مقایسه اثربخشی تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه و بدون آتل با آتل گیری تنها در درمان تنوسینویت دکورون

ابتلا به تنوسینویت دکورون در اثر فعالیت های تکراری و روزمره، سبب مراجعه زیاد به درمانگاه ارتوپدی و در نهایت افزایش هزینه های درمانی و اتلاف وقت بیماران می شود.
مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه و بدون آتل با آتل گیری تنها (بدون تزریق دارو) در درمان تنوسینویت دکورون انجام شد در این کارآزمایی بالینی 108 بیمار مبتلا به تنوسینویت دکورون مراجعه کننده به درمانگاه ارتوپدی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1389 انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. مداخله درمانی در گروه اول تزریق 1 میلی لیتر لیدوکائین %1 و 40 میلی گرم پردنیزولون همراه با آتل گیری، در گروه دوم تزریق 1 میلی لیتر لیدوکائین %1 همراه با 40 میلی گرم پردنیزولون و در گروه سوم درمان با آتل گیری تنها (بدون تزریق دارو) و پی گیری به مدت سه هفته در هر گروه بود. اطلاعات با استفاده از ابزار دیداری (visual analogue scale) جمع آوری و داده ها با آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و ANOVA تحلیل شدند.
روند تغییرات میانگین شدت درد در سه هفته مجزا در گروه های درمانی مختلف بیان گر آن بود که کاهش میانگین شدت در گروه درمان تزریقی موضعی همراه با آتل گیری مفصل نسبت به سایر درمان ها تفاوت معنی دار آماری داشت (01/0= P).
به نظر می رسد تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه با تثبیت مفصل، در درمان تنوسینویت دکورون نسبت به سایر روش های درمانی موثرتر است.