درمان شکستگی تنه استخوان ران در بالغین: مقایسه دو روش پلاک گذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز

پیش شکستگی استخوان ران از شایع ترین شکستگی ها به دنبال ضربه می باشد و می تواند منجر به عوارض طولانی مدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی های تنه استخوان ران به دو روش پلاک گذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی تنه استخوان ران با روش پلاک گذاری و 61 بیمار با روش میله داخل استخوانی قفل شونده در دو بیمارستان آموزشی اهواز مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 1/31 سال (60-15 سال) و مدت زمان پیگیری یک سال بود.
میانگین زمان جوش خوردگی در گروه میله گذاری 8/19 هفته و در گروه پلاک 6/21 هفته بود. در گروه میله گذاری 2 مورد عفونت، 5 مورد جوش نخوردگی و 2 مورد نارسایی وسیله؛ و در گروه پلاک گذاری این موارد به ترتیب 10، 5 و 9 مورد بودند. 59 بیمار در گروه میله گذاری و 45 بیمار در گروه پلاک گذاری دامنه حرکتی زانو بیش از 90 درجه بدست آوردند. شایع ترین شکایت در گروه میله گذاری، لنگش در 35 بیمار (4/57%) بود.
باتوجه به عوارض بالای پلاک گذاری نسبت به میله داخل استخوانی باز در شرایط مساوی و در مواردی که میله گذاری بسته مقدور نمی باشد جهت تثبیت شکستگی های تنه استخوان ران میله گذاری داخل استخوانی باز نسبت به پلاک گذاری ارجح می باشد.