بررسی ارتباط مولفه P100 در پتانسیل برانگیخته بینایی با اختلال رشدی خواندن در بین کودکان دبستانی

اختلال رشدی خواندن نوعی از نقص در خواندن و نوشتن است که در آن فرد مبتلا دارای هوش طبیعی است و از مشکلات آموزشی و یا عاطفی رنج نمی برد. با وجود عوارض روانی و پیامدهای ناشی از عدم توانایی کافی در خواندن و نوشتن در زندگی فردی و اجتماعی مبتلایان، علت شناسی آن بطور کامل مشخص نیست و روش های تشخیصی بیولوژیک برای آن پیدا نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه میانگین دامنه و دیرش موج P100 در دو گروه دیس لکسیک و غیر دیس لکسیک و دو حالت مختلف محرک بینایی و استفاده ازجهت تشخیص دیس لکسیا بوده است VEPمواد و روش هاپژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی- مقطعی بود که 20 کودک دیس لکسیک و 20 کودک غیر دیس لکسیک از پایه های دوم تا پنجم دبستان های شهر اصفهان که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند را مورد بررسی قرار داد. تمام افراد در دو حالت مختلف تمایز محرک بینایی تحت آزمون VEP قرار گرفتند. افراد دیس لکسیک به وسیله آزمون سیاهه خواندن مورد شناسایی قرار گرفته بودندP100 کاهش تمایز سبب افزایش معنی دار دیرش موج 100در تمام افراد شد ولی مقایسه بین گروهی معنادار نبود. اما کاهش تمایز سبب کاهش ناچیز دامنه موج P افراد دیس لکسیک شد در افراد غیر دیس لکسیک و افزایش دامنه در تفاوتهای بین فردی و بین گروهی دامنه موج معنادار نبود P100بحث، VEP با توجه به آنکه تغییر تمایز محرک بینایی در آزمون سبب تفاوت معنی دار بین گروه ها نشدروش مناسبی برای تشخیص دیس لکسیا نمی باشد. همچنین به دلیل آنکه افراد دیس لکسیک در تمام شرایط برگزاری آزمون، عملکردی مشابه یا بهتر ازغیر دیس لکسیک ها داشتند، نظریه نقص مگنوسلولار در دیس لکسیک ها تائید نمی شود