تاثیر توام آبیاری با آب شور و غلظت دی اکسید کربن بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک گیاه گل تکمه ای L.) (Gomphrena globosa

به منظور ارزیابی اثرات غلظت های مختلف دی اکسید کربن و آبیاری با آب شور بر برخی صفات رشدی گیاه گل تکمه ایL.) Gomphrena globosa)، یک آزمایش اسپیلت پلات بر پایه طرح کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمار ها شامل سه غلظت دی اکسید کربن (380 (شاهد)، 700 و 1050 پی پی ام) و سه سطح شوری (0 (بدون شوری)،150 و 300 میلی مولار کلرید سدیم) بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری تمام صفات اندازه گیری شده کاهش معنی داری داشته است، به طوریکه کمترین میزان صفات اندازه گیری شده در غلظت 300 میلی مولار کلرید سدیم به دست آمد. افزایش غلظت دی اکسید کربن باعث اختلاف معنی دار در صفاتی نظیر وزن خشک اندام هوایی، سطح برگ و ارتفاع گیاه گردید. بر همکنش شوری و دی اکسید کربن نیز در صفات وزن خشک ریشه، تعداد برگ، سطح برگ، ارتفاع گیاه و تعداد گل در سطح احتمال 1% و در وزن خشک اندام هوایی در سطح احتمال 5% معنی دار شد. بدین ترتیب در تیمار شاهد (صفر میلی مولار کلرید سدیم)، با افزایش دی اکسید کربن تا 700 پی پی ام، وزن خشک اندام هوایی، تعداد گل و تعداد برگ به ترتیب برابر 19، 19 و 13 درصد نسبت به تیمار 380 پی پی ام افزایش پیدا کرد و ارتفاع گیاه در غلظت 1050 پی پی ام دی اکسید کربن نسبت به شاهد دی اکسید کربن برابر 26درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد افزایش غلظت دی اکسید کربن باعث کاهش اثرات سوء شوری شده است، به طوری که گیاه زینتی گل تکمه ای در غلظت 700 پی پی ام دی اکسید کربن عکس العمل بهتری را نسبت به شوری نشان داد.