«عرفان یهودی»(قبالا)
نویسنده(گان):	علی اکبر افراسیاب پور
چکیده:	آیین قبالا، تصوف یهودی است. در ابتدا به معنای شریعت شفاهی بوده و بعدها به سنت رمزی و باطنی برای رسیدن به خداوند اطلاق شده و شامل عرفان نظری و عملی گردیده است. وحدت وجود و نظریه تجلی در کنار تاثیرپذیری از آموزه های گنوسی و ایرانی نیز دیده می شود. این آیین از قرن دوازدهم میلادی به مجموعه ای از تفسیرهای عرفانی از کتاب مقدس تبدیل شده و باهیر و زوهر دو اثر باارزش در این آیین به شمار می آیند. اسحق لوریا با آموزش مریدان به این اندیشه انسجام داد و آئینی به نام قبالای لوریایی معروف گردید که ادامه راه زوهر بود. بخشی از این آموزه ها درباره ماشیح گرایی یا انتظار مسیح بود. قبالا به دین یهود محدود نمانده و در دین مسیحیت نیز انتشار یافته و طرفدارانی را داشته است.
کلیدواژگان:	وحدت وجود، گنوستیسیزم، تصوف، مرکاوا، زوهر، ماشیح گرایی، اشکنازی، حسیدیم، عارفان یهودی
زبان:	فارسی
انتشار در:	نشریه عرفان اسلامی، پیاپی ۱۷ (پاییز ۱۳۸۷)
صفحه:	۱۳
نسخه الکترونیکی:	متن این مقاله در سایت مگیران قابل مطالعه است.

Jewish Mysticism
Author(s):	Dr. Ali Akbar Afrasiyabpour
Abstract:	Kabbalah is a Jewish mysticism. At first it was meant as a verbal law but later on it was assumed as a secret covert tradition for reaching God including theoretical and practical mysticism. Pantheism and Manifestation theory are witnessed along with impressionability by Gnostic and Iranian trainings. This practice was turned into a body of mystical interpretations of the holy book since twelve century B.C. in which Bahir and Zohar are accounted as the two valuable works. Isaac Luria made it consistent by teaching the followers about this belief so that another practice was known as Lurianic Kabbalah that followed Zohar. A part of the trainings was about Messianism or waiting for Messiah. Kabbalah was not limited to Judaism and it was disseminated into Christianity and had some followers.
Language:	Persian
Published:	Journal of Islamic Mysticism, Volume:5 Issue: 17, 2008
Page:	13
Full text:	PDF is available on the website.