بررسی و مقایسه ارتباط میان زایمان طبیعی و سزارین با اختلال تنیدگی (استرس) متعاقب ترومای زایمان

این مطالعه از نوع مقطعی تحلیلی بود. در این مطالعه، نمونه گیری در میان 400 نفر از زنانی که 6-8 هفته از زایمان آنها گذشته بود، به صورت تصادفی انجام شد. در مرحله اول، زنان با زایمان تروماتیک، تعیین و سپس متغیرهای مورد بررسی، شامل اختلال تنیدگی پس از تروما، مشخصات جمعیت شناختی و سوابق باروری آنها تکمیل شد. به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون یک و چند متغیره استفاده شد.
نتایج مطالعه نشان داد که خطر ابتلا به وقوع اختلال تنیدگی متعاقب زایمان در افرادی که سزارین اورژانسی داشته اند، 5/3 برابر بیش از زایمان طبیعی است (07/8-69/1=CI 95%، 55/3=Odds ratio). یافته ها بیانگر آن بود که اگر مدت انجام زایمان طبیعی، کمتر از 3 ساعت باشد، خطر ابتلا به وقوع اختلال تنیدگی متعاقب زایمان کاهش می یابد (55/0-04/0=CI 95%، 15/0=Odds ratio). در میان متغیرهای جمعیتی، درآمد ناکافی، احتمال خطر ابتلا به اختلال مذکور را تا 5/4 برابر افزایش می داد (84/11-71/1)=CI 95%،50/4 =Odds ratio) و بالا بودن سطح سواد، احتمال خطر ابتلا به اختلال مذکور را کم می کرد (58/0-04/0=CI 95%، 16/0=Odds ratio).
از آنجا که انجام سزارین می تواند به اختلال تنیدگی بعد از زایمان تروماتیک منجر شود، لذا انجام مشاوره در مواردی که سزارین صورت گرفته است، می تواند در کاهش اختلال تنیدگی بعد از تروما به زنان موثر باشد.