به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۹۸۵۷۵ عنوان مطلب
|
  • اکبر ابرغانی، مرتضی چاجی *، هرمز منصوری، مرتضی ممویی، خلیل میرزاده، هدایت الله روشنفکر
    در این مطالعه تخمیر پذیری سه گونه گیاهی شورزی تحت چرای شترهای تک کوهانه بنام های سلمکی ساقه سفید، اشنان و سیاه شور به صورت انفرادی و با جایگزینی 0، 5/33، 5/66 و 100 درصد با یکدیگر در قالب طرح کامل تصادفی با نه تیمار آزمایشی توسط روش تولید گاز ارزیابی شد. نمونه‏های گیاهی در طول فصل چرای پاییزه و زمستانه از مراتع جنوب استان خوزستان گرد آوری شدند. جیره‏های مورد بررسی تفاوت معنی داری از نظر سرعت و میزان گاز تولید شده داشتند (05/0>P). سلمکی ساقه سفید (T2) به طور معنی داری کمترین میزان تولید گاز را داشت و در مقابل جیره حاوی 5/66 درصد سیاه شور 5/33 درصد اشنان (T8) بیشترین میزان تولید گاز را داشت (05/0>P). سلمکی ساقه سفید به طور معنی داری کمترین و اشنان بیشترین قابلیت هضم حقیقی، ماده آلی قابل تخمیر، کل اسیدهای چرب فرار تولیدی، انرژی قابل سوخت وساز (متابولیسم) و تولید توده میکروبی را داشتند. کمترین انرژی قابل سوخت وساز در تیمار T2مشاهده شد. بازده تولید توده میکروبی در گیاه سلمکی ساقه سفید بالاتر از دیگر جیره‏ها بود و پایین ترین بازده متعلق به جیره T8 بود. میزان نیتروژن آمونیاکی تولید شده در همه جیره‏های مورد بررسی بالاتر از سطح بحرانی آن ها بوده و می توانند مقادیر کافی از نیتروژن را برای بیشترین تولید توده میکروبی تامین کنند. بنابراین، گیاه اشنان و جیره T8 بهترین جیره برای تامین نیازهای مواد مغذی شتر هستند؛ اما با دیدگاه احیاء مرتع، جیره های ترکیبی بر تر از هرکدام از سه گیاه به تنهایی هستند.
    کلید واژگان: انرژی خالص شیردهی, انرژی قابل سوخت وساز, تولید گاز, تولید توده میکروبی, نیتروژن آمونیاکی
    Akbar Abarghani, Morteza Chaji *, Hormoz Mansori, Morteza Mamouei, Khalil Mirzadeh, Hedayat, Ollah Roshanfekr
    In present experiment fermantability of three halophyte species including: Atriplex leucoclada (AL), Suaeda fruticosa (SF) and Seidlitzia rosmarinus (SR) in the form of individually or mixed as 0.0, 33.5 66.5 and 100% with each other (9 diets), were evaluated using a compelet randomized design. These halophyte species were collected from southern rangelands of Khuzestan province during autumn and winter grazing season. The diets were different regarding the rate and amount of gas producedtion (P
    Keywords: Ammonia nitrogen, gas production, ME, microbial biomass production, NEL
  • سید محسن حسینی، جواد رضایی*، یوسف روزبهان
    هدف از این تحقیق، تعیین ارزش غذایی گیاهان مرتعی پرسیاوشان (Adiantum capillus-veneris) و مریم گلی (Salvia officinalis)، و تاثیر سطوح افزایشی آن ها در جیره بر قابلیت هضم و فراسنجه های تخمیر برون تنی بود. ترکیب شیمیایی و خصوصیات تخمیرپذیری گیاهان با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد. تاثیر سطوح مختلف گیاهان در جیره با استفاده از آزمون تولید گاز برون تنی در قالب پنج تیمار (جیره شاهد، جیره های حاوی 15 یا 30 درصد پرسیاوشان، و جیره های حاوی 15 یا 30 درصد مریم گلی) با سه تکرار بررسی شد. قابلیت هضم، فراسنجه های تخمیر، تولید توده میکروبی، ظرفیت آنتی اکسیدانی، جمعیت پروتوزوآیی  و تولید متان تعیین شد. نتایج نشان داد پروتیین خام و قابلیت هضم پرسیاوشان در مقایسه با مریم گلی و یونجه کمتر است (05/0>P). پرسیاوشان و مریم گلی در مقایسه با یونجه دارای خاکستر خام بیشتری بودند (05/0>P). استفاده از پرسیاوشان و مریم گلی در جیره، تاثیر معنی داری بر حجم گاز تولیدی، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل سوخت و ساز نداشت (05/0<P)، اما مریم گلی موجب بهبود سوبسترای تجزیه شده حقیقی شد (05/0>P). جایگزینی پرسیاوشان و مریم گلی در جیره باعث بهبود تولید توده میکروبی و ظرفیت آنتی اکسیدانی شد و تولید آمونیاک، متان، نسبت استات به پروپیونات و جمعیت پروتوزوآیی  را کاهش داد (05/0>P). گنجاندن گیاهان مذکور در جیره، تاثیری بر pH و غلظت کل اسیدهای چرب فرار محیط کشت نداشت (05/0<P). در مجموع، جایگزینی گیاه کامل پرسیاوشان و مریم گلی در جیره (تا 30 درصد ماده خشک)، بدون تاثیر منفی بر قابلیت هضم، امکان پذیر است. هم چنین، با بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی و تولید توده میکروبی و کاهش تولید متان و آمونیاک، موجب بهبود کارآیی جیره می شود.
    کلید واژگان: قدرت آنتی اکسیدانی, گاز تولیدی, گیاهان مرتعی, متان, هضم پذیری
    S. M. Hosseini, J. Rezaei *, Y. Rouzbehan
    Introduction
    Pastures provide an important part of ruminant fodder needs, and farmers store some pasture plants to use in winter-feeding of livestock. Therefore, having enough information about the nutritional value of such plants can help to optimize their consumption in animal feeding. Completing the information on the good-quality plants adapted to different environments will help to use and develop these valuable resources in a better way. In addition, it may be possible to improve rumen fermentation by aromatic pasture plants. Adiantum capillus-veneris (Adiantum) and Salvia officinalis L. (Salvia) are valuable genetic resources in pastures that are also used in livestock feeding. Due to the presence of plant secondary metabolites, they may improve rumen fermentation. However, there is little information on the nutritional value of Adiantum. Some information is available on the chemical composition of Salvia species (especially the leaves) and the effect of its essential oil on the rumen, but data on the use of the whole plant as forage are limited. Therefore, this study aimed to assess the nutritional value of Adiantum and Salvia compared to alfalfa, and the effect of including different levels of them in the diet on in vitro ruminal fermentation variables and digestibility.
    Materials and methods
    The experimental pasture plants (Adiantum and Salvia) were obtained in July, after flowering, from the pasture of Safrin village located in the rural district of Rajaeedasht in western Alamut (Qazvin, Iran). In experiment I, the chemical composition of the fodders was determined by the standard methods, considering alfalfa as the control forage. In experiment II, the effect of different dietary levels of the fodders was assessed using in vitro gas production technique with five treatments including 1. A diet without the rangeland plants (control diet), 2. A diet containing 15% of Adiantum, 3. A diet containing 30% of Adiantum, 4. A diet containing 15% of Salvia, and 5. A diet containing 30% of Salvia (on a DM basis). The in vitro digestibility, fermentation variables, microbial biomass production (MBP), total antioxidant power (TAP), protozoa numbers, and methane production were determined. The gas test was performed in three replicates and two runs, and data were analyzed using the GLM procedure of SAS.
    Results and discussion
    According to the results of experiment I, Adiantum and Salvia had higher ash compared to alfalfa (P<0.05). The crude protein and digestibility of Adiantum were lower than Salvia and alfalfa (P<0.05). The lower digestibility of Adiantum could be due to its higher lignin and ash and the lower crude protein concentration. Therefore, when consuming Adiantum in diets of high-productive ruminants, it is necessary to pay more attention to the use of energy supplements. Compared to alfalfa, the in vitro fermentation of Adiantum and Salvia resulted in higher in vitro ruminal MBP and TAP and lower ammonia-N and protozoa population (P<0.05), due to the presence of plant secondary metabolites such as phenolics, tannins, flavonoids, anthocyanins, and terpenes. The results of experiment II showed that the inclusion of Adiantum and Salvia in the diet had no significant (P>0.05) effect on in vitro gas production, organic matter digestibility, and metabolizable energy. Dietary use of Salvia, however, enhanced truly degraded substrate (P<0.05). Sometimes, high amounts of secondary metabolites in plants may have negative effects on the rumen but the amounts of metabolites in the pasture plants used in this study were not so high as to hurt rumen microbes and digestion. Dietary inclusion of Adiantum and Salvia improved in vitro TAP and decreased protozoa population, methane production, and acetate to propionate ratio (P<0.05). The lowest methane production was observed for the diets containing Salvia. The positive effect of the rangeland plants on in vitro TAP was because both plants contain significant amounts of various secondary metabolites (such as phenolic compounds, flavonoids, and terpenes) that are known to be favorable and high-capacity antioxidants. These plant metabolites can remove free radicals, bind transition metals (such as free iron), remove active oxygen from the environment, induce antioxidant enzymes, and reduce and moderate the conditions of oxidative stress and destruction. The reduction of methane release using Adiantum and Salvia in the diet was probably related to the fact that plant secondary metabolites destruct the protozoa or interfere with their metabolic pathways. In addition, they may inhibit methanogenic and hydrogen-consuming bacteria or hydrogen-producing Gram-positive bacteria. The dietary addition of Adiantum and Salvia improved in vitro ruminal MBP and decreased the ammonia-N concentration (P<0.05) compared to the control diet. The result could be due to the reduction of the protozoa population, causing a decrease in nitrogen recycling in the rumen and a decrease in bacteria predation. The formation of phenolic-protein complexes can also be another possible reason for reducing protein breakdown and ammonia concentration. Moreover, as rumen protozoa are reduced, the bacteria will have fewer natural predators and their population (reflected in the higher MBP) will increase, improving the degradation of feed ingredients. The inclusion of Adiantum and Salvia in the diet did not affect in vitro pH, total volatile fatty acids, and partitioning factor (P>0.05).
    Conclusions
    It is possible to include whole plants of Adiantum and Salvia in the diet, up to 30% DM, without adverse effects on digestibility. It also improves diet efficiency by increasing in vitro ruminal MBP and TAP and reducing methane and ammonia production.
    Keywords: Antioxidant power, Produced gas, Pasture fodder, Methane, digestibility
  • علی حاتمی، داریوش علیپور *، میثم طباطبایی، فردین هژبری
    این پژوهش به منظور مقایسه ترکیبات شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز، گوارش پذیری برون تنی ماده خشک و دیواره سلولی و تولید توده میکروبی در پوست انار سیلو شده و خشک شده با چهار تکرار انجام شد. پروتئین خام، خاکستر خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز پوست انار سیلو شده (به ترتیب 51، 4/48، 9/299 و 7/173 گرم در کیلوگرم ماده خشک) در مقایسه با پوست خشک شده آن (به ترتیب 5/36، 5/37، 9/221 و 2/150 گرم در کیلوگرم ماده خشک) بالاتر (05/0(P< و کربوهیدرات های غیرفیبری (580 گرم در کیلوگرم ماده خشک) آن پایین تر بود (05/0(P<. سیلو کردن باعث کاهش کل ترکیبات فنولی (17/191 در مقابل 3/255 معادل گرم اسید تانیک بر کیلوگرم ماده خشک)، کل تانن ها (4/162 در مقابل 219 معادل گرم اسید تانیک بر کیلوگرم ماده خشک) و ترکیبات فنولی غیرتاننی (3/29 در مقابل 2/36 معادل گرم اسید تانیک بر کیلوگرم ماده خشک)،pH (69/3 در مقابل 92/3) و کربوهیدرات های محلول در آب (6/24 در مقابل 5/34 گرم در کیلوگرم ماده خشک) شد، اما ظرفیت بافری، غلظت آمونیاک و اسید لاکتیک را در پوست انار افزایش داد (05/0(P<. تولید گاز، انرژی قابل متابولیسم و غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (723/0 در مقابل 023/1 میلی مول) در پوست انار خشک شده بالاتر بود (05/0(P<. گوارش پذیری برون تنی دیواره سلولی، ضریب تفکیک، تولید توده میکروبی، بازده تولید توده میکروبی و غلظت آمونیاک شکمبه ای در پوست انار سیلو شده بالاتر بود (05/0(P<. هرچند سیلو کردن تا حدی باعث کاهش ترکیبات فنولیک شد اما ارزش غذایی پوست انار را در مقایسه با خوراک خشک شده بهبود نبخشید.
    کلید واژگان: پوست انار, تانن, توده میکروبی, سیلاژ, گوارش پذیری برون تنی
    A. Hatami, D. Alipour*, M. Tabatabaei, F. Hozhabri
    The aim of this study was to compare chemical composition, tannin content, in vitro gas production kinetics, in vitro dry matter and NDF digestibility and microbial biomass production of dried and ensiled pomegranate peel (PP; in four replicates). The crude protein, crude ash, neutral detergent fiber and acid detergent fiber in ensiled pomegranate peel (51, 48.4, 292.9 and 173.7, g/kg DM, respectively) were higher than the dried one(36.5, 37.5, 221.9 and 150.2 g/kg DM, respectively; P<0.05), whereas non-fiber carbohydrates (580 VS. 688.9 g kg- DM) were lower in pomegranate peel silages (P<0.05). Ensiling decreased the total phenolics (191.17 VS. 255.3 g of tannic acid equivalents kg-1 DM), total tannins (162.4 VS.219 g of tannic acid equivalents kg-1 DM) and non-tannin phenols (29.3 VS. 36.2 g of tannic acid equivalents kg-1 DM), pH (3.69 vs. 3.92) and water soluble carbohydrates (24.6 vs. 34.5), but increased the buffering capacity (12.73 vs. 8.79 meq-1 L), ammonia concentration (97 vs. 52 g kg-1 total N) and lactic acid (42.7 vs. 0.162 g kg-1DM) in pomegranate peel (P<0.05). The gas production, metabolizable energy and short chain fatty acids concentration (0.723 vs. 1.023 mmol) in dried PP were higher than those of ensiled PP (P<0.05). The in vitro fiber digestibility, partitioning factor, microbial biomass production, efficiency of microbial biomass production and ruminal ammonia concentration were higher in pomegranate peel (P<0.05). Although ensiling to some extent decreased phenolic contents, but did not improve the nutritive value of PP in comparison with drying.
    Keywords: Silage, Pomegranate peel, Tannins, In vitro digestibility, Microbial biomass
  • فرشید فتاح نیا *، طاهر محمدی زاد، آرش آذرفر، علی خطیب جو، 'گلنار تاسلی
    سابقه و هدف
    اثر اسانس های گیاهی بر کینتیک تولید گاز و هضم در آزمایش های متعدد بررسی شده است اما پژوهش های کمتری در مورد اثر متقابل اسانس های گیاهی و نوع سوبسترا در جیره پایه انجام شده است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر اسانس آویشن شیرازی در جیره های حاوی منابع مختلف نشاسته (با سرعت تجزیه متفاوت) و جیره های حاوی منابع مختلف چربی برکینتیک تولید گاز و فراسنجه های هضم و تخمیر شکمبه در شرایط آزمایشگاهی صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    تیمارهای آزمایشی در آزمایش اول شامل: 1- جیره حاوی دانه ذرت، 2- جیره حاوی دانه گندم و جو، 3- تیمار اول با موننسین، 4- تیمار دوم با موننسین، 5- تیمار اول با اسانس آویشن شیرازی و 6- تیمار دوم با اسانس آویشن شیرازی و در آزمایش دوم شامل: 1- جیره حاوی نمک های کلسیمی اسیدهای چرب، 2- جیره حاوی روغن سویا، 3- تیمار اول با موننسین، 4- تیمار دوم با موننسین، 5- تیمار اول با اسانس آویشن شیرازی و 6- تیمار دوم با اسانس آویشن شیرازی بودند. تولید گاز جیره ها، مقادیر pH، نیتروژن آمونیاکی و گوارش-پذیری ظاهری ماده خشک و گوارش پذیری حقیقی ماده آلی اندازه گیری گردید. فراسنجه های تولید گاز و تخمیر و انرژی قابل متابولیسم برآورد شد.
    یافته ها
    در هر دو آزمایش اسانس آویشن شیرازی و موننسین باعث کاهش تولید گاز 24 ساعت، پتانسیل تولید گاز، غلظت اسید های چرب فرار، نیتروژن آمونیاکی و انرژی قابل متابولیسم جیره های آزمایشی در مقایسه با جیره های پایه (بدون افزودنی) شدند (05/0>P). نتایج آزمایش اول نشان داد که اسانس آویشن شیرازی و موننسین باعث کاهش نرخ تولید گاز در ساعت، تولید توده میکروبی، گوارش پذیری ظاهری ماده خشک و حقیقی ماده آلی در مقایسه با جیره های پایه (بدون افزودنی) شدند (05/0>P). افزودن اسانس آویشن شیرازی در مقایسه با موننسین تولید گاز 24 ساعت، گوارش پذیری ظاهری ماده خشک و حقیقی ماده آلی، غلظت کل اسید های چرب فرار، پتانسیل تولید گاز، حداکثر میزان تولید گاز در ساعت را کاهش (05/0>P) و نیمه عمر تولید گاز و pH مایع شکمبه را افزایش داد (05/0>P). افزودن اسانس آویشن شیرازی به جیره دارای نشاسته گندم و جو در مقایسه با نشاسته ذرت سبب افزایش تولید گاز، حداکثر میزان تولید گاز، گوارش-پذیری ماده خشک و ماده آلی و تولید توده میکروبی و کاهش بازده تولید توده میکروبی و pH شد (05/0>P). نتایج آزمایش دوم نشان داد که اسانس آویشن شیرازی و موننسین باعث کاهش نیمه عمر تولید گاز، حداکثر میزان تولید گاز در ساعت نسبت به جیره های پایه (بدون افزودنی) شدند (05/0>P). افزودن اسانس آویشن شیرازی و موننسین باعث افزایش زمان حداکثر سرعت گاز تولیدی و سرعت تجزیه پذیری گردید(05/0>P). افزودن اسانس آویشن شیرازی در مقایسه با موننسین باعث افزایش تولید گاز 24 ساعت، گوارش پذیری ظاهری ماده خشک، غلظت کل اسید های چرب فرار، سرعت تجزیه پذیری، حداکثر میزان تولید گاز در ساعت و افزایش زمان حداکثر سرعت تجزیه پذیری ماده آلی شد (05/0>P). افزودن اسانس آویشن شیرازی به جیره دارای نمک های کلسیمی اسیدهای چرب در مقایسه با روغن سویا بر فراسنجه های تولید گاز و تخمیر شکمبه ای اثری نداشت (05/0P>).
    نتیجه گیری
    در کل اسانس آویشن شیرازی فراسنجه های تخمیر و هضم را تغییر داد و اثرآن با توجه به منبع نشاسته در جیره متفاوت بود.
    کلید واژگان: آویشن شیرازی, منبع نشاسته, نوع چربی, کینتیک تولید گاز
    T. Mohammadizad, F. Fatahnia *, A. Azarfar, A. Khatibjoo, G. Taasoli
    Background And Objectives
    The effect of essential oils on in vitro gas production and rumen fermentation has been studied but there are few experiments about the interaction between essential oils and diet type. This experiment was conducted to study the effect of Zataria multiflora essential oil (ZMEO) in diets containing different sources of starch (different degradation rate) and different sources of fat on in vitro gas production kinetics, ruminal digestion and fermentation parameters.
    Materials And Methods
    Experimental diets in first experiment consist of: 1- corn based diet, 2- wheat and barley based diet. 3- first diet with monensin, 4- second diet with monensin, 5- first diet with ZMEO, 6- second diet with ZMEO and in second experiment experimental diets consist of: 1- diet containing calcium salts of fatty acids, 2- diet containing soybean oil, 3- first diet with monensin, 4- second diet with monensin, 5- first diet with ZMEO and 6- second diet with ZMEO. Gas production (GP), pH, ammonia-N concentration, apparent in vitro dry matter digestibility (AIVDMD) and true in vitro organic matter digestibility (TIVOMD) were measured. Gas production parameters, fermentation parameters and metabolisable energy (ME) were estimated.
    Results
    In both experiments ZMEO and monensin significantly decreased the gas production after 24 h of incubation (GP24), gas production potential, VFA concentration, ammonia-N concentration and ME (P0.05).
    Conclusion
    It is concluded that ZMEO changed the ruminal fermentation and digestion and its effect depending on substrate type.
    Keywords: Zataria multiflora, Starch source, Fat type, Gas production kinetic
  • سکینه شکری پور، جواد بیات کوهسار*، فرزاد قنبری، رضا راه چمنی
    مطالعه ای به منظور بررسی تاثیر زمان برداشت (صبح در مقابل بعد از ظهر) بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم علوفه های یونجه، شبدر و جو انجام شد. علوفه یونجه، شبدر و جو در دو نوبت صبح (06:00) و بعد از ظهر (18:00) تقریبا 5 تا 7 سانتی متر بالاتر از سطح خاک برداشت شدند. بخشی از آن ها در سطح زمین برای خشک کردن در زیر آفتاب پخش شدند. ترکیب شیمیایی نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد. به منظور برآورد فراسنجه های تولید گاز، از آزمون تولید گاز استفاده شد. قابلیت هضم برون تنی نمونه ها با استفاده از روش کشت بسته تعیین شد. نتایج نشان داد که زمان برداشت تاثیر معنی داری بر ترکیب شیمیایی علوفه های یونجه و شبدر داشت (05/0p <)، هر چند در مورد علوفه جو این تاثیر معنی دار نبود. علوفه برداشت شده در بعد از ظهر در مقایسه با نمونه های برداشت شده در صبح، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی کمتر و مقدار نشاسته و کربوهیدرات محلول در آب بالاتری داشتند. از نظر فراسنجه های تولید گاز، علوفه برداشت بعد از ظهر به طور غیرمعنی داری دارای پتانسیل تولید گاز بالاتری بودند. نتایج نشان داد که زمان برداشت تاثیر معنی داری بر قابلیت هضم ماده خشک (66 در مقابل 59 درصد) و ماده آلی (64 در مقابل 5/58 درصد) جو برداشت شده در بعد از ظهر یا صبح داشت (05/0p <). زمان برداشت تاثیر معنی داری بر تولید پروتئین میکروبی، بازده تولید پروتئین میکروبی و عامل تفکیک علوفه خشک یونجه، شبدر و جو نداشت (05/0P>). با این حال، مقدار عامل تفکیک، تولید توده میکروبی و بازده تولید توده میکروبی در علوفه بعد از ظهر برداشت بالاتر بود. با این حال، به نظر می رسد که در شرایط یکسان از نظر کلیه عوامل موثر بر کیفیت و ارزش غذایی علوفه، به تاخیر انداختن زمان برداشت از صبح به بعد از ظهر می تواند ارزش تغذیه ای علوفه را بهبود بخشد.
    کلید واژگان: زمان برداشت, ترکیب شیمیایی, فراسنجه های تولید گاز, قابلیت هضم
    Sakineh Shokripoor, Javad Bayatkouhsar *, Farzad Ghanbari, Reza Rahchamani
    Introduction[1] Forages are grown mainly for feeding livestock, especially in dairy cows, because adequate roughage is needed in diets to provide good rumen function. However, as more roughage is fed, the energy density of the diet is reduced. So, the production of high quality forage is very important for dairy producers. High quality forage has direct effects on animal production efficiency, including weight gain, milk production, and reproductive success. Producing and conserving of high quality forage is a challenge because several factors can be affected forage quality including plant species, soil fertility, maturity at harvest, and harvesting (mowing, field curing, baling or chopping) and storage methods and other factors (weeds, insects and diseases). Fiber and energy contents are the most important in forage quality measures. As the fiber level increases, the energy content generally decreases. Therefore, improving forage quality can be achieved by managing forage carbohydrate content. Carbohydrates are the primary source for ruminants and contribute 60 to 70% of the net energy used for milk production and are classified as structural and non-structural. As usual, structural carbohydrates defined as neutral detergent fiber (cellulose, hemicellulose, lignin and portion of the pectin) and non-structural carbohydrates consist of the sugars, starches and pectin. Non-structural carbohydrates are a highly digestible energy source and together with degraded protein, are needed by the rumen for microbial growth and digestion. Plants accumulate sugars during the day via photosynthesis, but incur a net loss at night via dark respiration. This diurnal cycling reflects the concentration of total nonstructural carbohydrates in forages. The aim of this study was to evaluate the effect of morning versus afternoon cutting time on chemical composition, gas production parameters and digestibility of sun-drying alfalfa, clover and barley forages. Materials and Methods About 5-7 cm above the soil stage, alfalfa, clover and barley were harvested in two times, at 06:00 AM and 18:00 PM. Whole Alfalfa and clover plants were harvested at the first bud stage of development and whole barley plant at the medium dough stage of maturity used. Their nutritive value was evaluated through the determination of chemical compositions and in vitro gas production techniques. Samples were tested in an in vitro gas production method (96 h incubation) and batch rumen culture system (24 h incubation). Rumen fluid was collected before the morning feed from three fistulated Dalagh male sheep (45 ± 1.5 kg live weight fed on a forage diet at a concentration of 40:60). In vitro gas production was measured in triplicate and for each replicate; a sample of 200 mg DM was used. The bottles were then filled with 30 ml of incubation medium that consisted of 10 ml of rumen fluid plus 20 ml of buffer solution and placed in a water bath at 39 °C. Gas production was recorded at 2, 4, 8, 16, 24, 48, 72 and 96 h. Total gas values corrected for blank incubation and gas values expressed in ml g-1 of DM. The asymptotic gas production system (A) and rate of gas production (c), organic matter digestibility (OMD), metabolizable energy (ME) and short chain fatty acids (SCFA). A medium similar to one developed for gas production was used for batch rumen culture system to measure pH, and NH3-N and in vitro digestibility. The pH of the media was measured after 24 h incubation. After 24 h incubation, the contents of each glass bottle were empty, strained through four layers of cheesecloth and then 10 ml of strained rumen fluid was acidified by 10 ml of 0.2 N HCl for determination of NH3-N using the distillation method. Finally, all contents remaining in the bottles were filtered through nylon bags, oven dried at 60 °C for 48 h and analyzed for IVDMD and IVOMD. Results and Discussion Results showed that cutting time affected chemical composition of alfalfa and clover forages significantly (p < 0.05), but had not effect on barley forage. Afternoon cutting forages had lower content of NDF and ADF and higher levels of starch and WSC compared to morning cutting forages. There were no significant differences between afternoon and morning cutting forages on gas production parameters (P > 0.05). However, Afternoon cut forages had higher gas production potential than morning cutting forages. Results showed that harvest time had significant effect on DMD (66 vs 59) and OMD (64 vs 58.5) of barley forage. Although, time harvesting had no effect on MCP, EMCP and PF (P>0.05), but Afternoon cut forages had higher MCP, EMCP and PF than morning cutting forages. Conclusion Generally, it was concluded that with considered all factors that affected quality and nutritive value of forages, delaying forage harvest until late afternoon could result in improve nutritive value of forage.
    Keywords: Alfalfa, chemical composition, Clover, barley, Harvest time, Nutritional value
  • غلامعلی صنیعی*، محمد بوجارپور، جمال فیاضی، مجتبی زاهدی فر
    این مطالعه جهت تعیین ارزش و مقایسه فراسنجه های تولید گاز ملاس و ویناس در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار انجام شد. جهت تهیه مایع شکمبه از سه راس گوسفند نر بالغ فیستول دار استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل: جیره 1) جیره پایه +20 درصد ملاس + صفر درصد ویناس (شاهد)، جیره 2) جیره پایه + 15 درصد ملاس + 5 درصد ویناس، جیره 3) جیره پایه + 10 درصد ملاس + 10 درصد ویناس، جیره 4) جیره پایه + 5 درصد ملاس + 15 درصد ویناس، و جیره 5) جیره پایه + صفر درصد ملاس + 20 درصد ویناس بودند. بر اساس نتایج به دست آمده پتانسیل تولید گاز، نرخ گاز تولید شده، انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و مقدار اسیدهای چرب کوتاه زنجیر در ملاس بطور معنی داری بیشتر از ویناس بود (05/0P<). عامل تفکیک، تولید توده میکروبی و راندمان تولید توده میکروبی در سطح 10 درصد ویناس کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد (05/0P<). حجم تولید گاز در سطح 15 درصد ویناس در تمامی ساعات انکوباسیون نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود (05/0P<). مقدار انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و مقدار اسیدهای چرب کوتاه زنجیر در در سطح 15 درصد ویناس افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد(05/0P<). به طور کلی جایگزینی ویناس با ملاس به نسبت 15 درصد در جیره های غذایی، باعث افزایش ارزش غذایی جیره ها می شود.
    کلید واژگان: تولید گاز, ملاس, ویناس, هضم پذیری
    Gh. Saniei *, M. Bujarpur, J. Fayazi, M. Zahedifar
    This study was conducted to compare the nutritive value of molasses and vinasses by in vitro gas production technique using rumen fluid collected from three fistulated mature male sheep. The experiment used the completely randomized design with 5 treatments and 6 replications. Rumen fluid was collected from three fistulated mature male sheep.The experimental diets included: diet 1) basal diet 20% molasses 0% vinasses (control), diet 2) basal diet 15% molasses % vinasses, diet 3) basal diet 10% molasses 10% vinasses, diet 4) basal diet 5% molasses 15% vinasses, and diet 5) basal diet 0% molasses 20% vinasses. Potential of gas production, rate of gas production, metabolizable energy, digestibilityof organic matter and short-chain fatty acids from molasses were more than those from vinasses (P
    Keywords: Gas production, Molasses, Vinasses, Digestibility
  • اسحاق اسماعیلی دوآبی، جواد بیات کوهسار، فرخنده رضایی*، یوسف مصطفی لو، آشورمحمد قره باش

    این آزمایش به منظور بررسی تاثیر منابع مختلف کربوهیدرات های غیرالیافی (نشاسته، ساکارز، پکتین و دکستروز) و پروتئین با قابلیت تجزیه پذیری متفاوت بر تولید گاز و فراسنجه های تخمیری در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. کنجاله سویای عمل آوری شده با دمای 160 درجه سانتی گراد به مدت 60 دقیقه و کنجاله سویای بدون عمل آوری به ترتیب به عنوان سطوح پایین و بالا پروتئین تجزیه پذیر شکمبه ای انتخاب شدند. دو آزمایش تولید گاز و کشت بسته در قالب طرح فاکتوریل (4×2) با چهار نوع کربوهیدرات غیرالیافی (نشاسته، ساکارز، پکتین و دکستروز) و دو سطح پروتئین تجزیه پذیر انجام شد. نتایج نشان داد که در سطح پروتئین تجزیه پذیر پایین، ساکارز بالاترین مقادیر پتانسیل تولید گاز، نرخ تولید گاز، انرژی قابل متابولیسم، انرژی خالص و غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر را در مقایسه با سایر منابع قندی داشت. بالاترین و پایین ترین غلظت نیتروژن آمونیاکی در بین تیمارهای آزمایشی به ترتیب مربوط به تیمارهای نشاسته همراه با پروتئین تجزیه پذیر بالا و پروتئین تجزیه پذیر پایین بود. در بین تیمارهای دارای منبع پروتئینی با قابلیت تجزیه پذیری پایین، تیمار پکتین بالاترین مقدار تولید توده میکروبی و در بین تیمارهای دارای منبع پروتئینی با قابلیت تجزیه پذیری بالا، تیمار نشاسته بالاترین مقدار تولید توده میکروبی و عامل تفکیک را داشت. نتایج این مطالعه نشان داد هنگامی که سطح پروتئین تجزیه پذیر خوراک پایین است ساکارز عملکرد بهتری از نظر پارامترهای تخمیری دارد، در حالیکه هنگام استفاده از پروتئین تجزیه پذیر بالا تفاوت معنی داری بین کربوهیدرات های مختلف مشاهده نشد. به نظر می رسد این اثرات متقابل باید در تنظیم جیره ها مورد توجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: پروتئین تجزیه پذیر, تولید گاز, قابلیت هضم, کربوهیدرات غیرالیافی
    E esmaili doabi, Javad Bayat Koohsar, Farkhondeh Rezaii*, Y Mostafalou, A Gharebash
    Introduction

    Carbohydrates are generally classified as either non-structural or structural carbohydrates. Structural carbohydrates include cellulose, hemicellulose and lignin, and non-fiber carbohydrates (NFC) are present inside the plant cells and are usually more digestible than carbohydrates found in plant cell walls. Dietary non-fiber carbohydrates are the main source of energy for high-producing dairy cows, which provide 30 to 45 percent of the dry matter intake. They are a very diverse group of non-fiber carbohydrates, which include starch, sugars, fructans, and pectin substances. Although the total amount of non-fiber carbohydrates is referred to as a single value, different types of NFC have different effects on digestibility and production properties. The dietary profile of NFC has the potential to alter the supply of metabolizable nutrients to the animal because NFC differ in digestion and fermentation characteristics. Sucrose is rapidly fermented in the rumen compared with corn starch. In vitro fermentation of sucrose, starch, and pectin resulted in different organic acid profiles, digestion characteristics, and maximal microbial protein yields. In addition, these effects may be affected by other feed components, such as the amount of rumen degradable protein. Some researchers have been showed that the impact of starch and sugars on low quality forage utilization may interact with the amount of supplemental rumen degradable protein. This experiment was conducted to investigate the effect of various sources of non-fiber carbohydrates (starch, sucrose, pectin, dextrose) in combination with different levels of rumen degradable protein on gas production and digestibility of fermentation parameters in in vitro condition.

    Materials and Methods

    Soybean meal treated with heating at 160°C-60 min and untreated soybean meal were selected as low rumen degradable protein (RDP) and high RDP sources, respectively. Four types of non-fiber carbohydrates (dextrose, sucrose, starch and pectin) supplemented with two levels of rumen degradable protein (RDP) in a 2×4 factorial arrangement by gas production and batch culture. A basal diet including: alfalfa (30%), corn silage (10%), barley grain (25%), wheat barn (9%), salt (0.5%), mineral-vitamin supplement (0.5%), soybean meal (15%) and non- fiber carbohydrate source (10%) was prepared. This study was conducted in two experiments. In the first experiment, the gas production parameters for two levels of high and low rumen degradable protein and four types of non-fiber carbohydrates (starch, sucrose, pectin and glucose) using the gas production technique. In the second experiment, the digestibility of the first experimental treatments were measured in an in vitro batch culture method. In the first experiment, the gas pressure was recorded with the pressure gauge at 0, 2, 4, 6, 8, 12, 24, 36, 48, 72, 96 h after incubation. In the second experiment treatments were incubated in batch culture conditions for 24 hours and the degradability parameters were determined using equations.

    Results and Discussion

    the obtained results showed that sucrose had highest gas production potential, organic matter digestibility (OMD), metabolizable energy (ME) and short chain fatty acids (SCFAs) than other NFC type in low RDP level. There was a significant difference in digestibility of organic matter and dry matter between treatments (P<0.05). The highest and lowest ammonia nitrogen concentrations were obtained from treatments with starch in combination with high and low RDP, respectively. Treatments had a significant effect on partitioning factor and production of microbial mass (P<0.05). Among the low-degradability protein-based treatments, pectin treatment had the highest amount of microbial production and among the treatments with high degradability protein content, starch treatment had the highest production of microbial mass and partitioning factor. Overall, the results showed that when the RDP level is low, sucrose has a better performance in terms of fermentation parameters, whereas when using the high RDP, there was no significant difference between different types of carbohydrates. It seems that these interactions should be considered in regulating diets.

    Conclusion

    The results of this experiment showed that different types of non-fiber carbohydrates and levels of rumen degradable protein had a different responses to fermentation parameters. When using low protein levels, it seems that there is a greater difference between different sources of non-fiber carbohydrates, while at high levels of protein degradation there is no significant difference between the different sources of non-fiber carbohydrates in terms of digestibility. Based on these results, it can be concluded that the non-fiber carbohydrate sources, along with the degradable protein supplement, has the ability to change the characteristics of ruminal fermentation, the source of food and the production.

    Keywords: Degradable protein, Gas production, Non-fiber carbohydrates, Digestibility
  • ذبیح الله نعمتی*، رشید صفری، نامدار کامرانی، مقصود بشارتی، محمدرضا شیخلو

    هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر سطوح مختلف آفلاتوکسین بر تولید گاز، فراسنجه های شکمبه ای و قابلیت هضم ماده خشک و آلی جیره غذایی گوسفند در شرایط آزمایشگاهی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1-جیره غذایی بدون آفلاتوکسین و متانول (شاهد)، 2- جیره غذایی شاهد همراه با متانول 3- جیره غذایی همراه با متانول حاوی 400 نانوگرم آفلاتوکسین B1 در میلی لیتر، 4- جیره غذایی همراه با متانول حاوی 800 نانوگرم آفلاتوکسین B1در میلی لیتر 5- جیره غذایی همراه با متانول حاوی 1200 نانوگرم آفلاتوکسین B1در میلی لیتر مایع شکمبه بودند. برای اندازه گیری میزان تولید گاز و قابلیت هضم، از شیشه های مخصوص با حجم 100 میلی لیتر به روش کشت ثابت استفاده شد. تیمارها در زمان های0، 12، 24، 36، 48، 60، 72، 84، 96 ساعت انکوباسیون و میزان گاز تولیدی به کمک فشارسنج در دمای 39 درجه سانتی گراد اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تیمارهای دارای سطوح بالای آفلاتوکسین، به خصوص سطح 1200 نانوگرم درمیلی لیتر مایع شکمبه، سبب کاهش معنی داری در تولید گاز در مقایسه با تیمارهای فاقد آفلاتوکسین شدند. افزودن سطوح مختلف آفلاتوکسین B1 سبب کاهش معنی داری در قابلیت هضم ماده خشک و آلی، تولید توده میکروبی و عامل تفکیک پذیری در مقایسه با تیمار شاهد گردید. نتایج این مطالعه نشان داد شرایط تخمیری محیط کشت در سطح پایین آفلاتوکسین چندان تحت تاثیر قرار نمی گیرد و میکروارگانیسم های شکمبه ای توانایی خنثی سازی آفلاتوکسین را دارد. ولی با افزایش سطح آفلاتوکسین در جیره غذایی، میزان تولید گاز، تولید توده میکروبی، عامل تفکیک پذیری و قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. بنابراین می توان نتیجه گرفت آفلاتوکسین سبب تغییر فرآیند های تخمیری شکمبه همراه با کاهش تجزیه پذیری مواد خوراکی می شود که این تغییرات وابسته به غلظت آفلاتوکسین B1 است.

    کلید واژگان: آفلاتوکسین, تولید گاز, قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی
    Zabihollah Nemati*, Rashid Safari, Namdar Kamrani, Magsoud Besharati, Mohammadreza Sheikhlou

    The aim of this study was to investigate the effect of different levels of aflatoxin on the gas production, in vitro fermentation parameters, dry matter and organic matter digestibility of sheepchr('39')s diet. This experiment was conducted in a completely randomized design with 5 treatments and 4 replicate per treatment. The treatments included 1.diet without aflatoxin and methanol (control), 2.control with methanol, 3.diet containing 400 ng / ml of aflatoxin B1, 4.diet containing 800 ng / ml of aflatoxin B1, and 5.diet containing 1200 ng / ml of aflatoxin B1 in ruminal fluid. Treatments were incubated at 0, 12, 24, 36, 48, 60, 72, 84, 96 hours and the amount of gas produced was measured using a barometer at 39 °C. The results showed that treatments with high levels of aflatoxin, especially 1200 ng / ml rumen fluid, significantly decreased gas production compared to those without aflatoxin. Addition of different levels of aflatoxin significantly decreased dry matter and organic matter digestibility, microbial mass production, and biodegradability index compared to control group. The results of this study showed that rumen microorganisms have the ability to neutralize aflatoxin at low levels and fermentation conditions are not significantly affected. With increasing level of aflatoxin in the diet, the gas production, digestibility of dry matter and organic matter, and also microbial mass production and PF was reduced. Therefore, it can be concluded that aflatoxin modifies ruminal fermentation processes with reduced nutrient degradability, which is dependent on aflatoxin concentration.

    Keywords: Aflatoxin, Gas production, Digestibility of dry matter, organic matter
  • ایران خدادادی، طاهره محمدآبادی*، مرتضی چاجی، محسن ساری
    این آزمایش برای بررسی اثر سطوح گوناگون پنیرک (صفر، 20، 40، و 60 میلی گرم در کیلوگرم علوفه آتریپلکس) بر تجزیه پذیری و فراسنجه های تخمیر علوفه آتریپلکس در شتر تک کوهانه انجام گرفت. فراسنجه های تخمیر با تکنیک تولید گاز و قابلیت هضم آزمایشگاهی با روش هضم دومرحله ای به کمک دو نفر شتر تک کوهانه ماده دوساله دارای فیستولای شکمبه اندازه گیری شد. افزودن پنیرک در دو سطح 40 و 60 میلی گرم در کیلوگرم علوفه موجب افزایش معنی دار حجم گاز تولیدی از علوفه آتریپلکس شد (0/05>P)، ولی ثابت نرخ تولید گاز تحت تاثیر افزودن پنیرک قرار نگرفت. اضافه کردن پنیرک (60 میلی گرم در کیلوگرم) به آتریپلکس میزان عامل جداکننده، تولید توده میکروبی، راندمان تولید توده میکروبی، و ماده آلی واقعا هضم شده را به طور معنی داری کاهش داد (0/05>P). افزودن 40 و 60 میلی گرم در کیلوگرم پنیرک به علوفه آتریپلکس pH محیط های کشت را کاهش داد (0/05>P). در مقایسه با تیمار شاهد بالاترین غلظت نیتروژن آمونیاکی مربوط به تیمار حاوی 20 میلی گرم در کیلوگرم پنیرک (11/73 میلی گرم در 100 میلی لیتر) بود (0/05>P). همچنین این تیمار بیشترین هضم پذیری NDF را در مقایسه با تیمار شاهد داشت (0/5>P). افزودن پنیرک در سطوح 20، 40، و 60 میلی گرم در کیلوگرم به آتریپلکس موجب افزایش تراکم گونه های پروتوزوئرها در زمان های 12 و 24 ساعت در مقایسه با 48 ساعت انکوباسیون شد (0/05>P). گونه های دیپلودینیوم کملی، دیپلودینیوم مگی، اپیدینیوم ایکوداتوم، و یودیپلودینیوم مگی در تیمارهای حاوی پنیرک تراکم بالاتری داشتند (0/05>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، تخمیر بالای پنیرک می تواند به بهبود قابلیت هضم و تولید گاز علوفه آتریپلکس در جیره شتر تک کوهانه بیانجامد.
    کلید واژگان: آتریپلکس, پروتوزوئرها, پنیرک, تولید گاز, قابلیت هضم
    I. Khodadadi, T. Mohammadabadi*, M. Chaji, M. Sari
    This experiment aimed to investigate the effect of (zero, 20, 40 and 60 mg/kg Atriplex forage) malva sylvestris on digestibility and microbial fermentation of Atriplex in one-humped camel. Fermentation parameters by gas production technique and in vitro digestibility by two-stage digestion were measured by two years old female fistulated camels. Addition 40 and 60 mg/kg malva sylvestris increased gas produced from Atriplex forage (P<0.05). Gas production rate constant didn’t affect by malva sylvestris (P>0.05). Addition malva sylvestris (60 mg/kg) to Atriplex, significantly decreased partitioning factor, microbial biomass, the efficiency of microbial biomass and organic matter actually degradable (P<0.05). Addition of Malva sylvestris 40 and 60 mg/kg were significantly reduced medium pH (P<0.05). The compared with control the highest ammonia-nitrogen concentrations was for treatment containing 20 mg/kg malva sylvestris (11.37 mg/100 ml) (P<0.05). Also this treatment had the greatest NDF digestibility comparison to control (P<0.05). Adding malva sylvestris in 20, 40 and 60 mg/kg to Atriplex increased the protozoa population at 12 and 24 in comparison to control 48 h incubation (P<0.05). Species of Diplodinium camli, Diplodinium maggi, Epidinium ecudatum and Eudiplodinium maggi in treatments containing malva sylvestris were the highest. In conclusion, high fermentation malva sylvestris increase digestibility and gas production of Atriplex in one-humped camel diets.
    Keywords: Atriplex, Digestibility, Gas production, Malva sylvestris, Protozoa
  • مریم فریدون پور، جواد بیات کوهسار، ابراهیم غلامعلی پورعلمداری، پونه ابراهیمی
    مطالعه ا ی به منظور بررسی تاثیر اسانس گونه های مختلف گیاه دارویی آویشن بر فراسنجه های تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در شرایط آزمایشگاهی در قالب دو آزمایش انجام شد. به این منظور گونه های مختلف گیاه دارویی آویشن در مرحله گل دهی به ترتیب از مناطق: شیراز (Zataria m ultiflora )، اسفراین (Thymus transcaspicuslamiaceae)، شاهرود (Thymus fallax )، جنگل گلستان (transcaucasicus Thymus) و گرگان ( vulgaris Thymu s) جمع آوری شد. گونه های مختلف جمع آوری شده با دستگاه میکروویو در دمای 110 درجه سلسیوس و طول موج 450 نانومتر به مدت 45 دقیقه اسانس گیری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل این موارد بوده است: 1) تیمار شاهد شامل جیره پایه با نسبت علوفه به کنسانتره 50:50 (بدون افزودن اسانس) 2) تیمارهای 2 تا 6 شامل جیره پایه + اسانس حاصل ازگونه های مختلف. نتایج نشان داد که افزودن اسانس گونه های مختلف آویشن تاثیر معنی داری بر پتانسیل و نرخ تولید گاز داشت (05/ 0> P)، به طوری که در پایان مدت انکوباسیون تیمار شاهد بالاترین پتانسیل تولید گاز (6/ 369 میلی لیتر به ازاء هر گرم ماده خشک) را در مقایسه با سایر تیمارها داشت. هم چنین اختلاف معنی داری بین تیمارهای دارای اسانس از نظر فراسنجه های تخمینی نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد (05/ 0> P). استفاده از اسانس کاهش معنی داری در pH محیط کشت نسبت به تیمار شاهد را موجب شد (05/0P< ). در این آزمایش، بین تیمارهای مختلف از نظر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0
    کلید واژگان: اسانس, تخمیر شکمبه, قابلیت هضم, شرایط آزمایشگاهی
    Maryam Fereydoonpoor, Javad Bayatkouhsar, Ebrahim Gholamali Pour, Poneh Ebrahimi
    Two experiments were conducted to evaluate the effect of essence of various species of Thymus on in vitro gas production parameters and digestibility of dry matter and organic matter. Various species of Thymus medicinal plant was collected from different area: Shriaz (Zataria multiflora), Esfarayen (Thymus transcaspicus lamiaceae), Shahrood (Thymus fallax), Golestan forestry (Thymus transcauasicus) and Gorgan (Thymus vulgaris). Essence of collected samples was taken by macro wave at 110 0C and 450 nm for 45 minutes. Treatments were including: 1) control containing basal diet with forage: concentrate ratio 50:50 (without essence) and treatment 2 till 6 containing basal diet and essence of various species. Results showed that adding essences from various species had significant effects on potential gas production and gas production rate (p
    Keywords: Digestibility, Essence, In vitro, Rumen fermentation
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
نوع نشریه
اعتبار نشریه
زبان مطلب
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال