عفونت ادراری بیمارستانی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های بعثت و اکباتان شهر همدان 88-1387

عفونت بیمارستانی با افزایش مرگ و میر و هزینه های بستری در بیمارستان، به عنوان یکی از مشکلات بهداشتی مهم جوامع مطرح می باشد. عفونت سیستم ادراری به عنوان شایع ترین عفونت بیمارستانی شناخته شده بیش از 40 درصد تمام عفونت های بیمارستانی را تشکیل می دهد. در این مطالعه فراوانی و زمینه ی عفونت ادراری بیمارستانی در بخش مراقبت های ویژه مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه توصیفی، 353 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان های بعثت و اکباتان شهر همدان مورد بررسی قرارگرفتند. با مراجعه ی هفتگی به ICU ها، بیماران مبتلا به عفونت ادراری بیمارستانی شناسایی و نوع آنتی بیوتیک مصرفی و همچنین ارگانیسم یافت شده ثبت شد. در نهایت آنالیز اطلاعات با استفاده از آزمون های Chi-Square testو آزمون دقیق فیشر انجام شد.
از بین 353 بیمار با میانگین سنی 9/21±2/51 سال، 61 (17 درصد) نفر مبتلا به UTI بیمارستانی بودند. آزمایش کشت ادرار در 20 درصد بیماران مثبت شد به طوری که میکروارگانیسم های گرم منفی، گرم مثبت و قارچ ها به ترتیب 7/41، 3/33 و 25 درصد از موارد را تشکیل می داد. در 85 درصد از موارد، بیماران قبل از ابتلا به UTI بیمارستانی آنتی بیوتیک دریافت نموده بودند، به طوری که در 55 درصد موارد آنتی بیوتیک های گروه سفالوسپورین بود. همچنین در 44 درصد از موارد بیش از یک نوع آنتی بیوتیک می گرفتند. بین نوع میکروارگانیسم و نوع آنتی بیوتیک مصرفی (قبل از ورود به ICU) ارتباط معنادار وجود داشت (011/0=P).
در این مطالعه فراوانی عفونت ادراری بیمارستانی در ICU 17درصد برآورد شد به طوری که گرم منفی ها شایع ترین بودند و همچنین بین مصرف آنتی بیوتیک قبل از ورود به بخش مراقبت ویژه با عفونت ادراری بیمارستانی در آن بخش ارتباط معنی داری وجود داشت. لذا آموزش در کاهش مصرف آنتی بیوتیک ها خصوصا غیر ضروری و امپریک، امری لازم و ضروری به نظر می رسد.