اهمیت مشخصات هندسی درزه ها در میزان ایمنی تکیه گاه سدهای بتنی قوسی

سدهای بتنی قوسی به خاطر ساختار خاص سازه ای و بارهای تقریبا زیاد ناشی از فشار هیدرواستاتیکی همواره به پیو تکیه گاه با مقاومت زیاد نیاز دارند. علاوه بر آن میزان تراوش از داخل تکیه گاه ها و پی می بایست تا حد ممکن کم باشد؛ از طرفی توده های سنگی با سختی زیاد تحت تاثیر تنش های حرارتی و تکتونیکی در بستر زمان دچار شکست شده و معمولا با درجات مختلفی دارای درزه اند. تحقیقات مختلف نشان می دهد که در بیش تر حالات ای ن درزه ها هستند که بر می زان ایمن ی و نشت از توده سنگ حاکمند. بنابراین لازم است نقش درزه ها در ارزیابی اولیه ساختگاه های سنگی به عنوان تکیه گاه این گونه سدها لحاظ شود؛ هم چنین اندرکنش رفتارهای هیدرولیکی و مکانیکی درزه ها، رفتاری پیچیده از توده سنگ به وجود می آورد که لازم است در محاسبات تاثیر پارامترهای هندس ی UDEC پایداری و میزان نشت توده سنگ های اشباع درنظر گرفته شود. در این مطالعه با استفاده از نرم افزار مختلف درزه ها شامل جهت یافتگی و اندازه شکاف اولیه آن ها بر ایمنی تکیه گاه سدهای بتنی قوسی، مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این کار با تمرکز روی تکیه گاه (بدون شبیه سازی بدنه سد)، مدلی دو بعدی با اعمال نیروهای وارد شده از طرف بدنه سد و مخزن، شبیه سازی شده و ضمن لحاظ کردن جریان درون درزه ها، از سه شاخص بیشینه ی بازشدگی و لغزش درزه ها و بیشینه یدبی عبوری از آن ها برای تشخیص گسیختگی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که الگوی هندسی دسته درزه ها (ش یب و جهت شیب) و اندازه شکاف اولیه آن ها عوامل بسیار تاثیرگذار بر روی ایمنی تکیه گاه سدهای بتنی قوسی می باشند.