هدف اصلی پژوهش، بررسی جایگاه آموزش تلفیقی به منظور توسعه نیروی انسانی در دانشگاه پیام نور بود. برای انجام پژوهش از روش توصیفی- پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری تحقیق شامل۳۷۰۰ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه پیام نور در سال تحصیلی۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۳۰۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات، دو پرسشنامه محقق ساخته بود که بعد از نظرسنجی به ترتیب برای آموزش تلفیقی پنج بعد مبانی پداگوژیکی، روش شناسی، فن آوری، سبک های یادگیری و استراتژی سازمانی با ۴۰ شاخص و آلفای کرونباخ ۹۰۳/۰ و برای توسعه نیروی انسانی پنج بعد دانش و آگاهی، نگرش و بینش، مهارت ورزی، تفکر خلاقانه و رضایت شغلی با ۳۹ شاخص و آلفای کرونباخ ۸۹۳/۰ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون رگرسیون سلسله مراتبی و معادلات ساختاری مبتنی بر بسته نرم افزاری SPSS۲۱ استفاده شد. نتیجه اولیه پژوهش نشان داد که آموزش تلفیقی بر توسعه نیروی انسانی و ابعاد آن اثرگذار بوده است. به عبارتی، آموزش تلفیقی در سطح آلفای ۰۵/۰ به ترتیب بر ابعاد دانش و آگاهی (۵۷۳/۰) بینش (۵۱۰/۰)، رضایت شغلی (۳۶۲/۰)، تفکر نقادانه (۳۵۱/۰) و مهارت ورزی (۲۴۱/۰) اثرگذار بوده است. نتیجه نهایی پژوهش نیز نشان داد، از آنجا که مقدار خی دو نسبت به درجه آزادی (۱۹/۱۹.۸۹) برابر با ۰۵/۱ کوچکتر از ۳، شاخص نیکویی برازش برابر با ۹۷/۰و شاخص نیکویی برازش تعدیل شده برابر با۹۳/۰ بزرگتر از ۹۰ درصد استاندارد، مقدار ریشه خطای میانگین مجذورات تقریبی برابر با ۰۰۲۹/۰ کوچکتر از سطح معناداری استاندارد۰۱/۰و مقدار ارزش بحرانی برابر با ۳۸۳۲۱/۰ بزرگتر از سطح معناداری استاندارد ۰۵/۰ بوده که از یک سو، بیانگر برازش خوب مدل بوده و از سوی دیگر، بیان کننده رابطه علی بین آموزش تلفیقی و توسعه نیروی انسانی بوده است.