بررسی رابطه ویژگی های ارتباطات اثربخش معلم دانش آموز با یادگیری ریاضی

هدف کلی از این پژوهش بررسی ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان فردی معلمان ریاضی و دانش آموزان و رابطه آن با یادگیری ریاضی می باشد. نمونه آماری این پژوهش، 79 نفر از دانش آموزان سال اول مقطع متوسطه مدارس شهر تهران و 67 نفر از معلمان ریاضی آن ها در سال تحصیلی 88-1387 می باشد که به روش خوشه ایاز بین دبیرستان های مناطق 3، 6، 10، 16 و 17 انتخاب شده اند. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی(همبستگی) استفاده شده است. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته ای است که بر اساس ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان-فردی (گشودگی، همدلی، حمایتگری، مثبت گرایی و تساوی) تنظیم شده است. اعتبار پرسشنامه بر پایه آلفای کرونباخ برابر 959/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از جدول فراوانی، آزمون تفاوت برای دو گروه مستقل (T-Test) و آزمون همبستگی (r پیرسون) تحت نرم افزار SPSS استفاده گردیده است. یافته های پژوهش نشان داد که بین ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان فردی معلمان ریاضی و دانش آموزان تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین معلمان ریاضی زن نسبت به معلمان ریاضی مرد در استفاده از ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان فردی به نحو بهتری عمل می کنند و دخترها نسبت به پسرها در یادگیری ریاضی موفقترند. همچنین بین ویژگی های اثربخشی ارتباطات میان فردی و یادگیری ریاضی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد.