شناسایی چند شکلی های موجود در ژن GDF9 و ارتباط آن با دو قلوزایی در گوسفند بلوچی با استفاده از روش RFLP-PCR

این تحقیق به منظور شناسایی جهش های موجود در ژن GDF9 در گوسفند بلوچی و ارتباط آن با دو قلوزایی انجام گرفت. از تعداد 152 راس گوسفند بلوچی نمونه خون تهیه و استخراج DNA با استفاده از روش نمکی بهینه یافته صورت گرفت. کمیت و کیفیت DNA استخراج شده با استفاده از روش طیف سنجی و الکتروفورز کنترل گردید. با استفاده از پرایمر اختصاصی یک قطعه 462 جفت بازی از ناحیه اگزون یک ژن GDF9 توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) تکثیر و سپس هضم آنزیمی محصولات PCR با استفاده از آنزیم برشی اختصاصی HhaI صورت گرفت. نتایج حاصل از هضم آنزیمی وجود جهش را در این جایگاه ژنی تایید نمود. آلل وحشی این ژن G(+) با دو جایگاه برش قطعاتی به طول های 52، 156 و 254 جفت باز و آلل جهش یافته G(-) با یک جایگاه برش قطعاتی به طولهای 52 و410 جفت بازی ایجاد نمود. در ژنوتیپ هتروزیگوت چهار قطعه به طول هر یک 52، 156، 254 و 410 جفت باز حاصل شده است. فراوانی آللی برای آلل های G(+) و (-)G به ترتیب 84 و16 درصد و فراوانی هر یک از ژنوتیپ های G(+/+)، G(+/-) و G(-/-) در نمونه های تعیین ژنوتیپ شده به ترتیب 71، 26 و 3 درصد محاسبه شد. هتروزیگوسیتی مشاهده شده، هتروزیگوسیتی مورد انتظار و متوسط هتروزیگوسیتی به ترتیب 2697/0، 2688/0 و2688/0 برآورد گردید. بررسی تعادل هاردی واینبرگ با استفاده از آزمون 2 c نشان داد که جمعیت مورد مطالعه در جایگاه ژنی مورد نظر در تعادل نمی باشد (005/0> p). آنالیز آماری داده های حاصل از اثر ژنوتیپ روی تعداد بره تولید شده در هر زایش معنی دار، به طوری که میش های با ژنوتیپ هتروزیگوت نسبت به دو ژنوتیپ دیگر بالاترین میانگین تعداد بره را در هر زایش نشان دادند (05/0> p). به دلیل پایین بودن توارث پذیری نرخ بره گیری در گوسفند، ظهور این صفت تنها در جنس ماده و نیز عدم بروز آن در اوایل زندگی حیوان، دست یابی به مارکرهای ژنتیکی می تواند به عنوان یک ابزار مناسب و کارآمد در برنامه های انتخاب مورد استفاده قرار گیرد.