نگرش رانندگان موتور سیکلت شهر خمین در استفاده از کلاه ایمنی بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی در سال 1388

شناخت و اصلاح رفتارهای ترافیکی مردم به خصوص عدم استفاده از کلاه ایمنی، به عنوان یک راهکار به منظور جلوگیری از صدمات ناشی از حوادث جاده ای مطرح می باشد. این مطالعه با هدف بررسی موانع رانندگان موتور سیکلت در استفاده از کلاه ایمنی بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی در شهر خمین انجام گرفت.
این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد.جمعیت مورد مطالعه، 384 نفر از رانندگان موتور سیکلت بودند ونمونه گیری به روش آسان از افراد در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بر اساس سازه های الگوی اعتقادبهداشتی بود.پرسشنامه به صورت مصاحبه ای تکمیل شد و عملکرد، حساسیت درک شده، موانع و منافع درک شده و شدت درک شده با استفاده از آزمون های تی مستقل، همبستگی پیرسون، اسپیرمن،کای- اسکوئر و ویلکاکسون محاسبه و ارتباط هر کدام از بخش ها با عملکرد سنجیده شد وسطح معنی داری 5% در نظرگرفته شد.
علت عدم استفاده از کلاه ایمنی به ترتیب عرق کردن، کمتر شنیده شدن صدا،گران بودن،سنگین بودن کلاه، محدودیت دید، احساس خفگی، به هم ریختن آرایش موها،گم کردن کلاه ایمنی، خجالت کشیدن و وقت گیر بودن در هنگام استفاده از کلاه ایمنی بود. استفاده از کلاه ایمنی در زمان بررسی2/16 درصد بود. 4/61 درصد از افراد مورد مطالعه، آموزش و اطلاع رسانی، 7/22 درصد جریمه توسط پلیس و 9/15 درصد توقف موتور سیکلت را در استفاده از کلاه ایمنی موثر دانستند. میانگین نمرات حساسیت درک شده، موانع و منافع درک شده و راهنمای به عمل با میانگین نمره عملکرد ارتباط معنی داری داشت(05/0 p<).
نتایج این پژوهش نشان می دهد که اجرای برنامه ی آموزشی مناسب در مورد استفاده از کلاه ایمنی بر اساس سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی، طراحی مناسب کلاه ایمنی به علت مشکلات ذکر شده(تعرق، نشنیدن صدا، احساس خفگی و...) و اصلاح رفتار پلیس در برخورد باعدم استفاده از کلاه ایمنی به سمت آموزش، می تواند در استفاده از کلاه ایمنی موثر باشد.