اثر8 هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن نسفاتین و غلظت آن در کبد موش های صحرایی نر

نسفاتین-1 پروتئین ضد اشتهای جدیدی است که از ژن نوکلئوبایندین-2 مشتق، در بافت چربی بیان و در پلاسما ظاهر می گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن نسفاتین و غلظت آن در کبد موش های صحرایی نر بود. 11 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 2 گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین با شدت 20 متر در دقیقه (معادل 55-50% vo2 max)، به مدت 60 دقیقه، 5 روز در هفته و در مجموع 8 هفته روی نوار گردان تمرین کردند. حیوانات، 72 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین بیهوش، و تکه ای از کبد آن ها برای تعیین بیان ژن، غلظت نسفاتین-1 و گلیکوژن به روش هایRT-PCR، الایزا و رنگ سنجی برداشته شد. این پژوهش نشان داد، تمرین استقامتی موجب افزایش بیان و غلظت نسفاتین-1 شد، اگرچه این تغییر نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود. غلظت گلیکوژن استراحتی کبد نیز در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. یافته های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد که نسفاتین-1، اول در کبد بیان می شود و دوم در پاسخ به تمرین استقامتی افزایش می یابد. تغییرات غیرمعنی دار نسفاتین-1 به احتمال زیاد از نقش آن در تنظیم انرژی حکایت دارد. به نظر می رسد بهبود نسبی شرایط انرژی کبد بر افزایش بیان ژن نسفاتین اثرگذار باشد. این در حالی است که ATP به عنوان نمایانگر شارژ انرژی کبد در گروه تمرین، پایین تر از گروه کنترل بود.