رابطه دین و اخلاق نزد معتزله
نویسنده(گان):	اعظم قاسمی
چکیده:	در فرهنگ اسلامی، معتزله نخستین گروهی بودند که روش عقلی را بکار گرفتند و عقل‏ را یگانه ابزار شناخت‏ حقیقت و مستقل از دین دانستند تا جایی که با عنوان پیروان «شریعت عقل» از آنها یاد شده است. معتزله برای عقل، قداست قائل شدند و گفتند انسان وقتی عقلش کامل شود، حقایق اساسی را درک میکند و این حقایق اساسی، معرفت خدا و معرفت خیر و شر است. از جهت دیگر، آنها وحی را انکار نکردند ولیکن معتقد بودند که جایز نیست وحی مخالف عقول ما باشد و از آنجا که سابقه عقل در انسان از سابقه وحی بیشتر است، پس عقل نور است و بدون آن نمیتوان هدایت شد. هدف از وحی، این است که معرفت عقلی را بیفزاید و آن را دقیقتر کند. معتزله به این نتیجه گیری رهنمون می شود که عقل مقیاس وحی است و این از مهمترین مبادی نزد آنان است. بر این اساس میتوان گفت نزد معتزله، اخلاق، مبتنی بر عقلی است که مقدم بر دین میباشد. قاعده مشهور معتزله این است: «الفکر قبل ورود السمع». معتزلیان متکلمند و متکلم به انسان عاقل بعنوان شخص مکلف در برابر خدا نگاه میکند. آنان در خصوص نیاز انسان به وحی در آغاز تکلیف، عقل بشر را کافی میدانند. نوشتار حاضر به تبیین رابطه دین و اخلاق نزد آنان میپردازد.
کلیدواژگان:	عقل، اخلاق، دین، معتزله
زبان:	فارسی
انتشار در:	فصلنامه تاریخ فلسفه، سال هفتم شماره ۳ (پیاپی ۲۷، زمستان ۱۳۹۵)
صفحه:	۱۱۳
نسخه الکترونیکی:	متن این مقاله در سایت مگیران قابل مطالعه است.

The Relationship between Religion and Ethics in the View of the Mu tazilite
Author(s):	Azam Ghasemi
Abstract:	In Islamic culture, the Mu‘tazilite were the first group who employed the rational method and considered the intellect to be the sole means of knowing the truth and to be independent from religion. That is why they have been referred to as the followers of the “religion of the intellect”. The Mu‘tazilite granted a kind of sanctity to the intellect and maintained that when human beings perfect their intellect, they can perceive essential truths, which consist of the knowledge of God and the knowledge of the good and evil. On the other hand, they never denied revelation but believed that it cannot be in contrast to human intellect. They also stated that since the intellect has a longer history than revelation, it is identical with light, without which no one can be led to the right path. The purpose of revelation is to increase intellectual knowledge and make it more accurate. The Mu‘tazilite, thus, concluded that the intellect is the criterion for revelation. This idea was one of their most important principles. Hence, it can be said that, for this group, ethics is based on a kind of intellect which is prior to religion. One of their most famous principles is, “thinking before hearing”. The Mu‘tazilite are mutikallim, and a mutikallim looks at the intellectual human being as a responsible individual before God. They consider the intellect to be sufficient regarding Man’s need to revelation at the outset of obligation. This paper deals with Mu‘tazilites’ view of the relationship between religion and ethics.
Keywords:	Intellect، religion، ethics، Mutazilite
Language:	Persian
Published:	History of Philosophy, Volume:7 Issue: 3, 2017
Page:	113
Full text:	PDF is available on the website.