شعر جنگ تحمیلی از دیدگاه جامعه شناسی زبان

شعر جنگ تحمیلی، به عنوان گونه ای نوظهور در ادبیات ایران، متناسب با ذهنیت و باور شاعران جنگ –که در نگاهی کلی دو گروه متفاوت اجتماعی را شامل می شوند- از رویکرد زبانی دوگانه ای برخوردار است.
این نوشتار، بر اساس دیدگاه جامعه شناسی زبان از دو دیدگاه، زبان شعر جنگ را مورد بحث قرار می دهد: نخست، زمان سرایش شعر و دوم، شاعرانی که شعر جنگ سروده اند؛ رویکرد نخست، دو دوره ی مشخص زبانی را دربرمی گیرد:1- زبان شعر زمان جنگ به ویژه سال های نخست آن. 2- زبان شعر سال های پایانی جنگ و پس از جنگ. دیدگاه دوم نیز شامل دو رویکرد است: 1- زبان شعر حاضران در جنگ یا شاعران موسوم به شاعران دفاع مقدس. 2- زبان شعر دیگر شاعرانی که شعرهایی نیز با موضوع جنگ دارند. این دیدگاه دوم در درون خود دو رویکرد دیگر نیز دارد؛ رویکرد اول، رویکردی تاییدی و تبلیغی و آرمان گرایانه است و رویکرد دوم، رویکردی انتقادی و متضمن نوعی واقع گرایی است.