بررسی مقایسه ای تاثیر میزوپروستول واژینال توام با اکسی توسین و اکسی توسین به تنهایی در آماده سازی و القاء زایمان در حاملگی های سه ماهه سوم

در برخی شرایط طبی مامائی القاء زایمان و ختم حاملگی قبل از شروع خودبه خود انقباضات و آماده سازی سرویکس یک ضرورت می باشد. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی میزوپروستول واژینال در آماده سازی سرویکس و طول مدت زایمان و بیشاب اسکور پایین در سه ماهه سوم می باشد.

در این طرح که به صورت کارآزمایی بالینی با تخصیص تصادفی انجام شد 100 خانم باردار ترم با اندیکاسیون ختم حاملگی و بیشاب اسکور پایین دردو گروه مساوی تحت آماده سازی با gμ 25میزوپروستول واژینال و سپس اکسی توسین(مورد) و یا اکسیتوسین به تنهایی (شاهد) قرار گرفته و از نظر وضعیت سرویکس، طول مدت زایمان، نحوه زایمان و نتایج نوزادی مقایسه گردیده و نتایج آماری بین دو گروه ارزیابی شد.

در گروه مورد بیشاب اسکوراز 25/1±76/1به 57/2 ± 4/5 افزایش پیدا کرد(05/0 P<). میانگین و انحراف معیار زمان شروع القاء تا زایمان درگروه مورد کم تر از گروه شاهد بود. (008/0 P). در گروه مورد 22 نفر نیاز به ادامه القاء با اکسی توسین نداشتند که 16 نفر (7/72درصد) زایمان واژینال طبیعی و 6 نفر(3/27درصد) تحت سزارین واقع شدند. روش زایمان، دفع مکونیوم، آپگار دقایق اول و پنجم و وزن نوزادان در دو گروه تفاوتی نداشتند. در گروه مورد سه رخداد تهوع داشتیم که نیاز به درمان خاصی نداشت.

استفاده از میزوپروستول قبل از القاء زایمان در ختم حاملگی های ترم با سرویکس نامناسب توصیه می گردد. در خصوص دوز لازم و دفعات آن مطالعات گسترده تری لازم می باشد.