بررسی رابطه ی بین برآورد ذهنی آمادگی جسمانی با وضعیت واقعی در دختران و پسران غیر ورزشکار

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه ی بین برآورد ذهنی آمادگی جسمانی با وضعیت واقعی در دختران و پسران غیر ورزشکار بود.
جامعه ی آماری این تحقیق کلیه ی دانشجویان دختر و پسر غیر ورزشکار دانشگاه گیلان بودند. پس از ترجمه ی پرسشنامه ی استاندارد SPQ (دلیگنرس، 1994) و تعدیل برخی از پرسش ها، با نظرخواهی از متخصصین روایی صوری، توسط آزمون- آزمون مجدد، پایایی آن (آلفای کرونباخ 84/0) به دست آمد. سپس براساس جدول اودینسکی 150 آزمودنی پسر و 170 آزمودنی دختر به ترتیب با میانگین سنی 17/1 ± 83/21 و 56/1 ± 13/21 سال، قد 56/1 ± 64/173 و 45/6 ±29/159 سانتی متر، وزن 80/11 ± 66/70 و 27/10± 73/57 کیلوگرم و شاخص توده ی بدنی 3/3 ± 45/23 و 7/3 ± 74/22 کیلوگرم بر مترمربع به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و T-student استفاده شد.
دانشجویان دختر و پسر برآورد ذهنی درستی از آمادگی جسمانی، قدرت عضلانی، انعطاف پذیری و ترکیب بدن خودشان نداشتند. همچنین بین برآورد ذهنی از آمادگی جسمانی و اندازه گیری آزمون های آمادگی جسمانی در میان دختران و پسران اختلاف معنی داری مشاهد شد (01/0P<)، به عبارت دیگر، پسران دانشجو نسبت به دختران دانشجو برآورد ذهنی صحیح تری از توانایی های خودشان داشتند.
بنابراین با توجه به این که دانشجویان دختر و پسر در پژوهش حاضر برآورد ذهنی اشتباهی از وضعیت آمادگی جسمانی خودشان داشتند، لذا پیشنهاد می شود که با فراهم آوردن امکانات لازم و تشویق و ترغیب دانشجویان به شرکت در فعالیت های بدنی و تمرینات آمادگی جسمانی مستمر زمینه ی رشد، بهبود سلامت جسم و روان و ایجاد برآورد ذهنی درست و واقعی از آمادگی جسمانی را در آن ها فراهم نمود.