وجوه مشترک اندیشه و حواس از دیدگاه مولانا و شاعران عربی سرای

مثنوی نظمی است که دو مصراع هر بیت آن هم قافیه، است. سابقه این قالب به اشعار رودکی برمی گردد. در قرن هفتم به عنوان یک اسم خاص بر مثنوی معنوی مولوی اطلاق می شده است. مثنوی معنوی در شش دفتر به تشویق حسام الدین چلپی سروده شده است، وشامل مطالب متنوعی است: خداشناسی، هستی و نیستی، عقل و فهم و تدبیر، حس شناسی ظاهری و باطنی درباره حواس ظاهری و باطنی چنین است: برای رسیدن به حس باطنی باید از حس ظاهری کرد. مولوی عقل را به انواع جزوی و کلی تقسیم بندی کرده است. گروهی از شعرای عربی سرا در مورد حس شناسی با مولانا هم عقیده اند که با از دست دادن حسی، حس دیگر جایگزین می شود.