به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۶۹۷۶ عنوان مطلب
|
  • سولماز بابایی*، معصومه پروانه، سمانه داستاه
    هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات تعلیقی بر توانایی عملکردی، تعادل و ترس از سقوط در زنان مبتلا به ام اس بود. 36 نفر از افراد مبتلا به ام اس به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل تمرینات تعلیقی به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه در حدود 30 دقیقه انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد در زمینه تعادل، توانایی عملکردی و ترس از سقوط در زنان دارای ام اس تفاوت معنا داری بین گروه تجربی و کنترل وجود دارد. همچنین تفاوت بین نمرات عملکرد حرکتی، تعادل و ترس از سقوط، قبل و بعد از تمرینات تعلیقی، در گروه تجربی معنادار بود. یافته های پژوهش حاضر نشان داد انجام تمرینات تعلیقی تعادل، ترس از سقوط و توانایی عملکردی زنان دارای ام اس را بهبود می بخشد. پیشنهاد می شود از تمرینات تعلیقی به منظور کنترل و بهبود عملکرد حرکتی افراد مبتلا به ام اس استفاده شود.
    کلید واژگان: ام اس, تمرینات تعلیقی, توانایی عملکرد, تعادل, ترس از سقوط
    Solmaz Babaei *, Masoomeh Parvaneh, Samaneh Dastah
    The aim of this study was to investigate the effect of suspended stabilization exercises on functional ability, balance and fear of falling in women with MS. Thirty women with MS were divided into control and experimental groups. The training protocol consisted of 12 weeks of suspended exercise that was performed for 12 weeks, 3 sessions per week and about 30 minutes per session. Covariance analysis was used to data analyze. The results showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in balance, functional ability and fear of falling in women with MS. Also, there was a difference between motor performance scores. , Balance and fear of falling before and after suspended stabilization exercises were significant in the experimental group. The findings of the present study showed that suspension exercises improve balance, fear of falling and functional ability of women with MS. It is recommended that suspension exercises be used to control and improve the motor function of people with MS.
    Keywords: Multiple Sclerosis, suspended stabilization exercises, performance ability, Balance, Fear of Falling
  • حسین طالبی، طاهره باقرپور*، نعمت الله نعمتی

    بین میزان بیان ژن مایواستاتین و قدرت عضلانی و همچنین فاکتورهای مربوط به آمادگی حرکتی ورزشکاران ارتباط وجود دارد. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی به شکل سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی بر سطوح سرمی مایواستاتین و نتایج آزمون های عملکرد حرکتی کشتی گیران می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون می باشد. تعداد 30 نفر از کشتی گیران انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرینات مقاومتی سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی تقسیم شدند. سطوح سرمی مایواستاتین، قدرت عضلانی، سرعت، توان و چابکی به ترتیب بوسیله روش خونگیری ناشتایی و آزمون های یک تکرار بیشینه در حرکت پرس سینه، آزمون 15 یارد سرعت، پرش سارجنت و T، مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از اتمام مرحله پیش آزمون، هر یک از گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه تمرینی به مدت 30-45 دقیقه تمرینات مربوط به خود را انجام دادند. در پایان 8 هفته تمرینات نیز کلیه آزمون هایی که در مرحله پیش آزمون به انجام رسیده بود مجددا و در مرحله پس آزمون تکرار شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری یافته های تحقیق از روش های آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی بونفرونی نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین تمامی متغیرهای مورد بررسی، در گروه مقاومتی سنتی با تعلیقی_مقاومتی تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0>p)؛ اما بین میانگین متغیرهای مورد بررسی، در گروه کنترل با دو گروه تمرینی در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0≤p). با توجه به نتایج تحقیق حاضر، هر دو شیوه تمرینات مقاومتی سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی موجب کاهش سطوح سرمی مایواستاتین شده و با افزایش قدرت عضلانی می تواند به عنوان رویکردی جهت بهبود عملکرد حرکتی کشتی گیران آزادکار مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: تعلیقی, مقاومتی, تمرینات سنتی, عملکرد حرکتی, قدرت, مایواستاتین
    Hosein Talebi, Tahereh Bagherpoor *, Nematollah Nemati

    There is a relationship between myostatin gene expression and muscle strength as well as factors related to athletes' fitness. Therefore, the aim of the present study was to compare the effect of traditional resistance training and suspension-resistance training on serum levels of myostatin and the results of wrestlers' motor performance tests. The present study is a quasi-experimental study with pre-test-post-test design. Thirty wrestlers were selected and randomly divided into 3 groups: control, traditional resistance training and suspension-resistance training. Serum levels of myostatin, muscle strength, speed, power and agility were respectively assessed by Fasting blood sampling, Chest press maximal repetition test, 15 yards speed test, Sargent jump and T Agility tests. At the end of the pre-test stage, each training group performed their respective exercises for 8 weeks, 3 sessions per week and each training session for 30-45 minutes. At the end of 8 weeks of training, all the tests performed in the pre-test stage were repeated in the post-test stage. One-way analysis of variance and Bonferroni post hoc test were used for statistical analysis of research findings.The results of one-way analysis of variance and Bonferroni post hoc tests showed that in the post-test stage, there was no significant difference between the means of all the studied variables in the traditional resistance group with the suspension-resistance group (P> 0.05); However, there is a significant difference between the average of the studied variables in the control group and the two training groups in the post-test stage (P≤0.05). According to the results of the present study, both traditional resistance training and suspension-resistance training reduce serum levels of myostatin and by increasing muscle strength can be used as an approach to improve the motor performance of freestyle wrestlers.

    Keywords: motor performance, Myostatin, Strength, Suspension, resistance, Traditional exercises
  • یوسف یاراحمدی*، ملیحه حدادنژاد، سید صدرالدین شجاع الدین
    زمینه و هدف
    کمردرد مزمن غیراختصاصی شایع ترین نوع کمردرد مزمن می باشد و دستیابی به یک برنامه درمانی و توانبخشی برای بهبود سریع تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی تمرینات تعلیقی و ثباتی عملکردی بر شدت درد، عملکرد حس عمقی و توانایی کنترل حرکتی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.
    روش ها
    مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل در سال 1394 بوده است. به همین منظور، 45 نفر از بیماران مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی که شرایط ورود به تحقیق را داشتند، در 3 گروه مساوی 15 نفری (به صورت تصادفی) انتخاب شدند. دو گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه ای برنامه های تمرینی تعلیقی و ثباتی عملکردی را اجرا کردند. به منظور ارزیابی شدت درد، عملکرد حس عمقی و توانایی کنترل حرکتی آزمودنی ها به ترتیب از پرسشنامه شاخص بصری درد، گونیامتر یونیورسیال به روش Newcomer و آزمون های کنترل حرکت Luomajoki استفاده گردید. پس از جمع آوری اطلاعات، از روش آماری تحلیل کوواریانس یک راهه با نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده گردید.
    یافته ها
    هر دو پروتکل تمرینی تعلیقی و ثباتی عملکردئ بر شدت درد، عملکرد حس عمقی و توانایی کنترل حرکتی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی در پس آزمون تاثیر معنی داری داشته اند (05/0p≤) و در مقایسه بین گروهی بیشترین تغییر پذیری به ترتیب مربوط به گروه تمرینی تعلیقی و گروه تمرینی ثباتی عملکردی بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این مطالعه، تمرینات تعلیقی نسبت به تمرینات ثباتی عملکردی موثرتر واقع شد. با این وجود مطالعات آتی با استفاده از نمونه های بیشتر جهت حمایت از یافته های این مطالعه و همچنین پیشگیری از این معضل در مردان توصیه می شود.
    کلید واژگان: تعلیقی, ثباتی عملکردی, حس عمقی, کنترل حرکتی, کمردرد
    Yousef Yarahmadi *, Maliheh Hadadnezhad, Seyed Sadrodin Shojaodin
    Background And Aim
    Non-specific chronic low back pain is the most common type of chronic low back pain. Rapid rehabilitation is a common aim of patients and HCPs. The aim of this study was to compare the effectiveness of suspended exercise and functional stabilization exercise on the intensity of pain, proprioception functional and movement control in men with non-specific chronic low back pain.
    Methods
    This study was performed in 2017. The study had a quasi–experimental, pre-test-post-test design and included a control group. Forty-five male patients with non-specific chronic low back pain, according to inclusion criteria, were randomly selected by convenience sampling in 3 equal groups of 15 patients. Then 2 experimental groups performed the training protocol. The protocol was 8 weeks of the 45 minute exercise program, three sessions per week of suspended exercises and the Functional Stabilization Exercise. To assess pain, proprioception, functional and movement control ability of the subject; visual analogue scale, Universal Goniometer in method Newcomer and the 6 test Luomajoki was used. After data collection, one-way statistical analysis of covariance and SPSS software version 18 was used for data analysis
    Results
    Both suspended exercises and Functional Stabilization had a significant effect on pain, proprioception, functional and movement control in subjects with non-specific chronic lower back pain (P≤0.05). Conducting a between-group comparison also showed that the pain, proprioception functional and movement control ability variables had the highest variation, which was related to the suspended exercises and Functional Stabilization, respectively.
    Conclusion
    According to these findings, Suspended Exercise provided greater recuperation than Functional Stabilization in patients with non-specific chronic lower back pain. However, further studies with a larger sample size are recommended to support the findings of the present study and to help prevent non-specific chronic lower back pain in men.
    Keywords: Functional Stabilization, Proprioception, Movement Control, Low Back Pain
  • مریم ابطحی، هومن مینونژاد*، فواد صیدی

    هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرینات تعلیقی با TRX بر روی تعادل ایستا و پویا و مکانیک فرود در ورزشکاران جوان ببود. تعداد 30 ورزشکار زن جوان با دامنه سنی 15 تا 18 سال از رشته های، هندبال، فوتسال، بسکتبال و والیبال از مدارس 4 ناحیه شهر تهران به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی 13 تمرین تعلیقی با TRX را در سه ست و با تکرار 10 تایی به مدت 6 هفته و هفته ای 3 جلسه انجام دادند. به منظور اندازه گیری تعادل ایستا از آزمون لک لک و برای تعادل پویا از دستگاه تعادل Y استفاده شد. همچنین از سیستم امتیازدهی خطای فرود (LESS) برای بررسی مکانیک فرود استفاده شد. نتایج نشان داد تعادل ایستا، تعادل پویا و مکانیک فرود گروه تمرینات TRX در پس آزمون بهتر از پیش آزمون بود (05/0<p)، اما تعادل ایستا، تعادل پویا و مکانیک فرود گروه کنترل در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری نداشت (05/0>p). همچنین نتایج آزمون آنالیز کوواریانس نشان داد که در تمامی متغیرها بین دو گروه در پس آزمون اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0<p). به طوری که تعادل ایستا، پویا و کاهش نمره خطای فرود گروه تمرینات TRX بهتر از گروه کنترل بود. به نظر می رسد 6 هفته تمرینات تعلیقی با TRX می تواند باعث بهبود تعادل ایستا، پویا و کاهش خطای فرود ورزشکاران جوان شود.

    کلید واژگان: تمریناتTRX, تعادل ایستا, تعادل پویا, فرود
    Maryam Abtahi, Hooman Minoonejad *, Foad Seidi

    The aim of this study was to investigate the effect of 6 weeks of Suspension exercises with TRX On static and dynamic balance and landing mechanics in female athletes. The number of 30 young female athletes with the age range of 15 to 18 years from the fields of handball, futsal, basketball and volleyball were selected from the schools of 4 districts of Tehran and they were randomly placed in two experimental and control groups (15 people in each group). The experimental group performed suspension exercises with TRX for 6 weeks and 3 sessions per week. In order to measure static balance, stork test was used and for dynamic balance, Y balance test was used. Also, Landing Error Scoring System (LESS) was used to check landing mechanics. The results showed that the static balance, dynamic balance and landing mechanics of the TRX training group were better in the post-test than the pre-test (P<0.05). But there was no significant difference between static balance, dynamic balance and landing mechanics of the control group in pre-test and post-test (P>0.05). Also, the results of covariance analysis showed that there is a significant difference in all variables between the two groups in the post-test (P<0.05). So that the static and dynamic balance and reduction of the landing error score of the TRX training group were better than the control group. It seems that 6 weeks of suspension training with TRX can improve static and dynamic balance and reduce landing errors in female athletes.

    Keywords: TRX exercises, Static Balance, Dynamic Balance, Landing
  • محمد کلانتریان، هومن مینونژاد*، رضا رجبی، فواد صیدی
    هدف

    اختلال در عملکرد به عنوان یکی از مهم ترین پیامدهای آسیب بی ثباتی عملکردی مچ پا گزارش شده است. یکی از جدیدترین ابزارهای مورد استفاده جهت توانبخشی آسیب های اسکلتی_عضلانی، تمرینات تعلیقی با استفاده از (TRX (Total Body Resistance Exercise می باشد. با این حال تاکنون تاثیرگذاری آن بر فاکتورهای مختلف عملکردی ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا مشخص نشده است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات تعلیقی با TRX  بر امتیاز آزمون های عملکردی ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا می باشد.

    روش بررسی

    30 ورزشکار مرد مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بصورت در دسترس انتخاب و سپس بصورت تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل (وزن 4/35±84/87، قد 4/53±185/37، سن2/07±22/01، شاخص توده بدنی 5/25±24/07) و تمرینی (وزن 6/02±83/04، قد 6/95±182/61، سن 4/16±23/84، شاخص توده بدنی 2/56±21/52) قرار گرفتند. انتخاب آزمودنی ها بوسیله معیارهای ورود و خروج از تحقیق صورت گرفت. عملکرد آزمودنی ها بوسیله آزمون های جهش جانبی، جهش هشت لاتین و سه جهش تک پا مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه تمرینی 18 جلسه تمرینی 45 دقیقه ای را در طول 6 هفته انجام دادند. در طول این 6 هفته از گروه کنترل خواسته شد تا فعالیت ورزشی خاصی انجام ندهند. سپس مرحله پس آزمون در هر دو گروه انجام شد. به منظور مقایسه امتیازات آزمون های عملکردی بین دو گروه از روش های آماری تی زوجی و آنالیز کوواریانس استفاده شد. سطح معنی داری در تمامی تجزیه و تحلیل های آماری 0/05 p≤ در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    نتایج آزمون های آماری نشان داد که بین میانگین امتیازات هر سه آزمون جهش جانبی (0/001=p) جهش هشت لاتین (0/001=p) و سه جهش تک پا (0/001=p) بین آزمودنی های دو گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد. بطوری که آزمودنی های گروه تمرینات تعلیقی TRX ، عملکرد بهتری را در هر سه آزمون نسبت به آزمودنی های گروه کنترل داشتند.

    نتیجه گیری

    از آنجایی که نتایج تحقیق حاضر نشان داد که انجام تمرینات تعلیقی TRX می تواند سبب بهبود عملکرد ورزشکاران در آزمون های جهش جانبی، جهش هشت لاتین و سه جهش تک پا شود، لذا به کلیه مربیان ورزشی توصیه می شود جهت ارتقاء عملکرد ورزشکاران مبتلا به ثباتی عملکردی مچ پا، از تمرینات مورد استفاده در تحقیق حاضر استفاده نمایند.

    کلید واژگان: تمرینات تعلیقی TRX, بی ثباتی عملکردی مچ پا, ثبات مرکزی, عملکرد, ورزشکار
    M. Kalantariyan, H. Minoonejad *, R. Rajabi, F. Seidi
    Purpose

    Functional dysfunction has been reported as one of the most important consequences of functional ankle instability injury. One of the newest tools used to rehabilitate musculoskeletal injuries is suspension training with TRX )Total Body Resistance Exercise(. However, so far, its effect on the various functional factors in athletes with functional ankle instability has not been determined.  Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of 6 weeks of suspension training with TRX on the performance scores of athletes with functional ankle instability.

    Methods

    30 male athletes with functional ankle instability were selected and then randomly assigned into the control and training groups. The subjects were selected by inclusion and exclusion criteria. Subjects' performance was assessed by side hop test, figure 8 test, and three single-leg hop test. The training group performed 18 training sessions of 45 minutes during 6 weeks. During 6 weeks, control group were asked to not perform any special exercise. Then, the post-test was performed in both groups. In order to compare the scores of functional tests between two groups, paired t-test and covariance analysis were used. Significant level was considered as p≤0.05 in all statistical analyzes.

    Results

    The results of statistical tests showed that there is a significant difference between the mean scores of each of the three side hop test (p=0.001) figure 8 test (p=0.001), and three single-leg hop tests (p=0.001) between the two groups in the post-test. Therefore, that subjects of the TRX training group had better performance in all three tests than those in the control group.

    Conclusion

    Since the results of this study showed that performing TRX suspension training can improve the performance of athletes in side-hop test, figure 8 test and triple hop test, therefore it recommended that all sport trainers use the exercises used in this study to improve the performance of athletes with functional ankle instability.

    Keywords: Suspension Training, TRX, Functional ankle instability, Core Stability, Function, Athlete
  • لیلی پیرعلایی *، امیرحسین براتی، محمد حسن زاده غفوری
    سابقه و هدف

    کمر درد یکی از شایع ترین دلایل ایجاد ناتوانی در بزرگسالان است. مداخلات غیر هجومی زیادی برای بهبود این عارضه وجود دارد که استفاده از تمرین یکی از اصلی ترین آن ها است؛ اما در خصوص اثر بخشی انواع مخلتف روش های تمرینی شواهد ضد نقیضی وجود دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات تعلیقی بر میزان درد، استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.

    روش بررسی

    پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. تعداد 30 زن مبتلا به کمردرد انتخاب و به دو گروه تمرینات تعلیقی (15) و کنترل (15) تقسیم شدند. میزان درد توسط شاخص VAS و استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی بوسیله آزمون مک گیل و کیفیت زندگی به وسیله پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 به صورت پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. سپس گروه تعلیقی، تمرینات را برای 24 جلسه انجام دادند. برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون تی زوجی و تغییرات بین گروهی از آزمون آنالیز کواریانس استفاده شد.

    نتایج

    نتایج آزمون تی زوجی نشان داد تنها در گروه تجربی بین پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنی داری در تمامی متغیرها مشاهده شد. همچنین نتایج آزمون آنالیز واریانس، اختلاف معنی داری بین دو گروه تجربی و کنترل در پس آزمون در تمامی متغیرها نشان داد.

    نتیجه گیری

    نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد تمرینات تعلیقی باعث بهبود معنی داری در میزان درد و استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی و کیفیت زندگی آزمودنی ها می شود.

    کلید واژگان: تمرینات تعلیقی, تمرینات تی آر ایکس, کمردرد مزمن غیراختصاصی, کیفیت زندگی
    Leili Piralaee*, Amir Hossein Barati, Mohammad Hasanzadeh Ghafouri
    Background and Objectives

    Low back pain is one of the most common causes of disability in adults. There are many non-invasive interventions to improve low back pain; exercise therapy is one of the main approaches. But there is conflicting evidence regarding the effectiveness of different types of training methods. The purpose of this study was to investigate the effect of 8 weeks of suspension training on pain, core muscle endurance, and quality of life in patients with chronic non-specific low back pain.

    Materials and Methods

    30 women were selected to participate in this study 15 in the intervention group and 15 in the control group. The degree of pain was measured by the VAS index and the core muscle endurance was investigated by the McGill test and quality of life was measured with the SF-36 questionnaire in pretest and post-test. The experimental group then performed suspension exercises for 24 sections. Analysis of covariance (ANCOVA) was used between-group differences and paired T-test was used for inter groups differences.

    Result

    The results of the T-test showed that there was a significant difference between the pre-test and post-test only in the suspensions training group in all of the variables. Also, the ANCOVA’s results showed that there is a significant difference between the experimental and control groups in the post-test.

    Conclusion

    The results of this study showed that the suspension exercises significantly improve pain and core muscle endurance and quality of life in patients with chronic non-specific low back pain.

    Keywords: Suspension exercises, Pain Management, Low Back Pains, Health-Related Quality Of Life
  • افشین مقدسی، غلام علی قاسمی*، ابراهیم صادقی دمنه، مسعود اعتمادی فر
    مقدمه
    بسیاری از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با اختلال در تعادل و راه رفتن مواجه هستند که می تواند شرکت در فعالیت های روزمره را برای آن ها با مشکل مواجه کند. مطالعات اخیر در حیطه توانبخشی، بر تمرینات تعلیقی عملکردی با استفاده از مقاومت وزن بدن در مقابل نیروی جاذبه به کمک ابزارها و تجهیزات ناپایدار، که به فعالیت های روزمره افراد شباهت دارند، تاکید دارند. بنا بر این هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تمرینات تعلیقی TRX بر تعادل عملکردی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
    مواد و روش ها
    تعداد 34 نفر از زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام. اس اصفهان در دامنه سنی 50-20 سال و با نمره مقیاس وضعیت ناتوانی گسترش یافته(EDSS) 4-1، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت غیر تصادفی به دو گروه کنترل(15 نفر) و تجربی(19 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 8 حرکت TRX با چهار سطح سختی از ساده تا مشکل بود که برای مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه حدود 30 دقیقه اجرا شد. تعادل عملکردی از طریق آزمون های زمان برخاستن و رفتن، 10 متر راه رفتن، دسترسی عملکردی به جلو و پهلو اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس صورت گرفت. سطح معنی داری، در سطح اطمینان 95 درصد پذیرفته شد(P<0.05).  
    یافته های پژوهش
     نتایج نشان داد که بهبود معناداری در تعادل عملکردی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در آزمون های زمان برخاستن و رفتن(P=0.001)، 10 متر راه رفتن(P=0.001) و دسترسی عملکردی جانبی به سمت چپ و راست(P=0.013) در پس آزمون مشاهده شد. اما در آزمون دسترسی عملکردی به جلو تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد(P=0.053).
    بحث و نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که پروتکل تمرینات تعلیقی TRX تعادل عملکردی، سرعت راه رفتن و تعادل در حین راه رفتن را در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بهبود می بخشد. بنا بر این انجام این تمرینات را به عنوان یک مداخله تمرینی عملکردی در جهت بهبود تعادل عملکردی و راه رفتن به افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس توصیه می کنیم.
    کلید واژگان: مولتیپل اسکلروزیس, تمرینات مقاومتی, سرعت راه رفتن
    Afshin Moghadasi, Gholamali Ghasemi*, Ebrahim Sadeghi, Demneh, Masoud Etemadifar
    Introduction
    Many people with multiple sclerosis (MS) experience difficulty with balance and walking, which can make daily activities difficult. Recent studies in rehabilitation procedures emphasize on functional suspension training using body weight resistance against gravity by unstable tools and equipment that are similar to daily activities. Therefore, the purpose of this study was to determine the effect of total body resistance exercise (TRX) suspension training on functional balance in patients with MS.
    Materials & Methods
    This study included 34 females with MS and expanded disability status scale of 1-4 as well as the age range of 20-50 years who referred to Isfahan MS Society. The participants were intentionally selected and assigned nonrandomly into two groups of control (n=15) and experimental (n=19). The training protocol included 8 TRX movements with four difficulty levels from simple to difficult for 8 weeks, 3 sessions per week, and each session lasting 45 minutes. The functional balance was measured through using Timed Up and Go (TUG), 10-Metre Walk Test (10MWT), and forward and lateral functional reach tests. Data were analyzed using ANCOVA. P-value less than 0.05 were considered statistically significant. Ethics code: IR.UI.REC.1396.014, Clinical trial: IRCT20180521039762N1
    Findings
    The results obtained from the posttest showed a significant improvement in functional balance of the experimental group, compared to the control group in terms of the TUG test (P=0.001), 10MWT (P=0.001), and lateral functional reach tests to the left and right (P=0.013). However, there was no significant difference between the two groups regarding forward functional reach test (P=0.053).

    Discussion & Conclusions
    According to the results, it can be concluded that TRX suspension training improves functional balance, walking speed, and balance during walking in patients with MS. Therefore, it is recommended to perform TRX training as a functional training intervention to improve functional balance and walking in MS patients.
    Keywords: Multiple sclerosis, Resistance training, Walking speed
  • ربا الفصیح، محمد فشی*، سجاد احمدی زاد، نازنین ابوذری
    هدف

    رکورد در شنای رقابتی از مهم ترین دغدغه های مربیان امروزه است و پیدا کردن بهترین نوع تمرینات مقاومتی که از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر آمادگی جسمانی و رکورد شناگر است، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر چهار هفته تمرین مقاومتی کل بدن (TRX)، بر عملکرد عضلانی و اجرای شناگران زن جوان بود.

    روش ها

    به منظور انجام این پژوهش 12 زن شناگر سطح دانشگاهی به دو گروه کنترل و TRX تقسیم شدند. گروه کنترل تنها تمرینات شنا و گروه تجربی علاوه بر تمرینات شنا، هشت حرکت TRX مشابه با شنا نیز انجام دادند. برنامه پژوهش شامل چهار هفته، سه جلسه در هفته تمرینات عمومی شنا کردن و یا تمرینات شنا و TRXبود. عملکرد عضلانی توسط دستگاه ایزوکنتیک و اجرای شنا از طریق رکورد و تعداد ضربه های دست و پا در مسافت های 25 و 50 متر شنا قورباغه سنجیده شد. دامنه اختلاف قبل و بعد داده های حاصله با استفاده از آزمون آماری تی مستقل بررسی شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد که رکورد شنای 25 متر در هر دو گروه بهبود معنادار بدون تفاوت بین گروهی داشته است (289/0 =P)، با وجود این، تعداد ضربات در گروه تجربی به طور معناداری کمتر بود (031/0 =P). عملکرد عضلانی در گروه TRX در شنای 25 متر و کل کار مصرفی برحسب ژول در شنای 50 متر در گروه تجربی افزایش معنادار نشان داد (05/ 0>P).

    نتیجه گیری

    نتایج این پژوهش بیان می کند که ترکیب TRX با تمرین شنا برای بهبود عملکرد شناگران مناسب تر است. همچنین به علت رعایت اصل ویژگی تمرین و استفاده آسان و ارزان پیشنهاد می شود شناگران از این شیوه تمرینی بهره ببرند.

    کلید واژگان: TRX, تمرینات تعلیقی, شنای قورباغه, قدرت عضلانی
    Ruba Al-Fassih, Mohammad Fashi *, Sajjad Ahmadizad, Nazanin Abuzari
    Purpose

    today, the record is one of the major concerns of coaches in competitive swimming. Therefore, finding the proportional type of resistance training as an essential factor affecting physical fitness and performance, is highly important. The purpose of this study was to investigate the effect of four weeks total body resistance training on muscular function and performance of young female swimmers.

    Methods

    Twelve college-level female swimmers were divided into Control and TRX group. The control group performed swimming protocol while the experimental group carried out eight swim like TRX addition to swimming program. Muscular function was measured using isokinetic device and swimming performances was measured by the record they reached and the number of hands and feet strokes during 25 and 50 m breaststroke swimming. Independent T-test was used to analyze the research data after subtracting the pretest from the post-test.

    Results

    Both groups have shown significance improvement in 25 m swimming record but there wasn’t significant difference between groups (P = 0.289). Moreover, Number of strokes decreased significantly in TRX group (P = 0.31). Muscular function factors in 25 m and total work in 50 m has shown improvement in TRX group (P ≤ 0.05).

    Conclusion

    In general, combination of TRX with swimming training is most effective than swimming alone to improve swimmers performances.

    Conclusion

    In general, the results of this study indicate that the combination of TRX with swimming training is more suitable for improving swimmers' performance. It is also recommended that swimmers take advantage of this training method due to the principle of Specificity training and easy use.

    Keywords: TRX, suspension training, muscle strength, breaststroke swimming
  • پریسا بصیری، کاظم خدائی*، جواد طلوعی آذر
    مقدمه و هدف

    تمرینات مقاومتی با محدودیت جریان خون به افزایش فراخوانی تارهای تند انقباض در شرایط هیپوکسی منجر می شود. همچنین، تحریک هورمون های آنابولیک، افزایش سنتز پروتئین های عضله را به دنبال دارد؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات تعلیقی XRT با شدت کم همراه با محدودیت جریان خون بر فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (FGEV)، فاکتور القاکننده ی هیپوکسی1 (FIH-1) و ترکیب بدنی در دانشجویان دختر فعال بود.

    روش کار

    پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. تعداد 36 دانشجوی دختر تربیت بدنی به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین تعلیقی XRT با شدت زیاد، با شدت کم همراه با محدودیت جریان خون و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته، 3 جلسه تمرینات XRT را با و بدون محدودیت جریان خون اجرا کردند. برای مقایسه ی نتایج بین گروهی از آزمون تحلیل کووراریانس (AVOCNA) و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین XRT با شدت کم و محدودیت جریان خون باعث افزایش معنی داری در FGEV (100/0=P)، FIH-1 (100/0=P) و توده ی عضلانی کل بدن (800/0=P) نسبت به گروه کنترل شده است. تمرینات XRT با شدت زیاد نیز FGEV (810/0=P) و FIH-1 (200/0=P) را نسبت به گروه کنترل افزایش داد. بااین حال، تمرینات XRT با شدت کم و محدودیت جریان خون به افزایش معنی داری در میزان غلظت FIH-1 نسبت به تمرین XRT با شدت زیاد منجر شد (130/0=P). تمرین تعلیقی XRT با و بدون محدودیت جریان خون تاثیر معنی داری بر شاخص توده ی بدنی، درصد چربی بدن و کل آب بدن نداشت (50/0<P).

    نتیجه گیری

    به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که اجرای 8 هفته تمرین XRT کم شدت با محدودیت جریان خون باعث بهبود سطوح FGEV،FIH-1  و توده ی عضلانی در دختران فعال می شود و این تمرینات می تواند روش تمرینی خوبی برای بهبود عوامل رگ زایی و ترکیب بدنی در دختران باشد.

    کلید واژگان: تمرینات تعلیقی, محدودیت جریان خون, آنژیوژنز, ترکیب بدنی
    Parisa Basiri, Kazem Khodaei*, Javad Toloei-Azar
    Introduction and purpose

    Resistance training with blood flow restriction increases the recruitment of fast-twitch fibers in hypoxia conditions. It also boosts the synthesis of muscle protein with anabolic hormone indices. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the effect of low-intensity TRX suspension training with blood flow restriction on vascular endothelial growth factor (VEGF), hypoxia-inducible factor-1 (HIF-1), and body composition in active female students.

    Methods

    The present semi-experimental study was conducted on 36 female physical education students. The samples were selected purposefully and then randomly divided into three groups, namely high-intensity TRX suspension training, low-intensity TRX suspension training with blood flow restriction, and control. The training groups performed three sessions of TRX exercises with and without blood flow restriction for eight weeks. Analysis of covariance (ANCOVA) and Bonferroni post hoc test were used to compare the results between groups.

    Results

    The findings showed that eight-week low-intensity TRX training with blood flow restriction caused a significant increase in VEGF (P=0.001), HIF-1 (P=0.001), and total body muscle mass (P=0.008) compared to the control group. The high-intensity TRX training group also increased VEGF (P=0.018) and HIF-1 (P=0.002) compared to the control group. However, the low-intensity TRX training group with blood flow restriction led to a significant increase in HIF-1 concentration compared to the high-intensity TRX training group (P=0.031). TRX suspension training with and without blood flow restriction had no significant impact on body mass index, body fat percentage, and total body water (P<0.05).

    Conclusion

    Overall, the results of this research showed that performing eight-week low-intensity TRX training with blood flow restriction improved the levels of VEGF, HIF-1, and muscle mass in active females. Therefore, these exercises can be a suitable training method to improve angiogenesis factors and body composition in females.

    Keywords: Angiogenesis, Blood Flow Restriction, Body Composition, Suspension Exercises
  • مهدی مهدی اصلانی*، هومن هومن مینونژاد، رضا رضا رجبی
    هدف
    از مهم ترین عوامل خطرزای آسیب اندام تحتانی نقص در تعادل و کنترل پوسچر می باشد لذا یافتن بهترین و باصرفه ترین روش برای بهبود این متغیرها در خلال فعالیت های ورزشی ضروری است. هدف از این تحقیق مقایسه ی تاثیر دو شیوه ی تمرینی تعلیقی با تی آر ایکس و هاپینگ بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران مرد دانشگاهی می باشد.
    روش بررسی
    بدین منظور تعداد 36 بازیکن مرد والیبال، بسکتبال، فوتبال و هندبال دانشگاه تهران، با دامنه سنی 20 تا 28 سال به صورت هدفمند انتخاب شده بودند را به صورت تصادفی به سه گروه کنترل (12n=) ، گروه تمرینات تعلیقی با تی آر ایکس (12n=) و گروه تمرینات هاپینگ (12n=) تقسیم کردیم. گروه های تمرینی 4 هفته تمرینات هاپینگ و تی آر ایکس را در قالب 3 جلسه در هفته (12 جلسه) انجام دادند. تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها قبل و بعد از انجام 4 هفته تمرینات تعلیقی با تی آر ایکس و هاپینگ به وسیله دستگاه تعادلی بایودکس اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون تحلیل کوواریانس و بونفرونی در سطح معنی داری (05/0≥ p) استفاده شد.
    یافته ها
    امتیازات آزمون تعادل ایستا و پویا در هر سه جهت در دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری نشان دادند (05/0 ≥ P). از طرفی بین تاثیر تمرینات هاپینگ و تی آر ایکس بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    4 هفته تمرینات هاپینگ و تی آر ایکس به طور معنی داری تعادل ایستا و پویای ورزشکاران دانشگاهی را بهبود می بخشد؛ اما این دو پروتکل تمرینی تاثیری یکسان در بهبود متغیرهای ذکر شده در ورزشکاران دانشگاهی دارند.
    کلید واژگان: تمرینات تی آر ایکس, تمرینات مقاومتی کل بدن, تمرینات هاپینگ, تعادل
    Mehdi Aslani*, Homan Minoonejad, Reza Rajabi
    Purpose
    This study aimed to compare the effect of 4 weeks of suspension exercises with TRX and hopping on the static and dynamic balance of male college athletes.
    Methods
    This was a quasi-experimental study. In total, 36 male volleyball, basketball, soccer and handball players of the University of Tehran with an age range between 20 and 28 years were selected purposefully and then randomly assigned into 3 groups of control (n=12), TRX suspension exercise (n=12), and hopping exercise (n=12). The exercise groups performed hopping and TRX exercise 3 sessions a week for 4 weeks (12 sessions). Static and dynamic balance of the participants were measured before and after 4 weeks of suspension exercises with TRX and hopping using Biodex balance system. For data analysis paired t test, ANCOVA and Bonferroni test were performed in SPSS. P≤0.05 was considered as the significant level.
    Results
    The scores of the general indicator of the static and dynamic balance test in the 2 exercise groups showed significant improvements, compared to the control group (P≤0.05). However, there was no significant difference between the effect of hopping and TRX exercise on the static and dynamic balance of the athletes (P>0.05).
    Conclusion
    Four weeks of hopping and TRX exercise significantly improves the static and dynamic balance of college athletes; Athletes and coaches can use both of these 2 sets of exercises for improving the static and dynamic balance and for prevention of injury
    Keywords: TRX exercises, Total body resistance exercises, Hopping exercises, Balance
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال