عوامل موثر بر جوانه زنی و خروج نشای بادبر(~
~
Ceratoacarpus arenarius L.(Bluk.))

علف هرز بادبر یکی از گونه های علف هرز مسئله ساز و سمج در دیم زارهای گندم، جو، عدس و نخود شمال خراسان است. به منظور تعیین اثرات نور، درجه حرارت، تنش شوری و خشکی و عمق دفن بذر بر قابلیت جوانه زنی بذر و سبز شدن این علف هرز، آزمایش هایی در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی بیرجند انجام گرفت. بذور بادبر در شرایط روشنایی/تاریکی و تاریکی مداوم، جوانه زنی یکسانی داشت که نشانگر غیرفتوبلاستیک بودن این گونه است. بذور بادبر در دامنه دمایی متناوب روز/شب آزمایش شده (10/20، 15/25 و 20/30 درجه سانتی گراد) بیش از 85% جوانه زدند و حداکثر جوانه زنی (96%) در دمای 15/25 درجه سانتی گراد مشاهده شد. بذور بادبر قابلیت جوانه زنی خود را در سطوح بالای تنش خشکی و شوری حفظ کردند، به طوری که میزان جوانه زنی آن در غلظت 800 میلی مولار کلرید سدیم و پتانسیل اسمزی 1- مگاپاسکال به ترتیب 20 و 25% بود که نشان می دهد این علف هرز به تنش خشکی و شوری مقاوم است. گیاهچه های بادبر در یک دامنه اعماق دفن از صفر تا 8 سانتی متر قادر به سبزشدن بوده و حداکثر سبزشدن (94%) در بذوری که در سطح خاک با سه لایه کاغذ صافی پوشانده شده بودند مشاهده شد. این نشان می دهد که سیستم های شخم حداقل و بدون شخم که بقایای گیاهی را در سطح خاک حفظ می کنند سبزشدن این علف هرز را افزایش خواهند داد.