گزارش دهی مصرف انرژی و رابطه ی آن با وضعیت وزن و سبک زندگی در زنان 45-18 ساله ی شهر تهران

هدف پژوهش کنونی ارزیابی نسبت انرژی دریافتی به سوخت و ساز استراحت، در میان زنان تهرانی (EI/RMR) و مقایسه ی بین سن، ویژگی های تن سنجی و سبک زندگی در میان کم و بیش گزارش دهندگان انرژی بود. این پژوهش به صورت یک مطالعه ی مقطعی روی 187 زن سالم 18 تا 45 ساله ی شهر تهران انجام گرفت. نسبت (EI/RMR) که از مقدار انرژی دریافتی تقسیم بر سوخت و ساز استراحت اندازه گیری شده با روش کالریمتری غیرمستقیم محاسبه شد، به عنوان شاخص گزارش دهی درست انرژی استفاده گردید. 34/1EI/RMR≤ به عنوان کم گزارش دهی و 4/2 EI/RMR≥ به عنوان بیش گزارش دهی شناخته شد. داده های رژیمی با استفاده از پرسش نامه ی بسامد خوراک 125 جزیی و داده های سن، تن سنجی و سبک زندگی از راه پرسش نامه ی طراحی شده برای این پژوهش، جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) انجام شد. میانگین EI/RMR 1/6±0/6 بود. 35% از افراد EI/RMR کمتر از 34/1 و 7% از افراد EI/BMR بیشتر از 4/2 داشتند. BMI همبستگی منفی با EI/RMR (01/0P<، 0/199=(β داشت. سن، BMI، وزن، RMR و دور کمر به طور معنی داری با افزایش EI/RMR کاهش یافت (01/0P<). پیرترین گروه (≥40)، EI/RMR کمتری نسبت به جوان ترین گروه (30>) داشت (5/1 در مقابل 8/1). کم گزارش دهندگان نسبت به دیگر افراد ماهی، مارگارین، قهوه، شیرینی و روغن جامد کمتری مصرف کردند. کم گزارش دهی بیش تر از بیش گزارش دهی دریافت انرژی در این گروه از زنان تهران وجود دارد. BMI مهم ترین فاکتور تاثیرگذار روی درستی گزارش دهی دریافت انرژی است.