بررسی 53 بیمار مبتلا به تیموما در یک مرکز، دموگرافی، درمان، پیش آگهی و نتایج

اگرچه تیموما جزء تومورهای شایع نیست، ولی این تومور از شایع ترین نئوپلاسم های درگیر کننده مدیاستن است. روش درمان تیموما و نتایج درمان و پیش آگاهی انواع مختلف این تومور مورد اختلاف نظر است. در ایران مطالعات محدودی در این زمینه انجام شده است. در این مطالعه گذشته نگر مشخصات دموگرافیک و کلینیکی و پاتولوژیک 53 بیمار مبتلا به تیموما بررسی شد و نیز میزان بقاء عمر بدون وجود بیماری[Progression Free Survival (PFS)] در مراحل مختلف پیشرفت بیماری ارزیابی شد. تحلیل بقاء براساس منحنی کاپلان مایر رسم شد. میزان بقاء براساسPFS به معنای فاصله زمانی بین تشخیص بیماری تا زمان عود بیماری یا مرگ تعریف شده است و توسط تست LOG-RANK وجود تفاوت بین دو گروه از بیماران با بیماری مهاجم و غیرمهاجم بررسی گردیده است. 32 نفر مرد و 21 نفر زن با متوسط سن 43 سال (17 - 75 سال) بودند. شایعترین علائم بالینی شامل سرفه (4/43%)، تنگی نفس (6/39%)، میاستنی (8/20%)، کاهش وزن (9/18%) و درد جلوی سینه (17%) بود. نتایج نشان می دهد بیشتر تومورها در مراحل تهاجمی بودند. درمان های صورت گرفته عبارت بودند از: جراحی تنها در 8/20%، جراحی و ترکیبی از شیمی درمانی و رادیوتراپی در 8/66%، شیمی درمانی تنها 5/7%. میزان PFS معادل: 45/2 + 75/5 سال بود. میزان PFS بین دو گروه با بیماری مهاجم و غیرمهاجم نیز با هم مقایسه شدند که در زمان پیگیری تفاوت معنی داری نداشته است (616/0 (P= پروتوکل درمانی مشخصی برای درمان تیموما در ایران ارائه نشده است، درمان های مختلفی برای تیموما در کشور ما انجام می شود که اگر چه اساس کار جراحی است ولی از روش های مختلف غیر جراحی نیز استفاده می شود. با توجه به رشد کند تومور بررسی میزان موفقیت این درمان ها نیاز به پیگیری طولانی مدت در بیماران دارد.