پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس سبک های دلبستگی و مولفه های تمایزیافتگی

خانواده، یک نظام اجتماعی طبیعی است که در همه ی مراحل تکوین آن زوجین، خرده نظام اصلی بوده و عوامل متعددی مانند سبک های دلبستگی و مولفه های تمایزیافتگی در رضایت زناشویی آن ها نقش دارند. هدف این پژوهش پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس سبک های دلبستگی و مولفه های تمایزیافتگی است.
پژوهش به لحاظ هدف از نوع بنیادی و به لحاظ نحوه ی جمع آوری داده ها از نوع توصیفی بود که در چهارچوب یک طرح همبستگی پیش بین انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، کارکنان متاهل دانشگاه تبریز و دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 89-1388 بودند. از این جامعه ی آماری با توجه به جنسیت 200 نفر انتخاب شدند. پس از حذف موارد ناقص حجم نمونه به 184 نفر کاهش یافت. دامنه ی سنی آزمودنی ها از 23 تا 54 سال بود. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های رضایت زناشویی انریچ، تمایزیافتگی خود اسکوورون و دلبستگی بزرگسال هازن و شیور استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی و رگرسیون گام به گام استفاده شد.
از بین مولفه های تمایزیافتگی خود، موقعیت منو از مولفه های سبک دلبستگی، سبک دلبستگی دوسوگرا (001/0P<)بهترین پیش بینی کننده های رضایت زناشویی هستند.
نتایج پژوهش از این باور حمایت می کند که روابط اولیه ی افراد در محیط خانواده به شکل گیری سبک دلبستگی خاص و سطوح بالا یا پایین تمایزیافتگی منجر می گردد و این تجارب اولیه بر روابط بین فردی زوجین در بزرگسالی تاثیر مستقیم می گذارد.