تعیین پراکنش و خصوصیات جمعیتی علف های هرز مزارع گندم استان سیستان و بلوچستان

این بررسی در سال های 1380 تا 1386 به مدت 5 سال زراعی در مزارع گندم آبی استان سیستان و بلوچستان انجام شد. بر اساس سطح زیرکشت و مساحت مزارع تعداد 44 مزرعه در همه شهرستان های استان انتخاب شدند و با شمارش علف های هرز به تفکیک جنس و گونه در هر مزرعه در نقاط نمونه برداری، شاخص-های جمعیتی آن ها محاسبه شد و در هر مزرعه طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا مکان مورد اندازه گیری توسط دستگاه GPS ثبت شد. با استفاده از این اطلاعات نقشه پراکنش گونه های مختلف علف-های هرز مزارع گندم استان سیستان و بلوچستان در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) تولید گردید. نتایج بدست آمده نشان داد گونه های بروموس ژاپنی (Bromus japonicus Thunb.ex murr)، یولاف وحشی زمستانه (Avena ludoviciana L./Dur.)و فالاریس دانه کوچک (Phalaris minor Retz.) به ترتیب باریک برگ های غالب و گونه های شبدر خوشبوی یکساله زرد Melilotus indicus (L.) All.))، پنیرک پا کوتاه (Malva neglecta Wallr.) و هفت بند (Polygonum aviculare L.) به ترتیب به عنوان پهن برگ های غالب مزارع گندم آبی استان سیستان و بلوچستان مطرح بودند. رستنی های مزاحم قبل از برداشت گندم را در مزارع گندم آبی استان به ترتیب غالبیت گونه های شاهی خاکستری (Cardaria draba (L.) Desv.)، پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis L.)، خارشتر (Alhagi pseudalhagi (M.Bieb.) Desv.) و علف شور (Salsola spp.) تشکیل می دادند.