستم آنتی اکسیدان بافت قلب موش صحرایی

دیازینون از گسترده ترین سموم ارگانوفسفره است که در کشاورزی استفاده می شود. بعضی از سموم ارگانوفسفره سبب افزایش تولید رادیکال های آزاد و تخریب سیستم آنتی اکسیدان بدن می شوند. هدف این مطالعه بررسی اثر دیازینون بر سیستم آنتی اکسیدان قلب موش صحرایی بود.

در این مطالعه موش های نر نژاد ویستار نگه داری شده در یکی از دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران به صورت تصادفی در چهار گروه 7تایی قرار گرفتند. گروه کنترل روغن ذرت را به عنوان حلال دیازینون و 3 گروه آزمایش دیازینون را در دوزهای 30، 50 و 100میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. 24ساعت پس از تزریق حیوانات با اتر بی هوش شدند و بافت قلب جدا شد. بعد از هموژنه کردن بافت قلب، فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون S - ترانسفراز (GST) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) و نیز میزان گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدئید (MDA) اندازه گیری شد. تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار INSTAT و با آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی انجام شد.

فعالیت آنزیم های SOD، CAT و GST در دوزهای بالاتر از 30 میلی گرم بر کیلوگرم دیازینون افزایش داشت، ولی میزان GSH در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. افزایش غلظت MDA و فعالیت آنزیم LDH در دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم دیازینون معنی دار بود.

دیازینون باعث القا تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو وابسته به دوز می شود. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و تخلیه سطح گلوتاتیون نشان دهنده آسیب اکسیداتیو بافتی و افزایش سطح MDA ناشی از پراکسیداسیون لیپیدهای غشای قلب است.