مشکلات آموزش بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی قم سال 1387

آموزش بالینی فرآیندی پویاست که سهمی مهم در تربیت پرستارانی با کفایت و کار آمد ایفا می کند. اهمیت آموزش پرستاری بالینی مطلوب در توسعه فردی، حرفه ای و مهارت های بالینی غیر قابل انکار است. در آموزش بالینی، دانشجویان پرستاری عمدتا با مشکلاتی مواجه می باشند. بدون تردید، اولین گام برای کاهش معضلات آموزش بالینی، شناخت این مشکلات است. یکی از بهترین و قابل اعتمادترین منابع جهت بررسی مشکلات آموزش بالینی، خود دانشجویان هستند، چرا که حضور و تعاملی مستقیم و بی واسطه با موضوعات مرتبط با آموزش بالینی دارند. در این پژوهش بر آن شدیم که مشکلات آموزش بالینی را از دیدگاه دانشجویان پرستاری سال سوم و چهارم دانشکده پرستاری و مامایی قم در سال 1387 بررسی کنیم.
این پژوهش یک نوع مطالعه توصیفی است، تعداد 53 نفر از دانشجویان سال سوم و چهارم مقطع کارشناسی پیوسته رشته پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی قم، جهت پاسخ به پرسشنامه طراحی شده مربوط به بررسی مشکلات آموزش بالینی پرستاری مشتمل بر 5 حیطه و 31 سوال، شرکت کردند. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه15) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
مهمترین مشکلات آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری شامل مقولات سابقه بالینی کافی در نزد مربیان پرستاری(34%)، اطلاع نحوه ارزشیابی به دانشجو در شروع کار آموزی(4/26%)، تقویت اعتماد به نفس دانشجو در محیط بالین(5/24%) بودند. کم اهمیت ترین مقولات به ترتیب شامل هماهنگی اهداف آموزشی و انتظارات پرسنل بخش(9/50%)،امکانات رفاهی بخش(2/47%)، استفاده از وسایل کمک آموزشی درمحیط بالینی و وجود انگیزه کافی در محیط برای اشتغال در حرفه پرستاری در آینده (3/45%) گزارش گردید.
با تعیین و تبیین اهداف آموزشی و هماهنگ کردن آنها با انتظارات پرسنل و فراهم نمودن امکانات رفاهی و آموزشی بخش های بالینی، می توان بسیاری از مشکلات عمده آنها را رفع نمود.