به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۲۳۸۰۹ عنوان مطلب
|
  • محمود الله وردی، غزاله گرایلی، مهبد اصفهانی، پیمان حداد، علی اکبر شرفی، علیرضا شیرازی
    مقدمه
    پرتودهی تمام بدن بخشی از پرتودرمانی خارجی است که در آن با استفاده از چشمه های تابشی، یک دوز یکنواخت به کل بدن می رسانند ودر عین حال اندام های بحرانی (از قبیل ریه و...) اگر لازم باشد پوشانده می شود. کاربرد عمده پرتودهی تمام بدن تضعیف سیستم ایمنی بدن بیمار قبل از پیوند مغز استخوان می باشد تا از پس زدن مغز استخوان مهمان جلوگیری شود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه برخی از داده های اساسی تحت شرایط پرتودهی تمام بدن (از قبیل درصد دوز عمقی، آهنگ دوز و...) با استفاده از باریکه کبالت-60 در بخش پرتودرمانی بیمارستان امام خمینی اندازه گیری شدند.
    برای اندازه گیری برخی پارامترهای اساسی از قبیل درصد دوز عمقی از فانتوم آب ساخته شده از پرسپکس (به ابعاد 30 30 30 سانتی متر مکعب) و اتاقک فارمر 0.6 سی سی استفاده شد. اندازه گیری های دوز سطحی با اتاقک صفحات موازی انجام شد. اتاقک های استفاده شده در این مطالعه به یک الکترومتر UNIDOS متصل شدند. برای بررسی صحت در تحویل دوز از فانتوم انسان گونه که شامل سه مقطع (سر و گردن- تنه- لگن) می باشد، استفاده شد. مقدار دوز تحویل داده شده براساس محاسبات (با دو روش) با مقدار دوز اندازه گیری شده توسط اتاقک یونیزان 0.3 سی سی، که در عمق میانی فانتوم (در سطح ناف) قرار داده شد، مقایسه شدند. در روش اول در محاسبات دوز از درصد دوز عمقی و آهنگ دوز اندازه گیری شده در شرایط پرتودهی تمام بدن استفاده شد در صورتیکه در روش دوم محاسبه دوز، درصد دوز عمقی از ضریب ماینورد و آهنگ دوز از قانون عکس مجذور فاصله منظور گردید.
    برای بررسی یکنواختی دوز در کل بدن، از دیودهای نیمه هادی نوع- P که به یک الکترومتر چند کاناله MULTIDOS متصل می شدند، استفاده شد. این دیودها در چندین نقطه روی سطح ورودی و خروجی فانتوم انسان گونه قرار گرفتند و بدین ترتیب یکنواختی دوز نسبت به نقطه تجویزی (ناف) بررسی شد.
    نتایج
    نتایج اندازه گیری ها نشان می دهد که در صورت بکارگیری روش اول، صحت در تحویل دوز برابر 2.6 درصد و در صورت بکارگیری روش دوم صحت در تحویل دوز برابر 3 درصد می باشد. همچنین اختلاف درصد دوز عمقی محاسبه ای و اندازه گیری شده تحت شرایط پرتودهی تمام بدن، 0.71 درصد و انحراف معیار 0.96 درصد است.
    یکنواختی دوز حاصل شده در کل بدن در ناحیه جلو محدوده 6 درصد و در ناحیه پشت در محدوده 5 درصد می باشد. همچنین نتایج اندازه گیری دوز در لوب میانی ریه نشان می دهد که ریه 14/14 گری دوز دریافت کرده که بیش از مقدار دوز تجویزی (13.5 گری) است.
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج بررسی صحت در تحویل دوز در دو حالت (روش اول و دوم) بیانگر آن است که اختلاف مقادیر محاسبه به اندازه گیری شده قابل قبول است و در روش دو محدوده 5 درصد است. با توجه به اینکه روش دوم ساده تر است، لذا پیشنهاد می شود این روش در محاسبات پرتودهی تمام بدن بکار گرفته شود. اما در صورتیکه مراکز به صحت بالاتری نیاز دارند بهتر است از روش اول استفاده نمایند.
    از جمله اهدافی که در پرتودهی تمام بدن مدنظر است، دستیابی به دوز یکنواخت در کل بدن می باشد. نتایج اندازه گیری های فانتوم انسان گونه نشان می دهد که هدف یکنواختی دوز کل بدن تامین شده است. همچنین نتایج اندازه گیری دوز ریه نشان می دهد که ریه بیش از حد دوز دریافت کرده که برای کاهش آن باید از حفاظ مناسب استفاده شود. بنابراین با توجه به یکنواختی حاصل شده پیشنهاد می شود درمان پرتودهی تمام بدن با بکارگیری حفاظ مناسب برای ریه در مراکز پرتودرمانی کشور اجرا شود.
    کلید واژگان: پرتودهی تمام بدن(TBI), دوزیمتری, کبالت 60, فانتوم انسان گونه, دیود نوع P
    M. Allahverdi, G. Gerayeli, M. Esfahani, P. Haddad, A. Sharafi, A. Shirazi
    ntroduction: total body irradiation is a type of external radiotherapy which allows the delivery of a homogenous dose to the entire body while the critical organs such as lung, etc. can be shielded, if needed. The role of TBI is to suppress the patient's immune system prior to bone marrow transplantation in order to avoid the rejection of the donor bone marrow.
    Materials And Methods
    in this study, some basic dosimetric parameters (percentage depth dose and dose rate) were measured under TBI condition for 60Co machine. A Perspex water phantom having dimensions of 30´30´30 cm and a farmer type ionization chamber (0.6 cc) were used to measure some parameters such as percentage depth dose.For the measurement of surface dose, a parallel plate ionization chamber was used. All the chambers in this study were used with a UNIDOS electrometer. A human phantom consisting of 3 sections (head and neck, trunk and hip) was used to check the accuracy of the dose delivered. The dose in the midpoint of the phantom was measured by a farmer type ionization chamber (0.3 cc) which was placed at the umbilicus level. The dose to be delivered was calculated by two
    Methods
    1. using the measured percentage depth dose and the dose rate under TBI condition 2. using the calculated percentage depth dose based on Mayneord factor and the dose rate for the TBI condition which was derived from the inverse square law.P-type Silicon diodes while being connected to a multi channel electrometer was used to investigate the dose uniformity throughout the whole body. For this purpose, the diodes were taped at several locations on the entrance and the exit side of the human phantom.
    Result
    there is an agreement between the measured and the calculated dose within 2.6 and 3% for the first and second method, respectively. The mean difference between the calculated and measured percentage depth dose was 0.71% with standard deviation of 0.96%. The dose uniformity through the whole body at the anterior and posterior side was within 6 and 5%, respectively. The measured dose in the midlobe of the lung shows that the delivered dose to the lungs was 14.14 Gy which is higher than the prescribed dose of 13.5 Gy. Discussion and
    Conclusion
    the results of the dose delivered by both methods show that the difference between the calculated and measured values are within the acceptable level (±5%).The second method is recommended for the use in TBI calculation than the first one because it is simpler to use. Although the obtained result from the first method is in a better agreement with the measured data than the one from the second method.One of the main objectives in TBI is to achieve dose uniformity throughout the whole body. The results of this work on the human phantom show that dose uniformity was achieved. The measured dose in the midlobe of the lung shows that the delivered dose to the lung was higher than the prescribed dose, thus appropriate shielding should be used to reduce the lung dose. Based on the dose uniformity obtained in this work it is recommended that TBI treatment can be implemented in the radiotherapy centers throughout the country using Cobalt-60, provided proper lung shield is used.
  • Bagher Farhood, Mohammad Taghi Bahreyni Toossi *, Shokouhozaman Soleymanifard
    Introduction
    Wedge modifiers are commonly applied in external beam radiotherapy to change the dose distribution corresponding to the body contour and to obtain a uniform dose distribution within the target volume. Since the radiation dose delivered to the target must be within ±5% of the prescribed dose, accurate dose calculation by a treatment planning system (TPS) is important. The objective of the present study was to quantify the dose calculation accuracy of TiGRT TPS for physical wedged fields in radiotherapy.
    Materials And Methods
    A Semiflex™ ionization chamber was used for dose measurements in a water phantom; TiGRT TPS was also applied for dose calculations. The central axis (i.e., high dose-small dose gradient), build-up (i.e., high dose-large dose gradient), off-axis (i.e., high dose-small dose gradient), and out-of-field (i.e., low dose-small dose gradient) regions were evaluated in this study. Finally, the confidence limit values were obtained to quantify the dose calculation accuracy of TPS in these regions.
    Results
    The confidence limit values for the central axis, build-up, off-axis, and out-of-field regions were 1.01, 8.62, 1.79, and 55.24, respectively. Furthermore, the results showed that TiGRT TPS underestimated the dose of build-up and out-of-field regions for most points.
    Conclusion
    According to the results of the present study, it can be concluded that the dose calculation accuracy of TiGRT TPS for physical wedged fields in the central axis, build-up, and off-axis regions is adequate, while it is insufficient for out-of-field regions.
    Keywords: Accuracy, Dose, Radiotherapy, Treatment Planning, Wedge
  • M. Allahverdi, M.R. Taghizadeh
    Background
    In vivo measurements of applied dose during radiotherapy treatment, is important to ensure accurate dose delivery to patients. Uncertainty in dose delivery should fall within ±5% of the prescribed dose as recommended by ICRU. Assessment of dose for radiotherapy applications performed with various types of detectors. In this study, semiconductor diodes were used which have some advantages for clinical dosimetry.
    Materials And Methods
    The brain tumors have generally treated with two fields using SSD technique. Entrance and exit dose were measured for each patient with diodes during treatment. Entrance and exit dose measurements have converted to midline dose. Measured entrance and exit doses have compared with calculated ones and large deviations (more than 5%) have observed. A farmer ionization chamber (0.6 cm) was used as the reference dose detector and a Perspex water phantom (30 30cm2 area and thickness ranging from 5 cm to 30 cm) were used to determine calibration and correction factors.
    Results
    Correction factors were determined and variations more than 1% have used to obtain correct doses. Large deviations between measured and calculated for entrance (5.3%), exit (42%) and midline (47%) were detected. The difference was not found to be significant when comparing the measured entrance dose with the calculated one (p=0.696) and the measured exit dose with calculated one (p=0.643) and measured midline dose with calculated one (p=0.104).
    Conclusion
    In vivo dosimetry is very useful to check the dose delivered to the patient. A high precision obtained when the calibration and correction factors for each parameter of influence on the diode response are carefully determined and applied to convert the diode signal in the adsorbed dose. In this study, the target-absorbed doses were estimated from the measured entrance dose and the measured transmission.
  • M.R. Ay, M. Shahriari, S. Sarkar, P. Ghafarian
    Background
    CT is a diagnostic imaging modality giving higher patient dose in comparison with other radiological procedures, so the calculation of organ dose in CT exams is very important. While methods to calculate the effective dose have been established (ICRP 26 and ICRP 60), they depend heavily on the ability to estimate the dose to radiosensitive organs from the CT procedure. However, determining the radiation dose to these organs is problematic, direct measurement is not possible and comparing the dose as functions of scan protocol such as mA is very difficult. One of the most powerful tools for measuring the organ dose is Monte Carlo simulation.
    Materials And Methods
    Today the predominant method for assessment of organ absorbed dose is the application of conversion coefficients established by the use of Monte Carlo simulations. One of the most famous dose calculation software is CTDOSE, which we have used it for calculation of organ dose. In this work we measured the relationship between the mA, KV and scanner type with the equivalent organ dose and effective dose in mathematically standard phantom (Hermaphrodite 170cm/70Kg) in an abdomen-pelvis CT exam by Monte Carlo method. For this measurement we increased the mA in steps of 10 mA and plot curves for organ dose as a function of mA for different KV setting.
    Results
    As expected, with increasing mA, patient organ dose increased, but the simulation results showed that the slope of organ dose as a function of mA increased with KV increasing. By increasing KV from 120 to 140 the increase in slope of curves representing patient organ dose versus mA for different scanner types show almost similar behavior whereas the slope of the corresponding curves in scanners which equipped xenon detectors was almost 22% more than the slope of scanners equipped with scintillation detectors.
    Conclusion
    Our research showed that regarding equivalent dose the system incorporating scintillation detector has a superior performance. Incorporating such software in various CT scanners, marketed by different vendors, will offer the ability to get a print out of patient organ dose in any examination according to the imaging parameters used for imaging any part of the body
  • سهیلا شریفیان، داریوش شهبازی گهرویی
    مقدمه
    امروزه، محاسبه ی مقادیر دز دریافتی بیمار در آزمایش های Computed tomography scan (CT Scan) با استفاد از شاخص های وزنی (Computed tomography dose index100 یا CTDI100) و حجمی (Computed tomography dose index volume یا CTDIvol) دز و در نتیجه محاسبه ی دز تعادل (Dose equilibrium یا Deq) انجام می شود. استانداردهای فعلی برای ارزیابی شاخص دز در نسل های جدید CT scan به دلیل کوچکی دزیمتر که تمام حجم تابشی را در بر نمی گیرد، قابل قبول نمی باشد. هدف از انجام این مطالعه، استفاده از شیوه نامه ی AAPM-TG111 برای ارزیابی دز بود.
    روش ها
    با استفاده از فانتوم استاندارد Polymethylmethacrylate (PMMA) و اتاقک یونیزان قلمی مقادیر دز تجمعی، دز تعادل، دز انتگرال و در نهایت، دز موثر در دو آزمون یعنی بررسی بر اساس شاخص وزنی و حجمی دز محاسبه گردید.
    یافته ها
    مقدار متوسط دز تعادل بر اساس شاخص دز CT scan (CTDI100) برای دو آزمون به ترتیب 11/26 و 99/58 میلی گری به دست آمد که این مقادیر، بر اساس CTDIvol کنسول 4/19 و 4/42 میلی گری بود. درصد اختلاف بین CTDIvol و Deq در دو آزمون به ترتیب 58/34 درصد و 12/39 درصد بود که مقدار قابل توجهی اختلاف بین مقادیر دز به دست آمده را نشان می دهد.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه، درصد اختلاف به دست آمده برای شاخص حجمی کنسول و دز تعادل با مقادیر گزارش شده توسط دیگر محققین هم خوانی دارد و می توان بیان کرد که ارزیابی دز پرتو در پایان هر اسکن، توسط شاخص حجمی مناسب نبود و لازم است از شاخص های جدید ارایه شده در دستورالعمل ها جهت کنترل کیفی و تضمین کیفیت دستگاه استفاده کرد.
    کلید واژگان: Computed tomographyچند آشکارسازی, دز تابشی, (Polymethylmethacrylate (PMMA, فانتوم رادیولوژی
    Soheila Sharifian, Daryoush Shahbazi Gahrouei
    Background
    Computed tomography (CT) is one of the most used imaging modalities and is one of the main sources of population exposure. Recently, patient doses are estimated through CT dose index (CTDI) phantoms as a reference to calculate CTDI volume (CTDIvol) values followed by calculating equilibrium dose (Deq). This study aimed to improve measurement methods for equilibrium dose and the effective dose using the American Association of Physicists in Medicine-Task Group Report No. 111 (AAPM-TG111).
    Methods
    Using standard phantom of polymethylmethacrylate (PMMA) and pencil ionization chamber, the values of CTDI100 and ε(CTDI100), and DL(0) were calculated followed by calculating equilibrium dose, hence obtaining the total effective dose.
    Findings: The average equilibrium dose in according to the CTDI100 and CTDIvol was found to be 26.11 and 58.99, respectively; which was based on the value of 19.4 and 42.4 mGy recorded by CT console. Differences between CTDIvol and Deq were 34.58% and 39.12% based on the experiments setting up by the CT-weighted and volume dose index, respectively.
    Conclusion
    Differences between values of CTDIvol and Deq were consistent with the literature results. Overall, weighted dose index of CT systems is not sufficient to determine patient’s dose and using new recommended indices are required.
    Keywords: Multidetector computed tomography, Radiation dosage, Polymethylmethacrylate (PMMA), Radiologic phantom
  • پیمان حداد*، ژاله کریمی مقدم، فرشید فرهان، مهبد اصفهانی، مهدیه افخمی، فرناز آموزگار هاشمی
    زمینه و هدف
    کارسینوم رکتوم یک بدخیمی شایع در دنیا است. رادیوتراپی لگن نقش مهمی در درمان سرطان رکتوم دارد اما منجر به آزواسپرمی می شود. هدف این مطالعه، تعیین دوز رسیده به بیضه ها با استفاده از روش دزیمتری ترمولومینسانس (Thermoluminescence Detector، TLD) و مقایسه آن با دوز نقطه ای محاسبه شده توسط نرم افزار نقشه کشی سه بعدی در رادیوتراپی سرطان رکتوم بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی، ما دوز بیضه ها را با استفاده از روش دزیمتری TLD اندازه گیری کردیم. TLDها در شش نقطه مشخص روی اسکروتوم، طی دو جلسه از دوره درمان قرار داده می شدند. بیماران 4/50-50 گری به لگن در وضعیت خوابیده به پشت، با فراکشن های استاندارد دریافت کردند. میانگین دوز اندازه گیری شده با TLD با میانگین دوز نقطه ای محاسبه شده توسط نرم افزار سه بعدی مقایسه شد.
    یافته ها
    در 33 بیمار با میانگین سنی 56 سال، متوسط دوز اندازه گیری شده بیضه به وسیله TLD، 77/3 گری، مساوی با 51/7% دوز کلی بود. میانگین دوز نقطه ای محاسبه شده به وسیله نرم افزار سه بعدی، 11/4 گری، مساوی با 1/8% دوز کلی بود. در آنالیز آماری ارتباط قابل توجهی بین لبه تحتانی فیلدها با میانگین دوز رسیده به بیضه دیده شد (04/0P=). هم چنین ارتباط بین دوز اندازه گیری شده با TLD و مقادیر اندکس توده بدن (BMI) نیز قابل توجه بود (049/0P=).
    نتیجه گیری
    در این مطالعه، متوسط دوز رسیده به بیضه 77/3 گری بود. هم چنین متوسط دوز نقطه ای محاسبه شده به وسیله نرم افزار نقشه کشی سه بعدی با دوز TLD مشابه بود (11/4 گری). براساس یافته های مذکور توجه دقیق به دوز دریافتی بیضه ها در طی رادیوتراپی رکتوم برای بیمارانی که تمایل به حفظ زایایی خود دارند ضروری به نظر می رسد.
    کلید واژگان: کارسینوم رکتوم, TLD, رادیوتراپی, آزواسپرمی
    Peiman Haddad *, Zhaleh Karimimoghaddam, Farshid Farhan, Mahbod Esfahani, Mahdieh Afkhami, Farnaz Amouzegar-Hashemi
    Background
    Colorectal carcinoma is a common malignancy، in treatment of which pelvic radiotherapy plays an important role. But this may lead to azospermia. We designed a study to determine the delivered dose to the testis with thermoluminescence dosimetry (TLD) and compare it to the dose calculated by the Three-dimensional planning software.
    Methods
    We measured the testicular doses by TLD; the TLDs were fixed to the scrotum in six points anteriorly and posteriorly in two random fractions of the radiation course. All patients received a 50-50. 4 Gy radiation dose to the pelvis in a prone position with standard fractionation and 3-dimensional planning، through three or four fields. The average dose of the TLD measurements was compared to the average of 6 relevant point doses calculated by the planning software.
    Results
    In 33 patients with a mean age of 56 years، the mean testis dose of radiation measured by TLD was 3. 77 Gy، equal to 7. 5% of the total prescribed dose. The mean of point doses calculated by the 3-dimensional planning software was 4. 11 Gy، equal to 8. 1% of the total prescribed dose. A significant relationship was seen between the position of the inferior edge of the fields and the mean testis dose (P= 0. 04). Also body mass index (BMI) was inversely related with the testicular dose (P= 0. 049).
    Conclusion
    In this study، the mean testis dose of radiation was 3. 77 Gy، similar to the dose calculated by the planning software (4. 11 Gy). This dose could be significantly harmful for spermatogenesis، though low doses of scattered radiation to the testis in fractionated radiotherapy might be followed with better recovery. Based on above findings، careful attention to testicular dose in radiotherapy of rectal cancer for the males desiring continued fertility seems to be required.
    Keywords: azospermia, radiotherapy, rectal carcinoma, testicular radiation dose
  • Farahnaz Joukar, Fariborz Mansour, Ghanaei*, Mohammad, Reza Naghipour, Mehrnaz Asgharnezhad
    Background
    Recommendations to immunize healthcare workers (HCWs) against hepatitis B are well known. However, a proportion of individuals do not respond to the primary standard three-dose HB vaccination schedule.
    Objectives
    The current study aimed to evaluate whether a double-dose HB booster vaccine could induce better protective anti-HB titers than a single-dose booster in non-protected HCWs.
    Materials And Methods
    This was a randomized clinical trial. A total of 91 HCWs not responding to the primary vaccine series in 2014 were enrolled. The participants were randomized into two groups that received a double dose of the HB vaccine containing 40 µg of antigen or a single dose of the HB vaccine containing 20 µg of antigen in three doses (at zero, one and six months after vaccination). Blood samples were collected before vaccinations and 28 days after the third dose to assess the seroconversion rate, according to the anti-HB antibody titer threshold of > 10 mIU/mL.
    Results
    The seroconversion rates were 93.2% and 87.2% after the first booster doses of the double-dose and single-dose HB vaccines, respectively (P = 0.64). In the double-dose HB vaccine group, the seroconversion rate was 97.8% compared with 89.6% in the single-dose group following the second vaccine dose (P = 0.83). All of the participants in both groups were seroprotected after the third HB vaccine dose.
    Conclusions
    Both the single- and double-dose HB vaccines were adequately immunogenic, and the double-dose HB vaccine was not significantly more immunogenic than the single-dose vaccine in terms of the seroconversion rates of HCWs who had not responded to the primary vaccine series.
    Keywords: Healthcare Personnel_Immunogenicity_Immune Response Antigens_Hepatitis B Vaccine_Healthcare
  • حسین صدرا، محمدرضا دیوبند، داریوش سرداری
    زمینه و هدف
    با توجه به اهمیت تصویر برداری سی تی اسکن، در تشخیص طرح درمان بیماری ها و نگرانی از میزان دوز دریافتی بیماران تحت معاینه سی تی اسکن و خلع اطلاعاتی درمورد وضعیت آن در مراکز سی تی اسکن تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی این تحقیق انجام شد.
    مواد وروش ها
    تحقیق به روش توصیفی انجام شد.فهرست مراکز سی تی اسکن با مراجعه کننده زیاد که زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اداره می شوند، تهیه شد (بخش دولتی). با مراجعه به این مراکز و جلب همکاری آن ها و جمع آوری اطلاعات اکسپوژر (میزان کیلو ولتاژ و میلی آمپر و زمان اسکن و...) به دو طریقه پرسشنامه هایی که در اختیارکارشناسان سی تی اسکن قرار گرفت و نیز Buck upکه از سابقه بیماران از دستگاه سی تی اسکن تهیه شده بود، انجام گرفت.دوزیمتری روی دو فانتوم سر و فانتوم بدن با همان شرایط اکسپوژر (تابش اشعه) انجام و میزان دوز اندام ها بر حسب میلی گری و دوز موثر دریافتی بر حسب میلی سیورت محاسبه شد.
    یافته ها
    تحقیق در پنج مرکز سی تی اسکن دانشگاه انجام شد و برای سی تی اسکن سر (Head CT) میزان دوز دریافتی مغز بالاترین مقدار (31.55 میلی گری)و مثانه کمترین دوز دریافتی (صفر) و برای سی تی اسکن قفسه سینه (ChestCT) پستان بالاترین دوز دریافتی (20.67 میلی گری) و مثانه کمترین دوز دریافتی (0.005 میلی گری) و برای سی تی اسکن شکم لگن (Abdominal Pelvice) مثانه بالاترین دوز دریافتی (16.44 میلی گری) و مغز کمترین دوز دریافتی (0.002 میلی گری) محاسبه و همچنین دوز موثر دریافتی بیماران برای سه پروتکل سر، قفسه سینه و شکم لگن برای مراکز مورد بررسی، محاسبه شد.بالاترین دوز موثر دریافتی بیماران در سی تی اسکن سرمربوط به مرکز 4 (0.16± 1.55 میلی سیورت) و بالاترین دوز موثر دریافتی بیماران درسی تی اسکن قفسه سینه مربوط به مرکز 5 (0.3± 3.4 میلی سیورت) و بالاترین دوز موثر دریافتی بیماران درسی تی اسکن شکم لگن مربوط به مرکز3 (0.3± 6.8میلی سیورت) به دست آمد.
    نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد دوز جذبی اندام ها و دوز موثر در بعضی مراکز بالاتر از میزان استاندارد جهانی (ICRP) است و به طور کلی این میزان دوز پرتوگیری جای نگرانی است.
    کلید واژگان: سی تی اسکن, دوزجذبی, دوز موثر ونرم افزار ایمپکت
    Hossein Sadra, Mohammad Reza Deevband, Darius Sardary
    Background
    Given the importance of CT imaging in the diagnosis and treatment of diseases, the concern of the dose that patients are receiving while undergoing CT examination and the lack of information about the situation in the centers CT scan was conducted at Shahid Beheshti University of Medical Sciences.
    Methods
    A descriptive study was conducted. A list of CT scans of patients who are still under the supervision of Shahid Beheshti University of Medical Sciences were prepared (the public sector). Exposure data were collected via referring to the centers (kV voltage level and mA and scan time) and two methods were used and back up CT scan of the patient's history was carried. Dosimetry on phantoms, phantom head and body with the same exposure conditions (radiation) was performed and the organ dose and effective dose received by mili Gary was calculated according mili Sivert.
    Results
    The research was conducted in five centers with CT scan. In CT scan of the head (head CT) brain dose, the highest dose (31.55 mG) and bladder lowest dose (zero) and in CT scan of the chest (chest CT), breast highest dose (20.67 mG) and bladder lowest dose (0.005 mG) and in CT scan of the abdomen and pelvis (abdominal pelvis) bladder highest dose (16.44 mG) and brain lowest dose (0.002 mG) was calculated. Furthermore, effective dose received by patients for three protocols of the head, chest, abdomen pelvis centers surveyed, respectively. The lowest effective dose for the patient CT scan of the head (0.16 ± 1.55 mSv) and the lowest effective dose for the patient CT scan of the chest (0.3 ± 3.4 mSv) and the highest effective dose received by patients CT scan of the abdomen pelvis (0.3 ± 6.8 mSv), respectively.
    Conclusions
    It seems organ dose and effective dose in some higher centers of the world standard (ICRP) and the overall dose exposure is a concern.
    Keywords: Software Impact, organ dose, effective dose
  • Gholamreza Ataei, Maral Rezaei, Kourosh Ebrahimnejad Gorji, Amin Banaei, Nouraddin Abdi Goushbolagh, Bagher Farhood, Mahmoud Bagheri, Razzagh Abedi Firouzjah*

    Gafchromic films are utilized for two-dimensional dose distribution measurements, especially in radiotherapy. In this study, we investigated a close connection between energy and dose rate of Gafchromic EBT3 films irradiating with 6 MV and Co-60 photon beams over a broad dose range. EBT3 films were exposed to 6 MV and Co-60 photon beams using 4 and 2 Gy/min dose rates over a 10-400 cGy dose range. The films were scanned in red, green, and blue channels to obtain the optical density (OD)-dose curves. The OD-dose curves resulted from three-color scans for different photon energies and dose rates were compared by statistical independent t-test. For the radiations of Co-60 and 6 MV photon beams, the highest correlation was obtained between the 2 and 4 Gy/min dose rates with red and green channels, respectively. Moreover, the red channel had a greater OD response per dose value, following the green and blue channels. There was no significant difference between different photon energies' (Co-60 and 6 MV) and dose rates' (2 and 4 Gy/min) dependence on OD-dose response of EBT3 films over a broad domain of radiation dose, except for different photon energies in the blue channel. Our results revealed that the OD-dose response of EBT3 films is independent on photon energies (Co-60 and 6 MV) and dose rate (2 and 4 Gy/min) in the evaluated dose range (10-400 cGy). Therefore, the EBT3 films are suitable, consistent, and reliable instruments for dose measurements in radiotherapy.

    Keywords: Dose rate response, dosimetry, EBT3 films, energy dependence, radiotherapy
  • علی باقری، حمید رحیمیان، مصطفی اویسی
    به منظور بررسی تاثیر دزهای کاهش یافته علف کش ایمازتاپیر بر علف های هرز لوبیا، آزمایشی مزرعه ای به صورت کرت های خرد شده در سه تکرار، در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال 1392 انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل غلظت های علف کش ایمازتاپیر (1 لیتر در هکتار فرآورده تجاری با نام پرسوئیت با فرمولاسیون 10% SL به عنوان غلظت 100 درصد و غلظت های 25، 50 و 75 درصد از غلظت توصیه شده به همراه تیمار وجین (شاهد عاری از علف های هرز)) به عنوان کرت های اصلی و کشت جداگانه و مخلوط ارقام اختر (ایستاده) و گلی (رونده) به صورت ردیفی و با نسبت (1:1)، به عنوان کرت های فرعی اجرا شد. نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر دزهای کاهش یافته علف کش در کاهش زیست توده علف های هرز بسته به نوع گونه علف هرز و رقم لوبیا متفاوت است. در بین علف های هرز غالب، حساسیت تاج خروس وحشی نسبت به سلمه تره و تاجریزی سیاه در برابر افزایش دز بیشتر بود. در تیمارهایی که از رقم رونده استفاده شد، به دلیل قدرت پوشانندگی بالاتر، وزن خشک علف های هرز کاهش بیشتری نشان داد. در میان تیمارهای آزمایش، بالاترین میزان عملکرد دانه از رقم گلی با 4237 کیلوگرم در هکتار از دز کامل به دست آمد. کاربرد 75 درصد دز توصیه شده باعث حصول عملکرد بالای 4000 کیلوگرم در رقم گلی شد، و در همین دز مقدار عملکرد از رقم اختر و کشت مخلوط به ترتیب 3617 و 3641 کیلوگرم، حاصل شد. همچنین با توجه به نتایج مجموع عملکرد نسبی (RYT)، این شاخص در دزهای 75، 100 و تیمار وجین به ترتیب 95/0، 87/0 و 001/1 بدست آمد. با توجه به این نتایج، می توان گفت که امکان استفاده از دزهای کاهش یافته این علف کش تنها در صورتی که گیاه زراعی با توانایی رقابت بالا بتواند قدرت رقابتی علف های هرز را کاهش دهد، امکان پذیر است.
    کلید واژگان: دز های کاهش یافته, رقم, کشت مخلوط
    Ali Bagheri, Hamid Rahimian, Mostafa Oveisi
    Introduction
    Weed management is an important agronomic practice. It would be takes 40% of time of small holder farmers, if carried out by hand. Farmers have being interested in more comprehensive programs for weed management that reduce weed populations over time and the use of reduced herbicide doses in order to diminish their production costs. Integrated weed management takes advantages of various methods to suppress weeds in a more common and environmental natural way. Today, it is understood that chemical herbicides are not free of problem. So researchers are working on integrated weed management, which brings all possible methods to control weeds. The use of reduced herbicide doses will cost a fraction of full dose and make them even more affordable to poor farmers who have a limited amount of resources. Researches indicate that there is good potential to reduce the number of herbicide applications and utilize lower herbicide doses within competitive cropping systems. Crop competitiveness advantage is a great potential for weed suppression that provides reducing herbicide dose to avoid its environmental and economic suffers. Therefore, a field experiment was conducted to evaluate the effect of reduced dose of imazethapyr on weed control when two bean cultivars grown in pure stand and intercropping together.
    Materials And Methods
    The field experiment was conducted as split plot based on randomized complete block design at the Research Farm of University of Tehran located in Karaj during 2013–2014. Main plots were five doses of imazethapyr (0, 25, 50, 75 and 100 percent of the recommended dose) and sub-plots comprised pure stands and intercropping of two bean cultivars include: Akhtar (the growth habit is upright) and Goli (the growth habit is creeping). Also there is a plot as weed free (control). When the plants were at the third trifoliate stage, determined doses of imazethapyr were sprayed. Weed dry weight and bean yield were analyzed by nonlinear regression. In order to obtain the response curves to the doses of imazethapyr, data were fitted by SigmaPlot software (version 11) according to the standard dose-response equation:Where W is the dependent variable, ED50 is equivalent to a dose of herbicide that reduces weed dry matter by 50 percent and b is the curve slope where the trend is linear. The yield data were fitted using a three-parameter logistic equation:where a is maximum yield, x0 represents a dose of herbicide in which the yield reaches 50 percent and b is the slope of the curve.
    Results And Discussion
    The community of weeds in the field mostly consisted of three species; Amaranthus retroflexus, Chenopodium album and Solanum nigrum that all are summer annual weeds. The dose-response model well described the effect of doses of herbicide on weed dry weight. Results indicated that weed species response to herbicide doses differently in bean cultivars and their intercropping. Among dominant weeds, A. retroflexus was determined high sensitive to increasing doses. Bean cultivars were solely different in competition with weeds, as creeping cultivar i.e. Goli with more competitive ability (like: fast early growth and area coverage) was more successful in weed suppression. Herbicide application at reduced dose could also be efficient when we used 75 percent of the recommended dose because led to a yield more than 4000 kg/ha in pure stand of Goli. Pure stand of Akhtar and intercropping showed yields of 3617 and 3641 kg/ha, respectively at 75 percent of the recommended dose. Relative yield total (RYT) for doses of 75 and 100 percent of the recommended dose and weed free control were 0.95, 0.87 and 1.03, respectively.
    Conclusion
    The results of experiment showed that weed sensitivity to herbicide doses vary differently by species. So that, A. retroflexus dry weight was more affected than C. album and S. nigrum in response to reduced doses of imazethapyr. The application of 25 percent of the recommended dose of this herbicide reduced A. retroflexus dry weight more than 50 percent. It seems that if the dominant weed in a field was the A. retroflexus, the farmer could greatly reduce dose of imazethapyr. However, usually weed community of fields are consisted of several species, therefore, to use reduced herbicide doses, sensitivity of all species should be considered. Also, using bean cultivars that potentially have high competitive ability, it could be a good supplement in combination with reduced doses of herbicide. In this experiment, Goli cultivar presented more potential to combine with reduced doses of imazethapyr.
    Keywords: Bean cultivars, Competition ability, Herbicide reduced doses, Intercropping
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
نوع نشریه
اعتبار نشریه
زبان مطلب
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال