بررسی عملکرد و سودآوری گوجه فرنگی در کشت مخلوط با لوبیا سبز

کشت مخلوط در بکارگیری بهینه عوامل تولید، نقش اساسی داشته و در اغلب موارد افزایش تولید و درآمد در واحد سطح را به دنبال دارد. در این راستا تحقیقی به منظور بررسی عملکرد گوجه فرنگی در کشت مخلوط با لوبیا سبز و تعیین میزان درآمد آن انجام گردید. آزمایش به مدت دو سال به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کهریز ارومیه اجرا شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل سیستم کشت به صورت کشت خالص گوجه فرنگی و کشت مخلوط گوجه فرنگی و لوبیا سبز و فواصل بین ردیف های کاشت گوجه فرنگی در سه فاصله80، 100 و120 سانتیمتر بود. در کشت مخلوط، گوجه فرنگی در یک طرف پشته و لوبیا سبز در طرف دیگر همان پشته کشت گردید ولی در کشت خالص فقط در یک طرف پشته گوجه فرنگی کشت شد. برای مقایسه دو نوع کشت، عملکرد و اجزا عملکرد برای گوجه فرنگی، عملکرد لوبیا و نسبت برابری زمین(LER) محاسبه گردید. از طریق بودجه بندی توام با ریسک، تیمارها از لحاظ اقتصادی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عملکرد در هکتار، عملکرد بوته و تعداد میوه در بوته در گوجه فرنگی در کشت خالص به طور معنی داری بیشتر از کشت مخلوط بود. از لحاظ وزن میوه اختلاف معنی داری بین دو نوع کشت مشاهده نگردید. اثر متقابل سیستم کشت و فاصله بین ردیف های کاشت فقط بر تعداد میوه در بوته در سطح احتمال 1 درصد معنی دار شد، بیشترین تعداد میوه در بوته از کشت خالص با فاصله 120 سانتی متری حاصل گردید. در هر سه فاصله بین ردیف، عملکرد گوجه فرنگی در کشت مخلوط کمتر از کشت خالص و نسبت برابری زمین کمتر از یک بود، بنابراین از لحاظ زراعی کشت مخلوط اثر منفی بر عملکرد گوجه فرنگی داشته است ولی بر اساس بودجه بندی توام با ریسک، تیمار کشت مخلوط با فاصله100 سانتی متر دارای بیشترین سود ناخالص بود، بنابراین کشت مخلوط از این لحاظ بر کشت خالص برتری داشته و در تغییرات شدید قیمت گوجه فرنگی، میتواند از نوسانات سود ناخالص مزرعه جلوگیری کرده و اثر اقتصادی مثبت داشته باشد.