معرفی انواع ایمپلنت های درون زجاجیه ای جهت دارورسانی پیوسته رهش به سگمان خلفی چشم

تاکنون رایج ترین روش دارورسانی به سگمان خلفی چشم، تزریق درون زجاجیه ای بوده است که اگرچه روش موثری است ولی به دلیل حذف سریع برخی از داروها از چشم، به ویژه داروهایی که وزن مولکولی آن ها کم است؛ نیمه عمر دارو در فضای زجاجیه فقط چند ساعت می باشد. در نتیجه، برای تامین غلظت مناسب دارو در چشم، لازم است که تزریق به طور مرتب تکرار شود که گاهی با عوارضی از قبیل خون ریزی زجاجیه، جداشدگی شبکیه، اندوفتالمیت و آب مروارید همراه است. به منظور کاهش عوارض ناشی از تزریق، توسعه سامانه های پیوسته رهش که بتوانند دارو را برای مدت طولانی تری در داخل چشم فراهم نمایند، ضروری به نظر می رسد. نتیجه پژوهش ها در این زمینه، شش نوع ایمپلنت پلیمری بوده است که به نام های Vitrasert، Retisert، Ozurdex (Posurdex)، I-vation، Iluvien (Medidur)و NT-501 معروفند. برخی از این ایمپلنت ها تایید شده اند و برخی دیگر مراحل آزمایشگاهی را طی می کنند. این مطالعه مروری، بر اساس جستجو در PubMed و با استفاده از واژه های کلیدی intraocular implant، intravitreal implant، sustained-release و intravitreal drug delivery انجام پذیرفته است.