تاثیر استرس پریزماتیک عمودی بر پتانسیل بر انگیخته بینایی دو چشمی

ارزیابی تاثیر استرس پریزماتیک عمودی برسیگنال های پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی در فرکانس های فضایی مختلف.

 با استفاده از الگوهای تحریکی شطرنجی که در دو فرکانس فضایی پایین معادل 48 / 0 سیکل بر درجه و متوسط معادل 18 / 2 سیکل بر درجه با فرکانس زمانی 4 هرتز معکوس می شدند، تاثیر افزایش استرس بینایی ناشی از منشور عمودی در سه مرحله با منشورهای 1 و 2 و 3 دیوپتری و یک بار هم بدون این استرس (4 مرتبه) بر پاسخ های برانگیخته بینایی مطالعه گردید. این طرح بر روی 23 شرکت کننده (11 مرد و 12 زن) با دستگاه بینایی طبیعی (پریزم ورژنس عمودی و دید بعد طبیعی) انجام شد. در همه شرکت کنندگان دامنه و زمان تاخیر مولفه های N 75، P 100 و N 135 در استرس های پریزماتیک عمودی مختلف ایجاد شده، اندازه گیری شدند. برای مقایسه میانگین دامنه و زمان تاخیر در استرس های پریزماتیک عمودی مختلف، روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.

در نتیجه اعمال استرس پریزماتیک عمودی، دامنه مولفه های N 75، P 100 و N 135 در هر دو فرکانس فضایی پایین و متوسط روند رو به کاهش را نشان می دهند (001 / 0 > P). این روند رو به کاهش با افزایش میزان استرس پریزماتیک بیش تر می شود، در حالی که زمان تاخیر این مولفه ها در اثر اعمال استرس پریزماتیک عمودی، در هر دو فرکانس فضایی پایین و متوسط روند رو به افزایش را نشان می دهد (001 / 0 > P).

همان طور که بر اساس یافته های بالینی استرس های پریزماتیک عمودی موجب شکایات چشمی می شوند، در آزمون VEP نیز در همه مولفه های این سیگنال، متغیر های دامنه و زمان تاخیر تحت تاثیر استرس پریزماتیک عمودی قرار می گیرند.