بررسی اثر بخشی آموزش پیشگیری از روابط آسیب زا بر نگرش دانش آموزان متوسطه

هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر آموزش پیشگیری از روابط آسیب زا بر نگرش دانش آموزان دختر و پسر مدارس متوسطه ی شاهین شهر، نسبت به روابط دختر و پسر می باشد. بدین منظور، پژوهشی در قالب یک طرح پژوهشی نیمه تجربی، از نوع دو گروهی همراه با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه، انجام گرفت. جامعه ی آماری شامل، کلیه ی دانش آموزان پایه ی اول و دوم دوره ی متوسطه ی شاخه ی نظری شاهین شهر بود. نمونه ی آماری شامل 295 دانش آموز بود که به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ایبر مبنای کلاس انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش(144 دانش آموز)و گروه گواه (151 دانش آموز) گمارده شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه ی محقق ساخته «نگرش نسبت به روابط دختر و پسر» با 41 گویه بود. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 92/0 محاسبه گردید. نتایج تحلیل کوواریانس دو راهه با کنترل نمرات پیش آزمون، نشان داد در مجموع آموزش پیشگیری از روابط آسیب زا باعث تغییر نگرش در دانش آموزان در مرحله ی پس آزمون و پیگیری شد. سایر نتایج نشان داد که بین نگرش دانش آموزان دختر و پسر نسبت به روابط آسیب زا در مرحله ی پس آزمون، تفاوت معناداری وجود دارد. این، در مرحله ی پیگیری معنادار نبود. اثر متقابل جنسیت و عضویت گروهی نیز، بر نگرش نسبت به روابط آسیب زا معنادار نبود.