ارزیابی تحمل به خشکی در ژنوتیپ های نخود تیپ کابلی

به منظور ارزیابی مقاومت به خشکی و شناسایی ژنوتیپ های متحمل، 62 ژنوتیپ نخود کابلی به همراه دو رقم شاهد جم و کوروش با استفاده از شاخص های تحمل به تنش آزمایشی در قالب طرح لاتیس ساده (8×8) در دو شرایط تنش و بدون تنش در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران اجرا شد. شاخص های MP، GMP، HARM و STI که بیشترین همبستگی معنی دار را با عملکرد در شرایط بدون تنش و تنش داشتند، به عنوان شاخص های برتر برای غربال ژنوتیپ های متحمل معرفی شدند. پس از ترسیم نمودار بای پلات ژنوتیپ های شماره 120، 139، 357، 356، 239 و 2 به همراه دو رقم شاهد جم و کوروش به عنوان ژنوتیپ های متحمل با عملکرد بالا و ژنوتیپ های شماره 236، 323، 306، 525 و 318 به عنوان ژنوتیپ های حساس به تنش خشکی شناسائی شدند. تجزیه خوشه ایبراساس شاخص های MP، GMP، HARM، STI و DRI و عملکرد در شرایط تنش و بدون تنش، ژنوتیپ ها را در چهار کلاستر دسته بندی کرد که اکثر ژنوتیپ های مقاوم به خشکی با عملکرد بالا در کلاستر اول و بیشترین ژنوتیپ های حساس به خشکی با بیشترین فاصله در کلاستر چهارم قرار گرفتند.