انگیزه های طنز و هزل در مثنوی معنوی

مثنوی مولوی، یکی از منظومه های عرفانی فارسی است، که برای نشان دادن راه درست به سالکان و دیگر مخاطبان این کتاب شریف سروده شده است. اما در آن، هزل ها و کلمات سستی دیده می شود، که موجب انتقاد بسیاری از بزرگان شعر و ادب شده است.
در این جستار تلاش کرده ایم تا انگیزه های مولوی را در بیان این گونه هزل ها و کلمات سست باز نماییم.
نویسنده دلایل استفاده مولوی از هزل و کلمات سست را در عناوین زیر یافته است:1 واقع گرایی 2 معنی گرایی 3 بی رنگی در مرحله کمال 4 نفی مطلق گرایی 5 جنبه های تعلیمی هزل 6 روحیه شاد مولانا