ارزیابی مدیریت و مهندسی ایمنی در ارتقای ایمنی رانندگی در ایران

تصادفات رانندگی به عنوان یک دغدغه جهانی مطرح و درحال گسترش در کشورهای درحال توسعه است. این معضل از سوی سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی به عنوان یکی از چهار عامل اصلی تهدیدکننده سلامت و جان انسان ها تعیین شده و رسیدگی عاجل مطابق کشورهای موفق مورد درخواست قرار گرفته است. برنامه ریزی برای بهبود ایمنی رانندگی لازمه توجه به دو بخش مهندسی ایمنی و مدیریت ایمنی است. براساس تجربه کشورها مدیریت ایمنی با هدف هماهنگی و همسان سازی فعالیت ها میان سازمان های مسئول و مرتبط با موضوع امری ضروری و لازمه رسیدن به ایمنی پایدار در رانندگی است. تجربه موفق ایران در مدیریت کلان ایمنی رانندگی با تشکیل کمیسیون ایمنی راه ها از سال 1382 موید این مطلب است. پس از تشکیل کمیسیون ایمنی راه ها، اعضاء برای برنامه ریزی و هماهنگی در مقابله با این مسئله به یک اتفاق نظر واحد رسیده و برنامه های ویژه ای توسط اعضاء تهیه و به اجراء درآمد. ازجمله این برنامه ها تهیه طرح راهبرد ملی ایمنی راه ها، تهیه طرح های آماری و تحلیل اطلاعات، اجرای طرح های ویژه در ایام خاص و تعطیلات و برنامه ریزی برای هماهنگی اعضاء در اجرای طرح های ایمن سازی و خدمات رسانی در سطح شبکه راه ها می باشد. مهار رشد تلفات فزاینده تصادفات رانندگی سال های 1384 و 1385 حاصل برنامه ریزی موفق در سطح مدیریت ایمنی راه و تلاش موثر دستگاه های عضو کمیسیون ایمنی راه هاست. نتایج این مطالعه نشان داد که انتخاب رویکرد سیستمی در حل معضل تصادفات رانندگی، ایجاد کمیسیون، کمیته یا کارگروه ویژه در مجلس برای بهبود ایمنی در کشور، تعیین متولی آموزش و فرهنگ سازی ایمنی و فعال سازی و توسعه فعالیت های کمیسیون های اجرایی ایمنی استان ها می تواند در ارتقای ایمنی رانندگی در کشور موثر باشد.