کانی شناسی

سنگ های نیمه عمیق شمال شهرکرد واقع در جنوب غربی ایران، در پهنه ی زمین ساختی سنندج- سیرجان به صورت دایک های بازی رخنمون یافته اند. ترکیب این سنگ ها دولریتی بوده و دارای بافت های ویژه ای همچون اینترگرانولار، اینتر سرتال، افیتیک و پوئی کلیتیک هستند. کانی های اصلی تشکیل دهنده ی دولریت ها عبارتند از پلاژیوکلاز و کلینوپیروکسن و دیگر کانی های موجود در آن ها از کانی های ثانویه از جمله سریسیت، کلریت، کلسیت و به میزان کمتر اپیدوت، زوئیزیت، اسفن و کانی های فرعی مثل آپاتیت، مگنتیت، تیتانومگنتیت و ایلمنیت تشکیل شده اند. کلینوپیروکسن های موجود در دولریت ها، شامل اوژیت و دیوپسید به صورت فازهای کانیایی جداگانه و یا تنوع ترکیبی از اوژیت در مرکز تا دیوپسید در حاشیه ی یک فاز دیده می شوند. شواهد ژئوشیمیایی و کانی شناسی دلالت بر ماهیت تولئیتی دایک های منطقه دارد. بر اساس نمودارهای جدایشی محیط های ژئوتکتونیکی مبتنی بر شیمی کانی کلینو پیروکسن، سنگ های نیمه عمیق مورد بررسی در یک محیط کشش متعاقب فرورانش تشکیل شده اند. براین اساس، می-توان ماگماتیسم مورد بررسی در این منطقه را به فاز کوهزایی سیمرین میانی تا فوقانی به سن ژوراسیک فوقانی تا کرتاسه تحتانی نسبت داد که سنگ های نیمه عمیق به مراحل انتهایی این رخداد وابسته اند.