دست ورزی سلول های بنیادی مزانشیمی با استفاده از سیستم بیانی آدنو ویروس حاوی ژن حفاظت کننده سلولی NRF2

سابقه و هدف مهم ترین مساله در پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی(MSC)، بقای پایین پس از پیوند می باشد. دست ورزی ژنتیکی آن ها، یک استراتژی در جهت حفاظت سلولی علیه آسیب های محیطی است. حفظ خاصیت تمایزی این سلول ها پس از دست کاری، مهم می باشد. در این مطالعه توانایی تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی پس از دست ورزی با NRF2 بررسی شد.
مواد و روش ها در یک مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان جداسازی شد. ژن NRF2 با روش TOPOcloning به وکتور pENTR وارد شد. با استفاده از تکنولوژی gateway، ژن NRF2، به وکتور pAd/CMV/V5-DEST انتقال یافت. آدنوویروس نوترکیب در سلول های AD293 تولید، سلول های بنیادی مزانشیمی به آن ها آلوده و بیان NRF2 توسط RT-PCR تایید شد. پس از مواجهه سلول های بنیادی مزانشیمی دست ورزی شده با NRF2 با شرایط استرسی، میزان بقا و آپوپتوز سلولی آن ها ارزیابی و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی بیان کننده NRF2 به رده استخوان و چربی بررسی شد.
یافته ها ژن NRF2 به طور موفقیت آمیزی در سلول های بنیادی مزانشیمی بیان شد. تمایز NRF2-MSC ها به رده های استخوانی و چربی، نشان می دهد افزایش بیان NRF2، خصوصیت تمایزی سلول های بنیادی مزانشیمی را تغییر نمی دهد.
نتیجه گیری بیان NRF2، فاکتور به خوبی شناخته شده حفاظت سلولی، با استفاده از سیستم بیانی آدنو ویروس، با ظرفیت تمایزی آن ها تداخل نمی کند. NRF2-MSC ها ممکن است در آینده جهت استفاده در سلول درمانی بر اساس سلول بنیادی قابل استفاده باشند.