پتروژنز سنگ های آذرین پالئوزوئیک زیرین جنوب بهاباد (بافق، ایران مرکزی) (شاهدی بر کافت زایی)

در منطقه جنوب بهاباد واقع در شمال شرقی بافق، طیف وسیعی از سنگ های آذرین درونی و خروجی، با ماهیت دوگانه رخنمون دارد. سنگ های آذرین درونی دارای ترکیبات گابرو تا گرانیت هستند. سنگ های خروجی شامل مجموعه آتشفشانی- رسوبی معروف به سری ناریگان بوده و تناوبی از بازالت و ریولیت، به همراه سنگ های آذرآواری، ماسه سنگ، دولومیت و تبخیری ها (گچ و نمک) را در بر می گیرند. این مجموعه ویژگی های محیط های رسوبی کم عمق و درون قاره ای را نشان می دهند. وجود فسیل آرکئوسیاتید در افق های آهکی- دولومیتی و سن سنجی های پرتوزاد، سن این مجموعه را کامبرین زیرین نشان می دهند. سنگ های آذرین درونی غالبا به شکل استوک، دایک یا سیل جایگزین شده اند و مجموعه آتشفشانی-رسوبی (کامبرین زیرین) و رسوبات متعلق به کامبرین میانی- بالایی و اردوویسین را قطع کرده اند و به پالئوزوئیک زیرین نسبت داده می شوند. بر اساس داده های ژئوشیمیایی گابروها و دیوریت ها از LREE غنی شدگی و از HREE تهی شدگی نشان می دهند و ماهیت آلکالن درون ورقه ای دارند. سنگهای فلسیک (لوکوگرانیت ها و ریولیت ها) ویژگی های شاخص سنگ های پوسته ای را نشان می دهند. لوکوگرانیت ها در زمره گرانیتوئیدهای نوع I، H و A قرار می گیرند. کانه-زایی های مگنتیت- آپاتیت، باریت، سرب و روی در این منطقه و مناطق همجوار (بافق- اسفوردی) حاصل این تحولات ماگمایی هستند.