بررسی اثر آنتی بادی های منوکلونال ضد hCG، بر روی رده سلول های سرطانی انسان

سلول های سرطانی، صرف نظر از نوع و منشا آن ها هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (hCG)، زیرواحدها و مشتقات آن را بیان می کنند، ظاهرا hCG، فنوتیپ مشترک رده سلول های سرطانی انسان است. در این تحقیق اثر آنتی بادی های منوکلونال ضد hCG (7D9، T18H7 و T8B12) روی سلول های سرطانی انسان بررسی شد. هیبریدوماهای ترشح کننده آنتی بادی های منوکلونال 7D9، T18H7 و T8B12 تکثیر و به موش های Balb/C به صورت داخل صفاقی تزریق شدند. تخلیص آنتی بادی ها از مایع آسیت، با استفاده از کروماتوگرافی تمایلی پروتئین G- سفارز و سپس تعویض یونی انجام گرفت. SDS-PAGE و الایزا به ترتیب ساختار و عملکرد آنتی بادی ها را تایید کرد. دو رده سلول سرطانی انسان «Hela و»MDA، توسط آنتی بادی های تخلیص شده، تیمار شدند. سه روز بعد، از چاهک ها، میکروگراف تهیه گردید و سپس شمارش سلولی انجام شد. ژل غیراحیایی SDS-PAGE نشان داد که الگوی مهاجرت باندها با آنتی بادی کنترل، مطابقت دارد. تست الایزا با آنتی ژن مربوطه (hCG) نشان داد که آنتی بادی های تولیدشده قادر به تشخیص آنتی ژن hCG هستند. شمارش سلولی و تصاویر میکروسکوپی از چاهک های مختلف تیمارشده، ثابت کرد که از بین آنتی بادی های مورد مطالعه، آنتی بادی 7D9 اثرات سیتوتوکسیک روی سلول های مورد مطالعه دارد. آنتی بادی های منوکلونال ضد hCG می توانند در تیمار هدفمند سرطان استفاده شوند؛ چون سلول های سرطانی، ژن hCG را بیان می کنند. آنتی بادی 7D9 که فعالیت پروتئازی دارد، کاندیدای مناسبی برای این هدف است؛ چون هم خاصیت خنثی کردن عملکرد hCG و هم خاصیت آنزیمی دارد.