شیوع خارش اورمیک و عوامل مرتبط با آن در بیماران همودیالیزی مراکز دیالیز استان گلستان در سال 1388

خارش یکی از ناتوان کننده ترین عوارض در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه می باشد که بر کیفیت زندگی این بیماران اثر منفی دارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع خارش اورمیک و عوامل مرتبط در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به مراکز دیالیز استان گلستان بود.
روش اجرا: در این مطالعه ی مقطعی، تمامی 375 نفر بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به هشت مرکز همودیالیز استان گلستان در سال 1388، با استفاده از روش سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک و خارش یوسیپویچ جمع آوری شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و مربع کای انجام شد.
میانگین و انحراف معیار سن بیماران27/13±36/48 سال بود و 2/51% از بیماران مرد بودند. شیوع کلی خارش اورمیک 3/48 % (181 نفر) بود. کمترین و بیشترین میزان شیوع خارش در بین مراکز بررسی شده به ترتیب 9/37% و 1/57% بود. 2/60% از بیماران خارش محدود داشتند و شایع ترین محل خارش، ناحیه ی پشت بدن (8/68%) بود. میزان شیوع خارش اورمیک با تعداد جلسات دیالیز بیماران در هفته (003/0= P) و سطح سرمی فسفر (001/0>P) ارتباط معنادار داشت.
نتایج این مطالعه نشان داد که خارش اورمیک هنوز یکی از مشکلات شایع در بیماران همودیالیزی می باشد. اتخاذ راه کارهایی برای رفع یا کاهش این مشکل، ضروری به نظر می رسد.