تاثیر یک جلسه تمرین حاد شنا بر تغییرات سطوح بتااندروفین و کورتیزول سرم شناگران سرعت مرد

تحقیقات بر روی پاسخ های بتااندورفین و کورتیزول پلاسمایی اغلب بر روی ورزش های زیر بیشینه و بیشینه متمرکز شده اند و مطالعات کمی در زمینه ی اثربخشی جلسات تمرین تخصصی در ترشح سطوح بتا اندورفین و کورتیزول انجام شده است. هدف از این تحقیق ارزیابی تغییرات سطوح بتااندورفین و کورتیزول پلاسمایی در شناگران سرعتی مرد پس از یک جلسه ی تمرین ورزش شنا بود.
در یک تحقیق نیمه تجربی، تعداد 15 شناگر نخبه ی مرد سالم به صورت هدفمند و داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها پس از یک جلسه ی تمرین 2 ساعتی، مسافت 50 متر شنا را با شدتی معادل 80 تا 85 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه در طولاستخر استاندارد طی نمودند. نمونه ی خونی از ورید بازوی دست راست آزمودنی ها برای اندازه گیری سطوح بتا اندروفین و کورتیزول در 3 مرحله ی شرایط، بلافاصله پس از تمرین و 30 دقیقه پس از تمرین گرفته شد و به کمک روش الایزا اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از Repeated measure ANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
15 شناگر مرد با میانگین سنی 35/2 ± 64/21مورد بررسی قرار گرفتند. تفاوت سطوح بتا اندورفین شناگران در سه دوره ی زمانی قبل، بلافاصله بعد و 30 دقیقه پس از تمرین معنی داری بود. نتایج آزمون تعقیبی نیز فقط بین میانگین های بتا اندورفین قبل، بلافاصله و دوره ی بازیافت تفاوت معنی داری را نشان داد. همچنین، یافته های تحقیق افزایش کورتیزول را در طول هر یک از مراحل مختلف آزمون نشان داد اما این افزایش معنی داری نبود.
نتایج حاصل نشان داد که یک جلسه ی تمرین حاد شنا بلافاصله بعد از فعالیت باعث افزایش معنی دار هورمون بتااندورفین می شود، در صورتی که تغییرات هورمون کورتیزول معنی دار نبود.