ارتباط میان دریافت مواد غذایی با پوسیدگی دندان در گروهی از کودکان ایرانی در سال 1388

پوسیدگی دندان شایعترین بیماری مزمن در ارتباط با مواد قندی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط میان دریافت اقلام غذایی با پوسیدگی دندان روی کودکان 6 تا 11 ساله مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهرستان شمیرانات در سال 1388 انجام شد.
مطالعه توصیفی با نمونه گیری تصادفی بر روی 203 کودک انجام شد. تکنیک جمع آوری اطلاعات، مصاحبه، معاینات بالینی و تکمیل پرسشنامه بسامد خوراک و فرم اطلاعاتی بود. رابطه مصرف گروه های غذایی و اطلاعات زمینه ای با شیوع پوسیدگی دندان، شدت پوسیدگی کل دندانها و شاخص DMFT/dmft به صورت جداگانه مقایسه گردید. داده های کمی و کیفی با آزمونهای مرتبط و با نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.
میانگین بار مصرف گروه های خشکبار، میان وعده شور و محصولات قنادی با شیوع پوسیدگی دندان و گروه های قند و شکر، میان وعده شور و محصولات قنادی با شدت پوسیدگی کل دندانها ارتباط معنی داری را نشان دادند. فراوانی مصرف گروه قند و شکر، شیرینی ها و کل میان وعده ها در روز با تعداد کل دندانهای پوسیده(DMFT/dmft) ارتباط مثبت و با گروه شیر و لبنیات ارتباط منفی داشت. بین فراوانی مصرف میان وعده عصر، کل میان وعده ها در روز و گروه قند و شکر با تعداد کل دندانهای پوسیده همبستگی مثبت و بین مسواک زدن در طی 6 ماه گذشته و تحصیلات مادر همبستگی منفی (شاخص DMFT/dmft) وجود داشت(01/0 P<).
عامل مهم در بروز پوسیدگی دندان، تکرر مصرف مواد غذایی شکر دار، شکر و نشاسته دار و چسبنده به دندان و مسواک نزدن مرتب(حداقل یک بار در روز) میباشد.