مقایسه شاخص های بیومکانیک قرنیه های پیوندی پس از پیوند تمام ضخامتی و پیوند لایه ای عمیق با استفاده از دستگاه تحلیل گر پاسخ چشمی

مقایسه ویژگی های بیومکانیک قرنیه پیوندی بعد از پیوند تمام ضخامتی (PK) و پیوند لایه ای عمیق (DALK) با روش حباب بزرگ با استفاده از دستگاه تحلیل گر پاسخ چشمی (ORA).
روش پژوهش: مطالعه بر روی قرنیه پیوندی بیمارانی انجام شد که به علت قوز قرنیه تحت جراحی پیوند قرنیه به روش PK (45 چشم) یا DALK (23 چشم) قرار گرفته بودند. ویژگی های بیومکانیک قرنیه پیوندی شامل هیسترسیس (hysteresis) قرنیه (CH)، عامل مقاومت قرنیه (CRF)، فشار داخل چشمی اصلاح شده بر اساس گلدمن (IOPg) و فشار داخل چشمی پس از جبران عامل قرینه ای (IOPcc) توسط دستگاه ORA اندازه گیری و بین دو گروه مقایسه شدند.
بیماران گروه PK و DALK به ترتیب دارای میانگین سنی 6/1±29/8 و 6/5±27/2 سال (0/11=P) بودند و بعد از پیوند به مدت 19/0±31/4 و 17/3±29/2 ماه (0/27=P) پی گیری شدند. دو گروه تفاوت معنی داری از نظر اندازه قرنیه گیرنده، دهنده یا بهترین دید اصلاح شده نداشتند. میانگین CH در گروه PK و DALK به ترتیب 2/5±10/09 و 2/1±9/64 میلی متر جیوه بود (0/36=P). میانگین CRF در گروه PK و DALK به ترتیب 2/2±10/13 و 2/1±9/36 میلی متر جیوه بود (0/17=P). دو گروه از نظر IOPg و Iopcc نیز تفاوت معنی داری نداشتند.
قرنیه های پیوندشده به روش DALK و PK در چشم های مبتلا به قوز قرنیه ویژگی های بیومکانیک مشابهی دارند.