به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۳۴۵۹ عنوان مطلب
|
  • تحلیل محتوایی و ساختاری مقامات حمیدی و گلستان سعدی و واکاوی ریشه های آن دو در ادب عربی / مطالعه موردپژوه انه مقامه «فی الشیب والشباب» با حکایت «جدال سعدی با مدعی»
    الیاس نورایی

    مقامه نویسی در نثر فارسی، نخستین بار با مقامات قاضی حمیدالدین بلخی در قرن ششم و به تقلید از اسلوب نگارش مقامه نویسی عربی، پدید آمد. این کتاب که در همان عصر مولف با اقبال و توجه فراوان روبه رو شد، از سوی مترسلان و نثرنویسان بسیاری مستقیم و غیرمستقیم نیز مورد تقلید قرار گرفت. چنین به نظر می رسد که سعدی، نیز با تالیف «گلستان» که نثر آن از نظر نوع انشا و اسلوب نگارش به مقامه شباهت دارد، در نگارش اثر خود از جهاتی به این اثر ادبی نظر داشته و از آن متاثر بوده است؛ خصوصا وجود تشابهات بسیار در دو سطح زبانی و ادبی در حکایت «جدال سعدی با مدعی» و مقامه «فی الشیب والشباب» از مقامات حمیدی، این فرضیه را قوت می بخشد که سعدی در این حکایت از نظر ساختار کلی و شیوه داستان پردازی، سبک نگارش و ویژگی های زبانی و ادبی، بسیار به مقامه قاضی حمیدالدین نزدیک شده است که هر دو نویسنده نیز در موارد مشترکی تحت تاثیر مقامات عربی بوده اند. در این جستار، بر آنیم تا با بررسی وجوه تشابه در این دو مقامه، علاوه بر نشان دادن تاثیرپذیری سعدی از قاضی حمیدالدین بلخی، میزان تاثیرپذیری آن دو را از مقامات عربی، به ویژه مقامات حریری، نیز مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم.

    کلید واژگان: مقامات حمیدی, گلستان, مقامه فی الشیب والشباب, جدال سعدی با مدعی, مقامات حریری, مقامات همدانی
  • تاثرات لفظی و محتوایی مقامات حمیدی از مقامات حریری
    مهدی فیاض
    فن مقامه نویسی اصالتی عربی دارد؛ اما بر اثر نفوذ این زبان در زبان فارسی، با سپری شدن حدود یک قرن و نیم از پیدایش مقامات بدیع الزمان همدانی و گذشت نیم قرن از نگارش مقامات ابوالقاسم حریری، قاضی حمیدالدین بلخی، نویسنده دانشمند ایرانی، هم به پیروی از مقامات عربی بخصوص مقامات حریری اثر خود را نگاشت. این نخستین و تنها کتابی که در این فن به فارسی نوشته شده است و یکی از نمونه های برجسته نثر فنی است که نوشته های مسجع و متکلف قرون بعد را تحت تاثیر قرار داده؛ اما آنگونه که باید، جایگاهی درخور قدر خویش نیافته است. شاید بی اقبالی به مقامه نویسی از سوی ایرانیان، بدین دلیل بوده که مقامه نویسی خاستگاهی عربی دارد و کم شمارتر بودن واژگان سره فارسی نسبت به لغات عربی، محدودیتهایی ویژه را برای پردازندگان به این نوع ادبی فراهم می آورده است. مقاله حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی تلاش کرده است به وجوه تشابهات لفظی و معنایی مقامات حمیدی با مقامات حریری بپردازد. از نتایج این جستار، میزان تاثر و تقلید قاضی حمیدالدین از مقامه نویسی زبان عربی - از حیث لفظی و معنایی- همچنین مهارت او در این فن و پیشگامی او در نگارش نثر مسجع فارسی آشکار می شود.
    کلید واژگان: نثر مسجع و فنی, مقامه نویسی فارسی, مقامات حمیدی, مقامات حریری
    Vocal and Content adaptations of Hamidi Maghamat from Hariri Maghamat
    Mehdi Fayaz
    Article writing is Arabic in origin; however due to the influence of Arabic on Persian, even after a century and half from the creation of Hamedani's Badi Alzaman Maghamat and half of a century from Abolghasem Hariri Magamat, the Iranian scholar, Qazi Hamid Aldin Balkh also followed the Arabic Magamat, especially Hariris Magamat to produce his literary work. This is the first and only book in Persian on article writing. It is one of the outstanding examples of artistic prose that has affected the artistic and elaborate texts of later centuries. However, it has not received the attention it deserves. Lack of Iranian attention to article writing may be due to its Arabic origin and the smaller number of pure Persian words compared to Arabic ones, caused limitations for the authors of such literary works. The present paper tries to employ descriptive and analytical methods to refer to the vocal and content similarities between Hamidi Maghamat and Harriri Maghamat. The results indicate the extent of influence and adaptation of Arabic article writing, in terms of content and words, as well as his pioneering skill in this type of writing in rhyming and artistic Persian prose.
    Keywords: Rhyming, artistic prose, Persian article writing, Hamidi Maghamat, Harriri Maghamat
  • فائزه عرب یوسف آبادی*، زهرا اختیاری، سیدجواد مرتضایی، سمیرا بامشکی

    اصطلاح مقامه به گونه ای از نثر فنی و مسجع که دربردارنده روایات، فکاهیات، نکات ادبی و... است، اطلاق می گردد. درباره نثر فنی و اسلوب نگارش مقامات پژوهش های بسیاری صورت گرفته است؛ ولی منتقدان و پژوهشگران زبان و ادبیات عربی و فارسی به کنش های گفتاری آن توجهی ننموده اند. مقامه «فی السکباج» نوشته قاضی حمیدالدین بلخی است. شباهت زیاد میان مقامه «فی السکباج» و مقامه «المضیریه» از کتاب مقامات بدیع الزمان همدانی سبب شده است که عده ای آن را ترجمه مقامه المضیریه بدیع الزمان معرفی کنند. هدف در این مقاله رد این نظریه است. بدین منظور با استفاده از نظریه کنش های گفتاری به مقایسه میان این دو مقامه پرداختیم و به این نتیجه رسیدیم که مقامه فی السکباج تقلید صرف از مقامه مضیریه نیست؛ بلکه قاضی حمیدالدین با گسترش حجم روایت خویش و با بهره گیری بیشتر و متنوع تر از کنش های گفتاری زبان موفق شده است که روایتی پویاتر از روایت بدیع الزمان همدانی به مخاطبان فارسی زبان ارائه دهد.

    کلید واژگان: فی السکباج, المضیریه, کنش های گفتاری, بررسی تطبیقی
    Faezeh Arab Yousefabadi*, Zahra Ekhtiari, Seyed Javad Mortezaee, Samira Bameshki

    Maqama refers to a type of technical and riming prose such as narrative, humorous writing and literary notes. Many studies have been conducted into the technical prose and writing style of maqama, however, the Arab and Persian critics and researchers have not paid any attention to the speech acts of this genre. “Fel-sakbaj” is written by Ghazy Hamid-o-din Balkhi. Noticeable similarities between “Fel-sakbaj” and “Almozyrye” have led some people to introduce “Fel-sakbaj” as a translation of “Almozyrye”. The purpose of this paper is to reject this theory. To this end, “Fel-sakbaj” and “Almozyrye”, were analyzed based on speech acts theory. the results of the study indicated that “Fel-sakbaj” is not pure imitation of “Almozyrye” and also it is broader than “Almozyrye” and speech acts of “Fel-sakbaj” is more variable than “Almozyrye”. Because of these features, Ghazy Hamid-o-din Balkhi has been able to give more dynamic narrative to Persian-speaking audiences.

    Keywords: Fel, sakbaj, Almozyrye, Speech acts, Comparative studies
  • غلامرضا ستوده، محمد باقر شهرامی
    از مجموع مقامه های قاضی حمیدالدین بلخی، یک مقامه کامل(مقامه 21) به وصف زمستان اختصاص یافته است که «فی الصفه الشتا» نام دارد.ما در این مقاله،مقامه بیست و یک را که از شاه مقامه های قاضی است از لحاظ سبک شخصی شامل صنعت پردازی، محتوا و مضمون پروری بررسی میکنیم، و چون در مقامات حریری هم مقامه چهل و چهار «شتویه» نام دارد با بررسی آن مقامه و مقایسه آن با مقامه قاضی، اختلاف سبک شخصی این دو ادیب را با توجه به دو موضوع مهم (صنعت پردازی ساختگرایانه و محتوا و مضمون پروری) نشان میدهیم.
    کلید واژگان: سبک شخصی, سبک شناسی ساختگرا, نظریه بروکس, نحوه داستان پردازی, صنایع ادبی, وصف زمستان
  • سید مرتضی حسینی*، عباس گنجعلی
    مقامات حمیدی نوشته ی قاضی حمیدالدین ابوبکر محمد بن عمر بن علی بلخی، از شاه کارهای متون نثر فارسی است که با اسلوب مقامات عربی بدیع الزمان همدانی و ابوالقاسم حریری معارضه می نماید. این اثر که به سبک نثرهای مصنوع فارسی قرن ششم نگاشته شده، دربردارنده شمار زیادی اشعار و عبارات زیبا و لطیف عربی است که تاکنون تحقیقی جامع درباره مآخذ آن ها صورت نگرفته است. در این جستار نگارنده با بضاعت مزجات خود به پژوهش درباره ابیات و عبارات عربی مقامات حمیدی پرداخته، کوشیده است در حد امکان به تعیین منابع و مستندات آن ها بپردازد.
    کلید واژگان: مقامات حمیدی, قاضی حمیدالدین بلخی, ابیات و عبارات عربی, مآخذ و گویندگان
    Seyyed Morteza Hosseini*, Abbas Ganjali
    Maqamat-i Hamidi written by Hamideddin Abubakr Mohammad bin Omar bin Ali Balkhi is one of the masterpieces in the Persian prose that challenges the styles of Arabic Maghamah texts by Badiozaman Hamedani and Abolqassem Hariri. This work that is written with the style of Persian prose is filled with a large number of beautiful and delicate Arabic poems and phrases, whose sources have remained unexplored so far. This paper studies the Arabic verses and phrases in Maqamat-i Hamidi and attempts to determine their sources and references as much as possible.
    Keywords: Maqamat, i Hamidi, Hamideddin Balkhi, Arabic verses, phrases, sources, informants
  • نیکو پریمی، مرتضی زارع برمی*، رضا قنبری عبدالملکی

    پژوهش حاضر به‌منظور یافتن نشانه‌ای از ایده‌های بومی فن ترجمه، «مقامات حمیدی» اثر قاضی حمیدالدین بلخی را مطالعه و بررسی کرده است. بدیهی است که تاریخ مطالعات ترجمه به سه دوره پیشازبانی (لفظ به لفظ)، زبانی (زبان‌شناختی) و پسازبانی (فرهنگی) تقسیم‌شده است. باتوجه‌به آخرین دوره، امروزه این تصور وجود دارد که فرهنگ‌ها بر اساس نیازهایشان ترجمه می‌کنند. نظر به این‌که یافته‌های پژوهش حاضر، وجود این اندیشه را در دیباچه مقامات حمیدی ردیابی کرده است، باید به این نکته مهم توجه کرد که قاضی حمیدالدین قرن‌ها قبل‌تر از صاحب‌نظران کنونی، به مسایل فرازبانی و فرهنگی در امر ترجمه اشاره کرده و ایده مترجم مولف را به صحنه مطالعات ترجمه آورده است. موضوع این پژوهش از حیث روش، ماهیتا کتابخانه‌ای، و شیوه انجام آن، توصیفی-تحلیلی است. یافته‌ها بیانگر آن است که حمیدی ایده عبور از ترجمه‌های وفادار به زبان مبدا را باهدف جلب رضایت کاربران زبان مقصد و نیز تقویت زبان و ادبیات جامعه هدف، در دیباچه مقامات خود مطرح کرده است تا زمینه حرکت به سمت بازنویسی و بازآفرینی متون مبدا به زبان مقصد فراهم آید. وی برای عملی ساختن این ایده، به بازآفرینی مقامات همدانی و حریری در زبان فارسی پرداخته است.

    کلید واژگان: مطالعات ترجمه, ادبیات تطبیقی, بازنویسی, مقامات عربی, مقامات حمیدی
    Nikou Parimi, Morteza Zare Beromi *, Reza Ghanbari Abdolmaleki

    The present study investigated the book Maqamat-e Hamidi by Hamid al-Din Balkhi in order to find the possible signs of the native ideas of the translation technique. The history of translation studies is divided into three periods: pre-linguistic (literal), linguistic (linguistic), and post-linguistic (cultural). Given the recent period (linguistic or cultural), it is now thought that cultures translate according to their needs. Given that the findings of the present study trace the existence of this idea in the preface of Maqamat-e Hamidi, it should be noted that Hamid al-Din Balkhi referred to multilingual and cultural issues in translation centuries before current scholars. In the post-linguistic stage, cultural expectation determines which text to be translated, why, and how and these elements moved the translation activity from lexical, meta-lexical, and textual levels to rewriting and recreating the translator’s ideas. In order to implement the idea of a translator-author, Hamidi, based on the principles of comparative literature, rewrote and recreated the Maqamat of Hamedani and Hariri’s ideas in Persian based on the principles of comparative literature. The present study is descriptive-analytical in terms of the method and nature, respectively. The results of the study showed that Hamidi in the introduction of his Maqamat has proposed the idea of discarding faithful translations in order to satisfy the users of the target language and to strengthen the language and literature of the target community. In this way, he paved the ground to rewrite and reproduce the source texts in the target language. It should be noted that the introduction of Maqamat-e Hamidi is based on the fundamental idea that the components of a literary polysystem are in constant competition for a dominant position in language and literature. Therefore, this system is always witnessing constant challenges and tensions between the center and its peripheral environment. In other words, literary genres that are located in the periphery of this literary polysystem are constantly trying to reach a dominant position in the center of the polysystem and other literary genres that are in the center of this system (in the face of rival species) are trying to establish their dominance. On this basis, so-called less valid genres such as translated literature can be considered effective factors in the dynamics of the literary system. Translated literature can help to invent new literary techniques in the target community and this is one of the main reasons for recreating Maqamat in Persian. Finally, it is necessary to ask a key question and answer it: What were the decisions made by Hamidi in rewriting and recreating Arabic Maqamat in Persian? His decisions and actions can be classified into the following categories: 1) Innovation in choosing the title of Maqamat; 2) innovation at the beginning and end of Maqamat; 3) innovation in the illustration of the narrator and the hero of Maqamat; 4) innovation in the journey of the hero of Maqamat; 5) innovation in the structure of Maqamat with extensive use of debates and arguments; and 6) innovation in the content of Maqamat.

    Keywords: Translation Studies, Comparative Literature, Rewriting, Arabic maqamat, Maqamat-e Hamidi
  • محمد راغب
    در این مقاله، 21 مقامه از مقامات حمیدی (تالیف 551 ق) قاضی حمیدالدین بلخی (فو 559 ق) بررسی شده، اما مطالعه دو مقامه شش و چهارده به دلیل تمایزات آشکار ساختار پیرنگ با سایران، به آینده موکول شده است. ساختار پیرنگ هر مقامه، شامل ده کارکرد است که با افزایش و کاهش در آن گسترش می یابد. در واقع هدف اصلی این مقاله، بیان تعریفی منسجم از قواعد نوع ادبی مقامه در ادبیات فارسی است. رویکرد مورد نظر در این پژوهش، برگرفته از دیدگاه ولادیمیر پراپ (1895-1970 م) در ریخت شناسی قصه های پریان (1928 م) و پیوند آن با آموزه های روایت شناسی است.
    کلید واژگان: راوی, روایت شناسی, نوع ادبی, کارکرد, مقامه, پیرنگ
    Twenty one Maqamas of Ghazi Hamid al-Din Balkhi’s (died in 559 A.H) work, by the name of Maqamat-e Hamidi (written in 551 A.H), are studied in present article. The study of 6th and 14th Maqamas is postponed because of obvious distinctions of plot structure with the other Maqamas. Each of Maqamas’ plot structure includes 10 functions and develops by increasing or decreasing of the functions. Indeed, the main purpose of this article is to offer a consistent definition of the genre (Maqama) rules in Persian literature. The present approach has been taken from the attitude of Vladimir Propp (1895-1970 A.D.) at Morphology of Fairy-tales (1928 A.D.) and notions of Narrative prose sciences.
    Keywords: Plot, Narrative science., Maqama, Function, Genre, Narrator
  • مختار ابراهیمی*، علی یاری

    مقامات حمیدی، از شاهکارهای زبان فارسی است که قاضی حمیدالدین آن را در سده ی ششم هجری به نثر فنی نوشته است. مقامه نویسی از شمار گونه های ادبی است که بر ساختار روایت و قصه پردازی متکی است. مقامه پردازی در زبان فارسی، با تفاوت هایی، برداشت گونه ای از نوع تازی آن است. مبدع ساخت و درون مایه ی این گونه ی ادبی را بدیع الزمان همدانی می دانند. از مقامات حمیدی دست کم چهار چاپ منتشر شده است. چاپ دکتر رضا انزابی نژاد از این اثر، بهترین نسخه ای است که تا حدودی نزدیک به معیارهای تصحیح انتقادی متون است. با این همه، به دلیل غفلت از برخی هنجارهای سبک شناختی و نیز، سهل انگاری هایی که در ویرایش متن رخ داده است، ضبط بسیاری از پاره های متن مقامات به نابه سامانی هایی کشیده است. در این مقاله ضمن بررسی مهم ترین ناهم سانی های این متن، روشن شده است که تصیحح و ویرایش دوباره ی مقامات حمیدی ضرورتی انکارناپذیر است.

    کلید واژگان: مقامات حمیدی, قاضی حمیدالدین, نثر فنی, تصحیح
    Dr Mukhtar Ebrahimi, Ali Yari

    Maghamate Hamise is a literary master piece written in prose by Ghazi Hamidudin in the Twelfth century. Maghame is a well-known genre of narrative and story-telling. The Persian maghame was adapted with some modifications from the Arabic maghame. The invention of the genre and the common themes of maghame was attributed to Badi-e-Zaman Hamadani. There are four editions of the manuscript of this maghame. Among them Dr Reza Anzabinejad’s edition of Maghamate Hamidi is the best due to its observance of critical editing rules. However، due to the editor’s negligence of stylistic rules and some editorial errors many extracts of the book seems to be confusing. In this article by highlighting some of the confusing extracts the writers emphasize the necessity for providing a new edition of Maghamate Hamidi.

    Keywords: Maghamate Hamidi, Ghazi Hamidudin, prose, edition
  • محمدرضا نجاریان، زهرا کریم زاده شوشتری نژاد، شیما فرجی فر
    «مقامات حریری» و «مقامات حمیدی» از جمله کتاب های نثر فنی و متکلف در دو زبان عربی و فارسی هستند که در این پژوهش «داستان سمرقندیه» در هر دو اثر، از جهت ویژگی های داستان پردازی، چون پی رنگ، ساختار، بن مایه، زاویه دید، صدا، زمان و مکان، توصیف، لحن، گفت وگو، شخصیت پردازی و درون مایه، مورد بررسی قرار گرفته و وجوه اشتراک و افتراق این داستان ها بیان شده است. داستان سمرقند در «مقامات حریری» درباره پیر رندی است که در روز، به وعظ مردم می پردازد و در پی جلب وجهه مذهبی در میان مردم است اما هنگام شب، تمام آنچه در روز، جماعت را بدان می خوانده نقض می کند. در داستان سمرقند «مقامات حریری» نیز پیری رند را مشاهده می کنیم که ابتدا از خست مردم سمرقند به تندی سخن می گوید ولی به مصلحت وقت، تغییر رویه داده، به ستایش سمرقند و اهالی آن می پردازد. شباهت هایی که بین این دو مقامه وجود دارد بیانگر آن است که قاضی حمیدالدین در تالیف اثرش، به کتاب فاخر «مقامات حریری» نظر داشته و از آن به طرق مختلف بهره گرفته است.
    کلید واژگان: ادبیات تطبیقی, عناصر داستان, داستان سمرقند, مقامات حریری, مقامات حمیدی
    Mohammad Reza Najarian, Zahra Karim Zadeh Shooshtari Nezhad, Shima Faraji Far
    "Maqamate Hariri" and "Maqamate Hamidi" are technical proses in Arabic and Persian literature. The present article studies the Samarkand Story in both works from structural, perspective, infrastructure, voices, time and place, description, dialogues, personification, characters and intertextual point of view as well as expressing the similarities and the differences. The Samarkand story in "Maqamate Hariri" is about an old man who advises people during the day but he ignores them all and does something different during the night. In "Maqamate Hariris" an old man is described who talks about Samarkand's people miserliness pettishly but he changes his mind and praises Samarkand and its people just in time. The similarities show that Ghazi Hamideddin had enjoyed "Maqamate Hariri" in his literary work.
    Keywords: comparative literature, elements of the story, Samarkand story, Maqamate Hariri, Maqamate Hamidi
  • سید مرتضی حسینی *
    مقامه نویسی در نثر فارسی، اولین بار با مقامات قاضی حمیدالدین ابوبکر محمد بن عمر بن علی بلخی، از شاهکارهای متون نثر فارسی در قرن ششم، پدید آمد. این اثر از یک مقدمه، 23 مقامه و یک خاتمه تشکیل شده است. مقامه نویسی که متکی بر ساختار روایت و قصه پردازی است، در زبان فارسی با تفاوت هایی از اسلوب نگارش مقامات عربی بدیع الزمان همدانی و ابوالقاسم حریری تقلید می نماید. این کتاب که به سبک نثرهای مصنوع فارسی نگاشته شده، چه ازحیث صورت که از آرایه های لفظی و معنوی و واژگان مهجور استفاده کرده و به آیات، احادیث، اشعار و امثال عربی استشهاد نموده و چه از حیث محتوا که بازتاب اوضاع اجتماعی روزگار نگارنده است، قابل اعتناست. سوال اصلی پژوهش این است که آیا حمیدی در استفاده از اشعار و عبارات عربی مقامات، ابداع و ابتکار به خرج داده یا از لفظ و مضمون سخنان گویندگان پیش از خود اقتباس نموده است؟ از آن جا که تاکنون درباره ابداعی یا تقلیدی بودن اشعار و عبارات عربی مورد استفاده در مقامات حمیدی، تحقیقی جامع صورت نگرفته، در این جستار، تلاش شده است با روش جستجو در مآخذ و منابع موجود، مواردی که حمیدی از متون عربی استفاده نموده بیان شود.
    کلید واژگان: مقامات حمیدی, قاضی حمیدالدین بلخی, ابیات و عبارات عربی, مآخذ و گویندگان
    seyyed morteza hoseini *
    In the definition of the Maqᾱmᾱt, it is one kind of an ancient stories that is associated with prose, mixed with poetry about a hero which appears anonymously in the story and causes events and, as it is known at the end of the story, disappears. So that it will be appears again in another form in the next Maqᾱmᾱt .Writing Maqᾱmᾱt in Prose Persian for first time Emerged With Maqᾱmᾱt of Judge Ḥamid al-Din Abū Bakr Muḥammad Ibn Omar ibn Ali Balkhi From the masterpieces of Persian prose texts in the sixth century. Maqamat-i-Hamidi is one of the masterpieces in the Persian prose that challenges the styles of Arabic Maqᾱmah texts. This work that is written with the style of Persian prose is filled with a large number of beautiful and delicate Arabic poems and phrases, whose sources have remained unexplored so far. This work Composed from an introduction, Twenty three Maqᾱmah And an end. Writing Maqᾱmᾱt which relies on narrative structure in Persian language with differences from the writing style imitates of Arab Maqᾱmᾱt-i-Badiʿ-e-Zamᾱn Hamedᾱni and Abulqasim Ḥariri. This book is written in the style of prose Persian artifacts relevant what is in the face which uses verbal and spiritual arrays and misleading vocabulary And proof to the verses, hadiths, poems and the Arabic dialect And in terms of content which reflects the social situation of the writer's time. The main question is the research whether Hamidi Initiative to using Arabic poetry and expressions or it has adapted the words of the speakers before them? Since so far no comprehensive research About inventive or imitation of Arabic poems and phrases, been tried in this paper, With the search method in the source and available resources, The cases that Hamidi used Arabic texts is expressed. This paper studies the Arabic verses and phrases in Maqᾱmᾱt-i-Ḥamidi and attempts to determine their sources and references as much as possible.
    Keywords: Maq?m?t-i-?amidi, Hamideddin Balkhi, Arabic Verses, Phrases, Sources, Informants
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
متن مطلب
نوع نشریه
  • علمی
    3459
اعتبار نشریه
زبان مطلب
موضوعات گروه نشریات علمی
نتایج را در یکی از موضوعات زیر محدود کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال